Prison Break and the First Stop[Τελος]

O Hannyabal με τους φυλακες που ειχαν ερθει στο κελι με σηκωσαν για να με πανε στο πλοιο που θα με μετεφερε στο νησι που θα με εκτελουσαν. Δεν ηξερα ποιο θα ηταν αλλα οσο και να ρωτουσα απαντηση δεν επαιρνα καμια λογικη απαντηση! Ολο μερικες φρασεις για να με κοροιδεψουν ελεγαν και μου εσπαγαν τα νευρα. Ηθελα πολυ να τους πλακωσω αλλα μετα δεν θα ξεφευγα ευκολα απο αυτη την κατασταση κι ετσι καθομουν ησυχος. Στον δρομο μεχρι το ασανσερ που θα οδηγουσε μπροστα στην πυλη της φυλακης διαφοροι κρατουμενοι ειτε ζητοκραυγαζαν ειτε γελουσαν με εμενα που θα με εκτελουσαν. Μονο ενας το παρακανε αρχιζοντας να βριζει συγγενεις και θεους και μολις τον αγριοκοιταξα, μαζι και ολοι οι φυλακες και ο Hannyabal, σωπασε και ξαναχωθηκε στο βαθος του κελιου του.

Μπηκαμε μεσα στο ασανσερ και αρχισαμε να ανηφοριζουμε. Καθε φορα που περνουσαμε απο καποιο επιπεδο, φωνες ακουγονταν που ζητουσαν βοηθεια. Ηλπιζα να μην ξανακουσω ποτε αυτες τις φωνες. Οσο ειμασταν μεσα στο ασανσερ κανεις δεν μιλησε ουτε μια φορα. Τελικα μετα απο ενα μισαωρο φτασαμε στο ισογειο. Η πορτα ανοιξε και με οδηγουσαν ολο και πιο κοντα στην κεντρικη πυλη της φυλακης. Οσο πλησιαζαμε τοσο πιο φωτεινος ηταν ο χωρος. Τελικα φτασαμε στην εξοδο και ηταν τοσο φωτεινα που αναγκαστηκα να κλεισω τα ματια μου. Ειχα πολυ καιρο να δω τον ηλιο και επρεπε να περασει λιγο η ωρα μεχρι να συνηθησω στο φως του.

- Για αλλη μια φορα φευγεις απο αυτη τη φυλακη! Ελπιζω αυτη τη φορα να σε σκοτωσουν και να μην τα κανουν θαλασσα παλι! Βαρεθηκα την ασχημοφατσα σου καθε λιγο και λιγακι. Ειχα κλειστα τα ματια μου και δεν ειδα ποιος το ειπε αυτο ομως μονο ενας θα μπορουσε να μιλησει ετσι μπροστα σε τοσα ατομα! Ο Warden Magellan ηταν, οπως ηταν αναμενομενο, και αυτος παρων στην μεταφορα μου στο πλοιο των marines. Μετα απο λιγα δευτερολεπτα συνηθησα στο φως του ηλιου και ανοιξα τα ματια. Μπροστα μου βρισκοταν, οπως και τις αλλες φορες, μια μεγαλη ομαδα απο marines και ενα πλοιο στο οποιο θα εμπαινα για την μεταφορα μου.

Καθως με ανεβασαν στο πλοιο, γυρισα και ειπα στον Magellan:
- Ευχομαι να μην σε ξαναδω ασχημομουρη! Εκεινος καθοταν ακινητος και ηταν εμφανως εκνευρισμενος ομως δεν εκανε κινηση προς το μερος μου. Το μονο που εκανε ηταν να γυρισει πλατη και να αρχισει να κατευθηνεται και παλι προς την φυλακη. Απο πισω του ακολουθησαν ολοι οι φυλακες που με ειχαν συνοδευσει μεχρι εκεινο το σημειο. Οι marines με τραβηξαν γρηγορα μεσα στο πλοιο κι ετσι δεν ειδα που πηγαν μετα οι φυλακες με τον Magellan. Με κατεβασαν ενα επιπεδο κατω μεσα στο πλοιο και με εβαλαν μεσα σε ενα κελι, του οποιου τα καγκελα ηταν απο kairoseki. Επειτα αφου με αφησαν εκει εφυγαν ολοι.

