[ΑΡΧΗ] Το ταξιδι:Ενας ορκος και μια κληρονομια (Μερος 1 / 2)

Ημουν μικρος,μολις 10 ετων,οταν μια τιμωρια στην Logue Town εμελλε να αλλαξει τον κοσμο.Βρισκομουν και εγω εκει,καπου αναμεσα στο πληθος με τον πατερα μου.Με επεισε πολυ ευκολα να κανουμε το ταξιδι απο τo Dawn Island,οπου και μενουμε.Μου ειπε απλα
-‘Θες να δεις τον Βασιλια τω πειρατων ?’
Ενθουσιασμενος και με ματια ορθανοιχτα του απαντησα χωρις δευτερη σκεψη…

Ειχα ακουσει τοσα γι αυτον.Ο πατερας μου καθε βραδυ μου ελεγε τις ωραιοτερες ιστοριες με ηρωα τον Gol D. Roger.Μου διηγουταν τα κατορθωματα του με τοσο θαυμασμο που εβλεπα στα ματια του της θαλασσες για τις οποιες μου ελεγε.
-΄΄ Περικυκλωμενος απο τον Lion Shiki και τους 10 allies του, τον μεγαλυτερο αντιπαλο του καταφερε να ξεφυγει εξαιτιας μιας καταιγιδας.Ηταν γραφτο να ζησει και να γινει ο μεγαλυτερος πειρατης ολων των εποχων΄΄
Ηταν η αγαπημενη μου ιστορια...

Και ο πατερας μου ομως λατρευε να μου τα λεει.Η μητερα μου μου ειχε πει πως το ονειρο του ηταν να γινει πειρατης.Ηταν ετοιμος να ταξιδεψει με τους φιλους του με τους οποιους ειχαν κ ενα πληρωμα.Ομως λιγο πριν ξεκινησει η μητερα μου αρρωστησεκαι δεν μπορουσε να την αφησει.Στη συνεχεια γεννηθηκα και εγω,οποτε του ηταν αδυνατον να αφησει την οικογενεια του.

Αρχικα δεν καταλαβαινα τοσο γιατι μου μιλουσε.Μεχρι που τα συνεδεσα με καποια γεγονοτα.Ενα βραδυ αργα τη νυχτα κ ενω δεν μπορουσα να κοιμηθω εχοντας ακουσει ακομη μια τρομερη περιπετεια απο τον πατερα μου πηγα στην κουζινα και απο το παραθυρο ειδα τον πατερα μου στην ακρη του λοφου που βρισκεται το σπιτι μας να κλαιει βλεποντας την θαλασσα.

Ετρεξα να ξυπνησω την μητερα μου,οντας πολυ ανησυχος.
-΄΄Μαμα,τρεχα ο μπαμπας κλαει στον λοφο΄΄.
Στην αρχισε και εκεινη σαστισε ,επειτα ομως με ρωτησε
-΄΄Τι ημερομηνια εχουμε ?΄΄
-΄΄5 Απριλιου΄΄
Με κοιταξε με στοργη και με ενα χαμογελο μικρο μου ειπε οτι δεν ειναι κατι το ανησυχιτικο και οτι καποια μερα θα καταλαβω.

Ημουν ομως ακομη περιεργος.Νομιζα οτι ηταν κατι σοβαρο και ανησυχουσα,αν και η μητερα μου με ειχε καθησυχασει.Οποτε το επομενο πρωι,και ενω ο πατερας μου βρισκοταν στην δουλεια την ξαναρωτησα.Μην μπορωντας να με αποφυγει με πηρε αγκαλια,μου χαιδεψε το κεφαλι και μου ειπε -΄΄Θυμασαι που σου ελεγα οτι ο πατερας σου ηταν ετοιμος να γινει πειρατης ?΄΄
Εγω απαντησα καταφατικα συνεχιζοντας παρολα αυτα να μην καταλαβαινω
-΄΄Ε τετοια μερα ηταν που εφυγαν οι φιλοι του μπαμπα σου και ξεκινησαν να γινουν πειρατες΄΄

Τοτε ηταν που ολα τα πραγματα και τα γεγονοτα μεσα μου μπηκαν σε μια σειρα.Καταλαβα απο που πηγαζει αυτη η φλογα στα ματια του πατερα μου οταν μου διηγειται ολες αυτες τις ιστοριες.Οχι μονο του αρεσουν,αλλα αποτελουν ολα αυτα τα οποια δεν καταφερε και θα ηθελε να ζησει.Για τον ιδιο δεν αποτελουν παραμυθια,αλλα ανεκπληρωτα ονειρα...

