[Αρχη]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Η διαφθορα συνεχιζεται και μια μοιραια συναντηση!(Mερος 8ο)[Τελος]

Το πλοιο εφτασε στην Shell Town! Αποβιβαστικα μονο εγω, ενω οι αντρες του Destro ελυσαν την βαρκα μου και με βοηθησαν στο να την δεσω στο λιμανι. Ασπαστικα τον Destro και τον συγχωρεσα για το μπανιο που μου ειχε προσφερει πριν λιγες ωρες.

-Για που το εβαλες τωρα Destro?
-Δεν ξερω... Ισως επιστρεψω στην Μ. Γραμμη. Οι θαλασσες εχασαν το ενδιαφερον τους μετα τον εξαφανισμο των πειρατων. Ακουσα ακομα πως εμφανιστηκαν νεες και δυνατες απειλες στα νησια της Μ. Γραμμης. Λεω να παω να δοκιμασω τις ικανοτητες μου!
-Μαλιστα... Ζηλευω λιγο...
-Χμμ...! Χωρις να θελω να σε προσβαλλω... Δεν πιστευω πως εισαι ετοιμη ακομα να...
Αλλα τον διεκοψα πριν ολοκληρωσει:
-Το ξερω! Για αυτο και θα συνεχισω τα ταξιδια μου σε αυτην την θαλασσα μεχρι που να την γυρισω ολη! Δεν θα αφησω σπιθαμη!
-Χαχαχα! Μαρεσει το πνευμα σου! Ελπιζω να τα ξαναπουμε στο μελλον!
-Να εισαι σιγουρος Destro! Να εισαι σιγουρος!

Και ετσι χωρισαν οι δρομοι μας με τον Destro. Αυτος εφυγε για την μεγαλη γραμμη και εγω εμεινα στην Shell για να κανονισω 2-3 πραγματακια!

Γυρισα πλατη στην θαλασσα και ξεκινησα για το κεντρο της πολης.
Περπατωντας τον κεντρικο δρομο αναμεσα σε χαμηλες μονοκατοικιες, ο οποιος ηταν "στολισμενος" με δεντρα σε καθε ακρη του, συνηδειτοποιησα πως η Shell ηταν μια πολυ ομορφη πολη! Καμια σχεση με αυτα που ειχα ακουσει!
Σταματησα για μια στιγμη καθως ο αερας εφερε μια ευωδιαστη μυρωδια και απολαυσα την αισθηση κλεινωντας τα ματια :[m174o]:

Αλλα οταν τα ανοιξα το πρωτο πραγμα που ειδα ηταν στην κορυφη της πολης την βαση των Μαρινς που υπαρχει στην πολη.
Εξωτερικα φαινοταν σε πολυ καλη κατασταση. Απο οτι φαινεται ο νεος διοικητης ειχε μερακι για δουλεια!
Και μιας που τον ανεφερα... Επρεπει να τον επισκεφτω μιας και αυτος θα μου εδινε πληροφοριες για τον Μοργκαν! Ετσι εβαλα "πλωρη" για την βαση!

Εχοντας ακομα αρκετο δρομο μπροστα μου και ενω πηγαινα με το πασο μου, απολαμβανοντας την διαδρομη αναμεσα στους φοινικες που ειχαν φυτεψει κατα μηκος του δρομου απο την κεντρικη πλατεια και περα, ειδα μια φιγουρα να περναει τρεχοντας απο μπροστα μου.
Φορουσε καμπαρντινα με κουκουλα που εκρυβε τα χαρακτηριστικα του και ειχε και το ενα του το χερι κρυμμενο. Αλλα περασε γρηγορα απο μπροστα μου και χωθηκε σε ενα στενο και ισως να μην προσεξα καλα.
Ειπα να μην δωσω σημασια αλλα αυτο που ακολουθησε με εκανε να μην μπορω να μεινω αμετοχη:
Μια ομαδα απο αντρες ντυμενους στα ασπρα και κουβαλωντας το σημα των ναυτικων στις πλατες τους σταθηκαν μπροστα μου. Επικεφαλης τους ηταν ενας ανδρας, μουσατος, μελαχρινος, που ειχε ζωσμενο ενα σπαθι στην μεση του και εδινε οδηγιες στους υπολοιπους:
-Ποιος τον ειδε? Προς τα που πηγε?
-Αρχηγε, απο κει πηγε!
Και εδειξε το στενο στο οποιο ειχε περασει πριν λιγο ο κουκουλοφορος
-Ωραια! Παμε ανδρες!