Καθομουν μεσα στο κελι και προσπθουσα να σκεφτω εναν τροπο για να ξεφυγω. Το κελι ειχε ενα μικρο παραθυρο το οποιο καλυπτοταν απο καγκελα απο kairoseki και αυτο. Ετσι δεν υπηρχαν πολλες εναλακτικες. Ο μονος τροπος ηταν να κανω το κολπο που ειχα κανει και την προηγουμενη φορα που βρισκομουν σε αναλογη θεση. Δηλαδη να κοροιδεψω καποιον απο τους marines και να ξεφυγω. Ομως αν ηταν λιγο δυσκολο να πιασει αυτο το σχεδιο την πρωτη φορα, τοτε να πιασει για δευτερη συνεχομενη φορα ηταν σχεδον ακατορθωτο. Απο την αλλη, δεν ειχα και καποια αλλη ιδεα οποτε περιμενα υπομονετικα μεχρι να ερθει καποιος marine για οποιοδηποτε λογο και να προσπαθησω να εφαρμοσω το σχεδιο.

Περασαν μερικες ωρες αλλα κανενας δεν ειχε ερθει ακομα. Φαινοταν σαν να επαιζαν με την υπομονονη μου αφου ουτε για φαγητο ουτε για νερο ειχε ερθει κανεις. Ειχα αρχισει να πειναω και αυτο ηταν αλλος ενας παραγοντας που με εκανε ανυπομονο για να δω καποιον να ερχεται. Περασε περιπου αλλη μια ωρα και επιτελους ακουσα βηματα απο μακρυα. Περασαν λιγα δευτερολεπτα και ενας αντρας πλησιασε τα καγκελα. Επειτα εβγαλε ενα πακο με κλειδια και αφου βρηκε το σωστο ανοιξε την πορτα. Ολη την ωρα ειχα ενα βλοσυρο υφος κι ετσι ημουν απο την μια ανησυχος αλλα απο την αλλη ετοιμος για το οτιδηποτε. Ειδα επισης οτι δεν κρατουσε ουτε φαγητο ουτε νερο στα χερια του οποτε ηταν σχεδον αδυνατο να ανοιγε το κελι για κατι καλο. Το μονο που ειχε ηταν ενας σακος στην πλατη του.

Μπηκε μεσα και με πλησιασε με το ιδιο βλοσυρο υφος. Επιασε τα χερια μου και επειτα τον ρωτησα:
- Ποιος εισαι και τι θες εδω?
- Μην μιλας δυνατα! Δεν θα επρεπε να βρισκομαι εδω! Ειμαι ενας κατασκοπος των επαναστατων μεσα στους marines και εχω διαταγες να σε ελευθερωσω. Εχεις προκαλεσει μεγαλες φθορες στην κυβερνηση και δεν θα θελαμε μια τεοια απειλη γι αυτους να χαθει ετσι απλα! ειπε και μου εβγαλε τις χειροπεδες. Ενοιωσα την δυναμη μου να με κατακλιζει μετα απο αρκετο καιρο. Επειτα τις τυλιξε μεσα σε ενα πανι και μου τις εδωσε μαζι με τα κλειδια τους.
- Παρτες! Δεν ξερεις που μπορει να σου χρειαστουν. Εγω τις πηρα αμεσως ενω θυμηθηκα ποσο χρησιμες μου ηταν οι προηγουμενες που ειχα κλεψει. Επειτα μου εδωσε και τον σακο που ειχε στην πλατη και συμπληρωσε:
- Εχει μεσα οσα αντικειμενα σου καταφεραμε να μαζεψουμε και καποια αλλα που βαλαμε εμεις που θα σε βοηθησουν στην συνεχεια.

Μολις πηγα να τον ανοιξω για να δω τι εχει μεσα με διεκοψε και μου ειπε κοιτοντας πρωτα γυρω του:
- Δεν υπαρχει χρονος για να γινει αυτο τωρα! Αφου φυγεις και εισαι ασφαλης τοτε κοιτα τι εχει μεσα. Συμφωνησα μαζι του γιατι καταλαβα οτι ειχε δικιο. Μετα μου εξηγησε το σχεδιο διαφυγης. Θα με οδηγουσε σε μια απο τις βαρκες κινδυνου που υπηρχαν και επειτα με αυτην θα εφευγα απο το πλοιο. Αν στην πορεια προς αυτην με καταλαβαιναν και με εβλεπαν μαζι του, θα λεγαμε πως καταφερα να τον κοροιδεψω και τον επιασα αιχμαλωτο. Ετσι, ξεκινησαμε αμεσως. Αρχισαμε να προχωραμε στους διαδρομους. Εκεινος μπροστα κι εγω απο πισω σε μικρη αποσταση για να φαινεται σαν να τον εχω αιχμαλωτο.