Επιστρεφω ομως απο εκει που ειχα μεινει,δηλαδη στην Logue Town.Αρχικα δεν ηξερα πως θα τον εβλεπα.Ο πατερας μου δεν μου ειχε πει οτι επροκειτο να πεθανει.Το μονο που εβλεπα οταν φτασαμε ηταν μια μεγαλι σκαλοσια κ πολυ κοσμο απο κατω να περιμενει.Διαφοροι συζητουσαν γυρω μου για τον Gol D. Roger.Αλλοι μιλουσαν με θαυμασμο, ενω αλλοι τον κατηγορουσαν για τα εγκληματα που ειχε κανει, αναφερομενοι σε αυτα που για μενα ηταν συναρπαστκα παραμυθια.

Ολοι ομως στεκοντουσαν περιμενοντας τον να εμφανιστει.Ωσπου την σκαλοσια ανεβαινει ενας αντρας με χειροπεδες κ διπλα του 2 αντρες.Δεν ξερω πως,πειτε το απο αισθηση, καταλαβα αμεσως οτι προκειται για αυτον.Με το που το καταλαβα με πιασαν τα κλαματα.Δεν μπορουσα να πιστεψω οτι ο μεγαλυτερος ηρωας μου ηταν ετοιμος να καταδικαστει.
-΄΄Μα δεν εκανε κατι κακο,ειναι ενας ηρωας΄΄
έπαναλαμβανα συνεχεια στον πατερα μου του οποιου η θλιψη ηταν φανερη.

Ως που ηρθε η στιγμη που θα αλλαζε για παντα την καθημερινοτητα των ανθρωπων.Η ωρα οπου ο Βασιλιας των πειρατων θα εστελνε στις θαλασσες μια νεα γενια πειρατων μελος της οποιας ειμαι κ εγω τωρα.Οι τελευταιες του λεξεις.Πολλοι λενε οτι θα πεθαινε και ηθελε να δωσει ενα λογο υπαρξης στους πειρατες.Και αυτος δεν ειναι αλλος απο τον θησαυρο του.Τωρα καταλαβαινω την ειρωνεια που μου ελεγε ο πατερας μου στον δρομο προς το σπιτι.
-΄΄Με τον θανατο του μεγαλυτερου πειρατη ολων των εποχων,γεννηθηκε μια νεα γεννια
Πειρατων,ικανων να ξεπερασουν τον ιδιο και τα επιτευματα του.΄΄

Τα χρονια περασαν αλλα η επιθυμια μου να γινω πειρατης υπηρχε μεσα μου απο εκεινη την μερα που ειδα τον βασιλια των πειρατων στη σκαλοσια.
΄΄Καποια μερα μαζι με το πληρωμα μου θα κατακτησουμε το One Piece΄΄
ελεγα ξανα και ξανα και ο πατερας μου με καμαρωνε.Ομως,τιποτα δεν ηταν το ιδιο.Η νεα γεννια πειρατων, εφερνε μαζι της και πολλους κινδυνους.Λεηλασιες στην πολη,πειρατες που εκαναν ο,τι ηθελαν,εμπαιναν στα σπιτια,επαιρναν οτι εβρισκαν και αλλα πολλα.

Ωσπου εφτασε η μερα τιποτα δεν θα ηταν το ιδιο για μενα.Δεν μπορω να ξεχασω την μερα.5η Απριλιου.Ενα πληρωμα πειρατων εφτασε στο νησι μας σκορπωντας τον ολεθρο στην κυριολεξια.Εκλεβαν απο τα σπιτια χρηματα, επαιρναν τις γυναικες και τις βιαζαν,εκαιγαν τα σπιτια και αλλα πολλα.Ο πατερας μου δεν μπορουσε να αντιδρασει/.Ηθελε αλλα δεν μπορουσε.Επρεπε να προστατεψει εμενα και την μητερα μου.Μεχρι που μπαινουν και στο δικο μας σπιτι.