-Σταθειτε μισο λεπτο!!

Ολοι γυρισαν και με κοιταξαν. Καποια βλεμματα λαγνειας επεσαν κατευθειαν πανω μου, αλλα ενας που δεν με αντικρισε με αυτον τον τροπο, ο αρχηγος τους, προχωρησε μπροστα και πηρε το λογο:
-Τι θελεις πολιτη?(και στο θηλυκο πολιτης μενει :p)
-Ονομαζομαι Sakura Erlic. Εφτασα προ ολιγου στο νησι. Μηπως τυχαινει να εισαι ο επικεφαλης της βασης εδω περα?
-Ναι εγω ειμαι. Συμβαινει κατι?
-Εσυ θα μου πεις! Εφτασα στο νησι μαζι με τον Commander Destro και εμαθα απο αυτον οτι συμβαινει κατι στο νησι.
-Πως??? Με τον Κυριο Destro????
-Ναι! Μου ειπε οτι ειναι στο νησι ο προηγουμενος κατοχος της θεσης σου. Αληθευει?
-Φυσικα και αληθευει! Αυτον κυνηγαμε τωρα!
-Ωραια. Ειμαι εδω για να βοηθησω. Η δουλεια σας μολις εγινε πολυ ευκολη!
-Αυτα ειναι καλα νεα!
-Απο δω πηγε! Παμε! :[mo032]:

Και ξεχυθηκαμε ολη η ομαδα μεσα στα στενα της πολης.
Ποδοβολητα ακουγονταν παντου! Οι σκιες παιρνουσαν και εφευγαν! Θορυβος απο τα πραγματα που παραμεριζαμε για να ψαξουμε. Τα καναμε ανω κατω! Αλλα τελικα τον βρηκαμε.
Καθως προχωρουσα στο στενο, ειδα εναν ναυτικο να μου κανει νοημα να κανω ησυχια και να κρυφτω.
Πηγα διπλα του και κοιταξα τι γινοταν. Ειδα τον ανδρα με την καμπαρντινα να ειναι μπροστα μας και να κοιταει γυρω του σαν να ψαχνει κατι. Παρατηρωντας το χερι του ειδα πως ηταν οντως κρυμενο, αλλα ηταν και παραφουσκωμενο!
Σε μια αποτομη κινηση του, παραμερηθηκε η καμπαρντινα και το ειδα! Δεν ηταν χερι! Ηταν ενα τσεκουρι!
-Ο Χριστος και η παναγια...
Ψιθυρισα...
Αλλα σαν να με ακουσε και γυρισε προς το μερος μας.
Κρυφτηκαμε αμμεσως και οι δυο καλυτερα και κολλησαμε στον τοιχο.
Ακουσαμε βηματα να μας πλησιαζουν. Οταν εφτασαν πολυ κοντα, ο ναυτικος διπλα μου αποφασισε πως ηταν η ωρα να δρασει!

Βγηκε με μια γρηγορη κινηση απο την κρυψωνα και με το σπαθι σηκωμενο ψηλα δοκιμασε να τον χτυπησει. Ομως η στιγμη ητανε μοιραια για αυτον καθως ο Μορκγαν σταθηκε πιο εμπειρος και πιο γρηγορος και τον εκοψε πριν προλαβει να του προκαλεσει ζημια.
Παραμεριζοντας τον, προχωρησε και εφτασε μπροστα μου. Με κοιταξε με ενα μοχθηρο βλεμμα και αμιλητος αρχισε να με πλησιαζει.
Ανοιξε το βημα του και δοκιμασε να με κοψει με το τσεκουρι του! Μια γρηγορη κινηση μου, ενα πηδημα προς τα πισω, εκανε την κινηση του να αποτυχει ενω παραλληλα μια σφαιρα απο το πιστολι μου εφυγε προς τα πανω του.
Η χαρα μου ηταν προσωρινη καθως βαζοντας το οπλο του μπροστα απεκρουσε την σφαιρα. Φαινεται πως ισως χρειαζομουν λιγο παραπανω προσπαθεια απο οτι φανταζομουν!