Στην αρχη κανεις δεν φαινοταν στους διαδρομους και προχωρουσαμε προς τον στοχο μας με σχετικη ανεση! Ομως ξαφνικα ακουσα καποιον να φωναζει!
- Σταματα εκει που εισαι!! Γυρισα να δω ποσοι ηταν οι αντιπαλοι, κρατοντας κοντα μου τον τυπο που με ειχε ελευθερωσει, και ειδα μια μικρη ομαδα απο 5 ατομα να τσακωνονται και ο ενας απο αυτους να κραταει ενα μεγαλο κομματι κρεας. Επειτα αυτος που μιλησε πριν συνεχισε:
- Δεν ειναι δικαιο να φας εσυ τοσο πολυ! Θελουμε το μεριδιο μας! και οι αλλοι συμφωνησαν μαζι του. Ευτυχως δεν μας ειχαν παρει χαμπαρι. Ομως αυτο το κομματι κρεας το ορεγομουν απο την στιγμη που το ειδα. Ετσι δεν κρατηθηκα και τους ορμηξα.

Ο επαναστατης που με βοηθησε προσπαθησε να με σταματησει αλλα δεν με προλαβε. Ετσι τους επιτεθηκα. Ηταν τοσο απορροφημενοι στην συζητηση τους που δεν με καταλαβαν οταν πλησιασα. Ετσι καρφωσα τους 2 απο αυτους στην πλατη και οι αλλοι 3 με κοιτουσαν σαστισμενοι. Φαινοταν οτι δεν ηταν τοσο καλοι στις μαχες και αρχισαν να φωναζουν. Πεταχτηκε στα γρηγορα, απο πισω μου ο επαναστατης και καρφωσε τους 2 απο ατους που ενω προσπαθησαν να αντισταθουν φαινοταν οτι ηταν πολυ δυνατοτερος και πολυ πιο γρηγορος απο εκεινους. Εγω νικησα ευκολα τον τελευταιο που ειχε μεινει, ηταν αυτος που κρατουσε το κρεας, και καταφερα να αρπαξω το φαγητο πρωτου πεσει κατω.

Ευτυχως οι φωνες τους δεν διηρκησαν πολυ και κανεις δεν τους ακουσε. Τους κρυψαμε οσο καλυτερα μπορουσαμε και επειτα συνεχισαμε την πορεια μας προς την βαρκα που θα με οδηγουσε στην ελευθερια. Οταν φτασαμε στο σημειο που βρισκταν, την κατεβασαμε γρηγορα και πηδηξα μεσα.
- Ευχαριστω για ολα! ειπα αρχιζοντας να τραβαω οσο πιο γρηγορα μπορουσα κουπι. Ετσι απομακρυνθηκα και δεν υπηρχαν αλλα απροοπτα σε αλλη μια αποδραση μου. Μια ωρα αργοτερα το πλοιο ειχε χαθει απο τον οριζοντα και ημουν πλεον ασφαλης απο τους marines. Ομως αυτο που με ανησυχουσε ηταν το ποτε θα βρεθω σε καποιο νησι και σε ποια θαλασα βρισκομουν.

Ανοιξα τον σακο για να δω τι περιεχει μεσα και εμεινα εκπληκτος απο αυτα που βρηκα. Υπηρχε μια Log Pose και 2 dials. Απο το πως φαινονταν υπεθεσα οτι ηταν τα impact dials που ειχε παρει η Conis απο τον αναισθητο Satori, οταν βρισκομουν ακομα στην Skypiea πριν μια βδομαδα. Επισης μεσα ειχε φαγητο και νερο, το οποιο υπολογισα οτι θα κρατουσε για αλλες 2 μερες. Τελος ειχε καποια χρηματα, με τα οποια μαλλον επρεπε να αγορασω τα επομενα εφοδια μου. Αυτο που με ανακουφησε αλλα και με τρομαξε ταυτοχρονα ηταν η Log Pose. Απο την μια χαιρομουν που βρισκομουν για αλλη μια φορα στην Grand Line, αλλα απο την αλλη με μια τοσο μικρη βαρκα δεν ηξερα ποσο θα αντεχα αν βρισκομουν μεσα σε μια καταιγιδα. Ετσι ακολουθησα την πορεια που μου εδειχνε η Log Pose για 2 μερες, χωρις να κοιμηθω καθολου.

