[ΤΕΛΟΣ]Numa Numa no Mi...The power of the Swamp

Όταν φτασαμε στο σπιτι ο παππους της Apis εφτιαχνε ακομα το φαγητο, οποτε σκεφτηκαμε ότι ηταν μια καλη ευκαιρια να κανουμε ένα μπανακι και οι 2 και να ετοιμασουμε στην συνεχεια το τραπεζι και να φαμε…
Βοηθησα την μικρη ενώ καναμε μπανιο και στην συνεχεια πληθυκα και εγω με την σειρα μου. Για να μην κρυωσουμε ντυθηκαμε στα γρηγορα και τελος χτενησα τα μαλλια της μικρης γιατι από το μπανιο ειχε γινει αφανα…
-Ευχομαι να μην σε ποναω τοση ωρα…ειπα με χαμογελαστο υφος…
-Λιγο…αλλα νταξ…είναι μπλουκλες το μαλλι μου και εχω συνηθισει…
Υστερα από υπερπροσπαθιες καταφερα να της ισιωσω το μαλλι, ενώ λιγο αργοτερα μας καλεσε ο παππους της για φαγητο. Στην διαρκεια του φαγητου αναφεραμε το πώς κυλησε η μερα μας , αφηνοντας την Apis να κανει διαφορες γκριματσες και να μας κανει να γελαμε. Ηταν πολύ ευχαριστο το ολο γεγονος και το φαγητο ηταν εξισου πολύ καλο. Όταν ηρθε η ωρα να κοιμηθουμε η Apis για καποιο λογο ηρθε στο κρεβατι μου…
-Σε πειραζει να κοιμηθω αποψε μαζι σου?
-Κανενα προβλημα μικρη…ειπα με ένα χαρουμενο υφος , ενώ την αγκαλιαζα κατω από τα σκεπασματα….

Ενοιωθα ομορφα που μπορουσα να δειξω την αγαπη μου σε καποιον και πιστευω ότι αυτό τραβουσε την μικρη πανω μου. Αρχικα παιξαμε λιγο και αποφαησα να την γαργαλισω λιγακι αλλα στην συνεχεια αποκοιμηθηκαμε από την εξαντηση και την κουραση. Ηταν μια δυσκολη μερα και δεν ηξερα και γω ποσες θα ακολουθουσαν μεχρι να ημουν ετοιμη.Κατι μου ελεγε βαθια μεσα μου ότι την στιγμη που θεωρουσα τον εαυτο μου ετοιμη θα ηταν μετα από καποιο μεγαλο σοκ. Δεν ειχα σκοπο όμως αυτό το σοκ να επιρεαζε καποιον αλλον ή να τον εβαζε σε κινδυνο. Εχασα την αισθηση του χρονου και του τοπου που βρισκομουν και αφησα το σωμα μου να χαλαρωση στο επακρο.
Το επομενο πρωι όταν ξυπνησα ενοιωθα μια μεγαλη αισθηση απολαυσης και ικανοποιησης από τον υπνο που ειχα κανει. Η μικρη ακομα κοιμοταν και ειχε κουλουριαστει διιπλα μου και ακομα χουζουρευε στα παπλωματα. Την χαιδεψα στο κεφαλι και στην συνεχεια την φιλησα στο κουτελο. Προσπαθησα να σηιωθω προσεχτικα ετσι ώστε να μην την ξυπνησω και να την αφησω να απολαυσει τον υπνο της….

Πηγα στην κουζινα αφου επλυνα το προσωπο μου και ετοιμαστηκα για την προπονηση. Όταν μπηκα δεν ειδα κανεναν μεσα και καταλαβα ότι ειχα ξυπνησει πρωτη. Για αυτό λοιπον τον λογο προσπαθησα να μην κανω φασαρια και τους ξυπνησω αθελα μου. Εφαγα σχετικα γρηγορα και πηγα προς το μερος της προπονησης….
-Τι μπορει να κανει ενας βαλτος…? ρωτησα γεματη απορεια. Στο παρελθον ειχα παρατηρησει ότι μπορουσε να διατηρηθει κατι μεσα σε έναν βαλτο και δυστυχως ειχα την ευκαιρια να το δω από κοντα οσο ημουν ακομα σε μικρη ηλικια. Ειχαν βρει οι κατοικου του χωριου μου το πτωμα ενος κακομοιρη ανδρα ,που ηταν υπο εξαφανηση αρκετους μηνες και ολοι νομιζαν ότι ειχε φυγει από το νησι, σε πολύ καλη κατασταση. Με αυτή την λογικη ο βαλτος θα μπορουσε να διατηρησει διαφορα πραγματα. Στην συνεχεια σκεφτηκα ότι θα επρεπε να γινομαι ολοκληρη βαλτος για να αποφευγω επιθεσεις ή και να αφηνω πραγμα να περνανε από μεσα μου. Στο τελευταιο θα χρειαζομουν την βοηθεια της Apis καθως θα μπορουσε να μου ριχνει διαφορα πραγματα πανω μου και εγω απλα να τα αποφευγω….