Βγαζω το σπαθι μου και το πεταω ισια πανω στον ουρανο.
Χωρις δευτερη σκεψη τρεχω μπροστα του και του δινω μια δυνατη μπουνια στο σαγονι!
*Τιιιινκ!!!!*(μεταλλικος ηχος)
-Αουτς!!!!!!! Ποναει!!!! :[m074]:
Φωναξα πιανοντας το χερι μου που ειχε χτυπησει πανω στο μεταλλικο σαγονι του!
Μειδιασμενος αυτος κατεβασε το τσεκουρι του πανω μου! Πεφτωντας προς τα δεξια τον απεφυγα ξανα, ενω ετσι οπως ημουν στα γονατα τον κοιταξα στα ματια και εξαφανηστικα! Εγινα αερας και βρεθηκα πισω του, δινοντας του μια καλη κλωτσια στην μεση.
Αυτος διχως να δειχνει οτι εχει πονεσει, αλλα φανερα εκπλαγμενος γυρισε και αρχισε να σφυραει το τσεκουρι πανω μου, διπλα μου παντου! Με γρηγορες και μικρες κινησεις το απεφευγα.
Σε μια αποφυγη, το ματι μου επεσε στον ουρανο και ειδα κατι να γυαλιζει. Ηταν ωρα!
Εκανα εναν τροχο προς τα πισω και τεντωσα τα χερια μπροστα!
-Adios! No amigos!!
Και απελευθερωσα ενα δυνατο κυμα αερα σπρωχνωντας τον προς τα πισω.
Πισω... Πισω... Και...

Οταν εφτασε στο σημειο που τον ηθελα σταματησα. Σταθηκε καλα στα ποδια του και.... Επεσε νεκρος.
Το σπαθι μου τον ειχε διαπερασει απο τον αυχενα μεχρι τον κοκυγο!
Αιμα αρχισε να κυλαει απο την καμπαρντινα του και το απλανες βλεμμα στα ματια του ασπρισε και εμεινε να κοιταει το κενο πριν πεσει κατω.
Τον πλησιασα, εβγαλα το σπαθι μου και το τιναξα.
Εκεινη την ωρα ακουσα και τους υπολοιπους Μαρινς που εφτασαν στο σημειο. Ειδαν τον Μοργκαν σκοτωμενο και τον Μαριν στην ιδια κατασταση.
Με γυρισμενη την πλατη ειπα:
-Πολεμισε γενναια, απλα δεν σταθηκε αρκετα τυχερος. Η εκδικηση παρθηκε! Να τον τιμησετε οπως του αρμοζει.
-Θα το κανουμε.
-Η δουλεια μου εδω τελειωσε...
-Ευχαριστουμε Sakura.
-Μην ευχαριστεις εμενα... Τον Destro να ευχαριστεις που με εστειλε.
Αντιο σας και συνεχιστε να τιματε αυτο που φορατε. Μην καταληξετε σαν και αυτον...
Ειπα και κλωτσησα το πτωμα του Μοργκαν.
-Δεν χρειαζοταν καν να το πεις αυτο...
Και εγινα αερας και εξαφανηστικα...

Ελυσα την βαρκα μου και πηδηξα μεσα. Ανοιξα το πανι και ο αερας το φουσκωσε αμεσως!

Μπηκα στην μικρη καμπινα, τακτοποιησα τα πραγματα μου, ανοιξα το ψυγειο και πηρα ενα μπουκαλι κρασι.
Βγηκα εξω και καθισα στην ακρη του καραβιου. Η αλμυρα ηρθε για μια ακομα φορα στο στομα μου, ο ηλιος αφηνε σιγα σιγα το ποστο του και κατακοκκινος επεφτε πανω στο μπουκαλι και του αλλαζε το χρωμα καθως επινα απο αυτο.
Η κουραση με νικησε, με ξαπλωσε κατω και με αφησε να κοιταω τον οριζοντα... Μια περιπετεια ειχε τελειωσει και μια ακομα ηταν ετοιμη να αρχισει!

Όνομα: Destro
Haki Points: -
Player of the Week Points: 10
Beli: 23.000
Fame Points: -

Όνομα: Eirwnas
Haki Points: -
Player of the Week Points: 10
Beli:23.000
Fame Points: +2,000,000

Δικη μου ιστορια!