Την δευτερη μερα το πρωι, ειδα σε μακρινη αποσταση ακομα απο εμενα, ενα νησι! Κοιτακα και την Log Pose για να σιγουρευτω οτι ηταν το νησι που μου εδειχνε και τελικα ειχα δικιο. Αυτο μου εδωσε κουραγιο να συνεχισω να τραβαω κουπι, αφου υστερα απο τοσες συνεχομενες ωρες ημουν εξαντλημενος, αλλα και την αισιοδοξια οτι θα εφτανα σωος εκει καθως δεν υπηρχαν καθολου συνεφα στον οριζοντα. υστερα απο 2 ωρες επιτελους εφτασα εκει. Ειδα μια μικρη αμουδια που δεν φιανοταν να συνδεεται με καποιον δρομο η κατι αλλο που να δειχνει πολιτισμο και αραξα εκει την βαρκα. Αφου την τραβηξα πανω στον αμμο, ξαπλωσα κατω για να ηρεμησω και να ξεκουραστω για λιγο. Οπως ημουν ξαπλωμενος με πηρε ο υπνος. Οταν ξυπνησα ο ουρανος ηταν συνεφιασμενος... Η Log Pose ειχε αλλαξει την κατευθηνση που εδειχνε που σημαινε οτι μπορουσα να φυγω απο το νησι οποια στιγμη ηθελα. Ομως με μια τετοια βαρκα και χωρις εφοδια δεν μπορουσα να παω πουθενα.

Απο το γεγονος οτι η Log Pose ειχε αλλαξει κατευθηνση συνειτοποιησα οτι μαλλον κοιμομουν 1-2 μερες αφου δεν ειχα ξαναδει μια να αλλαζει σε μικροτερο χρονικο διαστημα. Σκεφτομενος ολα αυτα κατευθηνθηκα προς το υπολοπο νησι ελπιζοντας να βρω πολιτισμο για να παρω προμηθειες και να κλεψω ενα πιο μεγαλο πλοιο. Πηρα μαζι μου και ολα οσα θα χρειαζομουν για το επομενο ταξιδι μου αφου δεν ειχα σκοπο να ξαναγυρισω σε αυτη την ακτη και να χρησιμοποιησω παλι αυτη τη μικρη βαρκα. Καθως εψαχνα το νησι, βρηκα μια παραθαλασσια πολη. Απο μακρυα οταν την ειδα καταλαβα πως εχει λιμανι με μερικα μεγαλα πλοια οποτε κατευθηνθηκα προς αυτην. Οταν μπηκα μεσα σε αυτην δεν εβλεπα τιποτα το διαφορετικο απο αλλες μεγαλες πολεις. Ηθελα να κανω οσο πιο γρηγορα μπορουσα τις δουλειες μου και να φυγω απο εδω ομως πεινουσα αρκετα. Μπηκα μεσα σε μια ταβερνα και εφαγα οσο περισσοτερο μπορουσα. Για μερικες ωρες μετα δεν μπορουσα να κουνηθω καλα κι ετσι ειχα αραξει σε ενα παρκο μεχρι να χωνεψω.

Επετα πηγα για να παρω προμηθειες και να φυγω για το επομενο νησι. Αφου πηρα οσα ηθελα ειδα οτι ο καιρος ειχε χειροτερεψει και ειχε αρχισει να ψιχαλιζει. Κατευθηνθηκα γρηγορα στο λιμανι και εβλεπα αλλους να σκεπαζουν μερικα πλοια και αλλους απλα να τρεχουν για να καλυφθουν απο την βροχη που οσο περνουσε η ωρα δυναμωνε. Εγω καθομουν σε μια γωνια και περιμενα να αδειασει οσο περισσοτερο γινοταν το λιμανι για να μπορεσω να παρω ευκολα ενα απο τα πλοια. Οταν η βροχη ειχε γινει αρκετα δυνατη και ειχαν μεινει μονο 2-3 ατομα στο λιμανι αποφασισα οτι ηταν η καταλληλη στιγμη για να κλεψω ενα. Ετσι κατευθηνθηκα προς τα καπως μεγαλα πλοια και αφου διαλεξα ενα ωραιο, ανεβηκα πανω του. Ο ιδιοκτητης ευτυχως δεν ηταν πουθενα τριγυρω κι ετσι δεν καταλαβε κανεις οτι ενας πειρατης εκλεψε το πλοιο. Το ετοιμασα και επειτα σαλπαρα μεσα στην βροχη για να συνεχισω τις περιπετειες μου για αλλη μια φορα.