Στις επομενες ωρες που ακολουθησαν εκανα και άλλη προπονηση στο στοχο και προσπαθησα να εκτοξευω μπαλες βαλτου προς πολλες κατευθυνσεις ταυτοχρονα. Σκεφτηκα ότι σε περιπτωση που δεχομουν πολλαπλη επιθεση θα ηταν ενας καλος τροπος για να αποκρουσω τις επιθεσεις τους….
-Γιατι δεν με ξυπνησες το πρωι….ακουστηκε μια κοριτσιστικη και λεπτη φωνη από πισω μου και αμεσως καταλαβα ότι ηταν η Apis, η οποια λογικα ειχε ξυπνησει, ειχε φαει πρωινο και ειχε ερθει στο μερος της προπονησης…
-Δεν ηθελα να σε ξυπνησω….δεν χρειαζοταν….ειπα με ένα χαμογελο…
-Δεν με πειραζε…απαντησε γελωντας…
-Σημερα θα χρειαστω την βοηθεια σου….και είναι πολύ σημαντικη…
-Τι μπορω να κανω εγω?...ρωτησε γεματη απορεια…
-Θεωριτικα αλλα και πρακτικα μπορω να αφηνω πραγματα να περναμε από μεσα μου, αλλα και να τα αποθυκευω και να τα διατηρω…θελω λοιπον να…να μου ριξεις μερικες πετρες πανω μου…
-Μα μπορει να σε χτυπησω….ειπε με θλιμενο υφος…
-Αυτος είναι ο σκοπος αυτης της ασκησης…να δω αν μπορεις να με χτυπησεις…απαντησα ακομη μια φορα με ένα χαμογελο….

Η Apis διαλεξε μια πετρα που δεν χοραγε καλα καλα στην παλαμη της και την πεταξε προς το μερος μου. Συγκεντρωθηκα οσο μπορουσα, κυριως για να μην φαω την πετρα στο κεφαλι , όχι για κανεναν άλλο δρομο καθως δεν με ειχε προειδοποιησει ότι θα το εκανε τοσο γρηγορα. Ενοιωα την πετρα να με διαπερναει και να πεφτει πισω στο εδαφος, σαν να μην βρηκε ποτε τον στοχο της….
-Μακαρι και το δικο μου φρουτο να μπορουσε να κανει τετοια κολπα…ειπε με παραπονεμενο υφος η Apis….
-Αν εχω καταλαβει καλα κάθε φρουτο είναι ξεχωριστο…εσυ μπορεις να κανεις παρεα με οντα που κανενας άλλος δεν θα μπορουσε να κανει και μαλιστα σε τετοιο βαθμο…
-Ναι…ισως εχεις δικιο…απαντησε η Apis η οποια ειχε αρχισει να παιρνει θαρρος σιγα σιγα….
-Τωρα ας δοκιμασουμε να κρατησω την πετρα μεσα μου…οποτε ριξε μια ακομα με ολη σου την δυναμη... Η Apis αυτή την φορα διαλεξε μια πιο μεγαλη πετρα και την εριξε με ακομα περιεργος περισσοτερη δυναμη. Αυτή την φορα όταν ενοιωσα την πετρα να περναει μεσα από το στηθος μου φροντισα να την κρατησω εκει και μετα από λιγο δευτερολεπτα την εμφανησα στο χερι μου…
-Θα μπορουσες να γινεις ο καλυτερος κλοουν του κοσμου…ειπε η Apis γελωντας και ταυτοχρονα γελασα και εγω…..

Η προπονηση συνεχιστηκε για άλλη μια μερα με πολύ γρηγορους και εντονους ρυθμους σε σημειο που εφτασα σε σημειο να μην μπορω να παρω τα ποδια μου. Ξερωντας πλεον όμως τα ορια μου προτειμησα να μην πιεσω άλλο τον εαυτο μου και να σταματησω για σημερα, καθως μπορουσα να συνεχισω αυριο, Ηξερα ότι μερα με την μερα, χτιζοντας την αντοχη μου θα μπορουσα να αντεξω ολο και πιο σκληρη προπονηση και πιθανοτατα θα αντεχα και πολύ περισσοτερη ωρα διχως να κανω πολλα διαλλείματα.
H Apis με βοηθουσε και εκεινη οσο μπορουσε. Η προπονηση γινοταν ολο πιο δυσκολη και πιο περιπλοκη. Κάθε λιγο και λιγακι σκεφτομουν και ολο και περισσοτερες τεχνικες, παρ ολο που μερικες από αυτές ηταν σκετη αποτυχια. Το ειχα παρει και λιγο στην πλακα , αφου επαιζα με το φρουτο μου. Εμοιαζα σαν ένα μικρο παιδι που πηγαινε για εξερευνηση μετα από καποιο σημειο. Η Apis κουνουσε μερικες φορες το κεφαλι της και γελουσε ασταματητα. Πολλες φορες εκανα και μερικα πραγματα επιτιδες σε στιγμες που την εβλεπα να χαζευει και να μελαγχολεί. Δεν μπορουσα να φανταστω το τι σκεφτοταν, αλλα δεν εχανα ευκαιρια να δω το χαμογελο της….