Ο πατερας μου μας εστειλε γρηγορα στο υπογειο,απ’οπου θα μπορουσαμε να φυγουμε για το καταφυγιο της πολης.Δεν ηθελα να τον αφησω,αλλα δεν μπορουσα να κανω αλλιως.Επρεπε να βοηθησω τη μητερα μου.Εκεινη με δακρυα στα ματια μου ελεγε να γυρισουμε πισω,αλλα δεν γινοταν,ηταν πλεον αργα.Φευγοντας και φτανοντας κοντα στο καταφυγιο,ακουσαμε μια εκρηξη.Ηταν απο το σπιτι μας το οποιο ειχε τυλιχτει στις φλογες.

Ετρεξα πισω ψαχνοντας τον πατερα μου.Ηταν πληγωμενος απο τραυματα κατω απο ενα δοκαρι.Προσπαθησα να τον απεγκλοβισω αλλα ματαια.Λιγο πριν ξεψυχησει μου ειπε 2 πραγματα.Το ενα ηταν να προσεχω την μητερα μου.Το δευτερο αφορουσε εμενα.Μου ειπε να κυνηγισω τα ονειρα μου μεχρι το τελος και να ζησω γι αυτα.Εγω κλαιγοντας του φωναζα οτι δεν θα πεθανει και ουρλιαζα για βοηθεια.Χωρις αποτελεσμα ομως.Εκεινη την ωρα αφησε την τελευταια του πνοη.Ηταν η ωρα που υπο αλλες συνθηκες θα καθοταν στο λοφο να κοιτα την θαλασσα αποχερετωντας τους φιλους του.Τι ειρωνεια...

Απο εκεινη την μερα ορκιστικα στην ψυχη του πατερα μου οτι θα κυνηγησω τους πειρατες μεχρι να πεθανω και κανεις δεν θα με σταματουσε.Μου πηραν ο,τι πολυτιμοτερο ειχα.Θα εκδικηθω για τον πατερα μου.Η αγαπη μου να γινω ενας απο αυτους και να φτασω στο Οne Piece, ειχε γινει μισος.Ηθελα δικαιοσυνη και ηξερα οτι ενας ηταν ο δρομος...

Με το που τελειωσα τις σπουδες μου σαν γιατρος (θελοντας να βρω θεραπεια για την μητερα μου)εγινα κυνηγος επικυρηγμενων.Ηξερα πως δεν ημουν αρκετα δυνατος, ομως επρεπε να το κανω.Μπορει το να γινω πειρατης να ηταν το ονειρο μου, τωρα ομως εγινα ορκισμενος εχθρος τους.Με την ενηλικιωση μου τιποτα δεν με κρατουσε στο νησι.Η μητερα μου ηταν σχεδον καλα και εγω ετοιμος να εκδικηθω αυτους που μου κατεστρεψαν τη ζωη και γεμισαν την καρδια μου με μισος.Ημερα που ξεκινησα το ταξιδι? Φυσικα 5 Απριλιου....

Τελος 1ου μερους

Civilian Posts : 1220 Join date : 30/12/2010

Όνομα: Jeronimo
Haki Points: -
Player of the Week Points: 7
Beli: 18.000
Fame Points: -

» [Αρχή Ιστορίας]Το ταξίδι αρχίζει;{Β'μέρος}
» [Αρχη]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Η πρωτη αποπειρα 3(Μερος 7ο)
» [Αρχη]Ενας νεος αρχηγος? Ξανα στο ιδιο μερος? (Filler Mερος 3ο)
» [Αρχη]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Η πρωτη αποπειρα(Μερος 5ο)[Τελος]
» [Αρχη]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Η πρωτη αποπειρα 2(Μερος 6ο)[Τελος]