Η μερες ακολουθησαν με περιπου τους ιδιους ρυθμους. Τα πρωινα εκανα την προπονηση μου μου και το απογευμα με βοηθουσε με την μαγειρικη η παππους της Apis. Μερικα από τα βραδυα ειχα την ευκαιρια να περπατησω στο κεντρο του νησιου και να γνωρισω κοσμο. Με τον καιρο με συνηθιζαν ολο και περισσοτερο οι ντοπιου του νησιου και πολλες φορες με καλουσαν στην παρεα τους μαζι με της Apis και τον παππους της. Μου θυμιζε εκεινες τις ομορφες στιγμες που ειχα μαζι με το προσωπικο εκεινων των αριστοκρατων οπου δουλευαμε στο σπιτι τους,μαζι με την Annie, ως υπηρετριες....
Καθε μερα που παιρνουσε ενοιωθα να γινομαι ολο και πιο δυνατη και να μπορω να χειριζομαι καλυτερα την δυναμη του φρουτου. Μου εκανε εντυπωση που ειχα τοσες πολλες δυνατοτητες και τοσες εναλακτικες. Μπορουσα να κανω διαφορα combo για να βγαλω εναν αντιπαλο εκτος μαχης και μαλιστα γρηγορα. Το μονο που ηθελα τωρα ηταν να δοκιμασω τις νεες μου δυναμεις στην μαχη, εχοντας εναν δυνατο αντιπαλο. Αν καταφερνα να ανταπεξελθω στην μαχη αυτο σημαινε οτι μπορουσα να συνεχισω....

Οι μερες εγιναν βδομαδες και οι βδομαδες εγιναν μηνες. Στην διαρκεια της παραμονης μου στο νησι, εμαθα οτι χρειαζομουν για να καταφερνω να επιβιωσω ακομα και σε δυσκολες συνθηκες. Στοχος ηταν απλα να ειμαι προετοιμασμενη για το χειροτερο, μιας και δεν ηξερα τι θα μπορουσα να αντιμετωπησω εκει εξω. Η αληθεια ηταν οτι εχοντας μια τετοια δυναμη ξυπνησε μεσα μου η ταση φυγης και των ταξιδιων στην θαλασσα, μονο που αυτη την φορα θα προσεχα πολυ περισσοτερο στο ποιες θα ηταν οι επιλογες μου. Αυτο που με ειχαν μαθει εδω ολο αυτο το διαστημα ηταν κατι πολυ απλο, οτι αν μπορουσες να ζησεις με τις επιλογες σου, τοτε απλα θα δεχοσουν και τις επιπτωσεις. Η προπονηση μου αυτη δεν με ειχε κανει πιο δυνατη απο θεμα ικανοτητων στην μαχη, αλλα και πιο ωριμο σαν ανθρωπο. Πλεον κοιτουσα να ηρεμω το μυαλο μου και να μην ενεργω παρορμιτικα. Πολλες ηταν οι φορες που νευριαζα και σκεφτομουν τι θα μπορουσα να κανω στον αλλον, χωρις να σκεφτομαι ποιες θα ηταν οι επιπτωσεις σε εμενα. Αν καταφερνα να τσαντισω τον αντιπαλο μου τοτε ειχα κερδισει την μαχη...
Αυτο που με προβληματιζε ομως περισσοτερο απ ολα ηταν οτι καποια στιγμη θα αναγκαζομουν να φυγω απ το νησι. Ειχα δεθει με τους ανθρωπους εδω και μου ειχαν φερθει απειρα καλα. Περισσοτερο ομως απ ολους η μικρη Apiss και ο παππους της. Ηξερα οτι καποια στιγμη θα ερεπε να γινει και αυτο....

Αρκετες μερες αργοτερα.....


Βρισκομουν για αλλη μιαα ηλιολουστη μερα στο δασος οπου εκανα προπονηση. Η Apiss δεν ειχε ξυπνησει ακομα και ηταν ευκαιρια να δοκιμασω καποιες νεες τεχνικες που ειχα σκεφτει. Ηλπιζα μονο να μην αποτυχουν για αλλη μια φορα. Πολλες ηταν οι τεχνικες που ειχα απορριψει να ασχοληθω περισσοερο μαζι τους, καθως ηθελα κατι συγκεκριμενο. Βεβαια αυτο με βοηθουσε καθε φορα να δω τα ορια του φρουτου μου, αλλα κατι μου ελεγε οτι αυτο που εκανα αυτη την στιγμη δεν ηταν ουτε τα μισα που θα μπορουσα να κανω και να μαθω...
-Για αλλη μια φορα φευγεις χωρις εμενα...
-Αφου κοιμασαι και εχεις αναγκη τον υπνο....τα εχουμε πει πολλες φορες αυτα Apiss...ειπα ενω της χαμογελουσα...
-Τελος παντων....καλημεραααααααααα...ειπε ενα επεστρεψε στην φυσιολογικη και χαρουμενη μορφη της που τοσο καλα ηξερα. Σε καποια στιγμη βεβαια εφυγε για το βουνο για να μαζεψει καποια φρουτα και εγω εμεινα και παλι μονη μου στο σημειο της προπονησης. Ειχα εξαντληθει και συντομα θα γυρνουσα πισω για να κανω ενα μπανιο και να φαμε μεσημεριανο. Το προβλημα ομως ηταν οτι η Apiss ελειπε αρκετη ωρα, οποτε επρεπε να παω να την βρω και αν μπορουσα να την βοηθουσα με το μαζεμα των φρουτων...

Πριν προλαβω βεβαια να προχωρησω πολυ ειδα την Apiss να ερχετε προς το μερος μου μεσ' την τρελη χαρα οπως παντα. Το περιεργο ηταν οτι δεν κρατουσε ουτε καποιο καλαθι, αλλα ουτε ειχε τα φρουτα που υποτιθεται οτι πηγε να μαζεψει....
-Δεν τα πηγες καλα με τα φρουτα...
-Αααα...τι?Ααα ναι τα φρουτα...εεε οχι...ειπε ενω κοιτουσε αλλου....
-Εισαι ενταξ?Φαινεσαι αρκετα χλωμη...
-Εεεε δεν ειναι τιποτα...μπορει να ειμαι αρρωστη....
-Apiss σε ξερω...βασικα σε εχω μαθει...μπορει να μην θελεις να μου πεις τι ειναι αυτο που κρυβεις....αλλα φροντισε αυτο να μην επιρρεαζει συνεχεια...
-Μα δεν κρυβω τιποτα...αποκρυθηκε με τσαντισμενο υφος...
-Αν δεν εκρυβες δεν θα ειχες αυτη την αντιδραση...της χαμογελασα....μονη σου πιαστηκες στην παγιδα σου...ειπα ενω καθομουν οκλαδον στο εδαφος...
-Ειναι κατι...αλλα δεν πρεπει να το μαθει κανεις...κανεις ομως...
-Αpiss....δεν προσπαθω να μαθω τι ειναι αυτο....αρκει ομως να εισαι εσυ καλα...επιπλεον μην τρελενεσαι... της ειπα με αυστηρο υφος. Νοιαζομουν για αυτην και δεν τις το εκρυβα αλλα στην σκεψη οτι θα μπορουσε να παθει κακο τρελενομουν.....

Η μικρη με επιασε από το χερι και με κοιταξε στα ματια λες και ηθελε να μου πει κατι. Προς στιγμην τρομαξα με την εκφραση της και ρωτησα τι συναιβει. Δεν ειχε τυχει να την ξαναδω ετσι στο παρελθον…
-Εχεις δικιο...υπαρχει κατι πανω στο βουνο για το οποιο δεν ξερουν πολλοι και ουτε πρεπει….
-Είναι καποιο ζωο?Ξερω ότι μπορεις να μιλας μαζι τους και ότι περνας ωρες της ημερας μαζι τους και ότι σου αρεσει να τα προστατευεις αλλα δεν νομιζω ότι πρεπει να ανησυχεις τοσο πολύ…δεν νομιζεις?
-Το θεμα είναι αυτό είναι κατι διαφορετικο…
-Θα παμε να το δουμε μονο αν θελεις εσυ…απλα ανησυχω λιγο για την συμπεριφορα σου αυτή…την κοιταξα στα ματια ενώ της ετριβα το μαγουλο, Πιστευα ότι ο κάθε ενας στην θεση μου θα αντιδρουσε ετσι και θα ενεργουσε αναλογα…
-Οκ θα σου δειξω τι είναι…αλλα δεν πρεπει να το μαθει κανεις…ουτε καν ο παππους μου…το υποσχεσαι?
-Εννοειται…απαντησα με ένα χαμογελο ενώ προσπαθουσα να την καθησυχασω οσο μπορουσα. Αυτό το κοριτσι ηταν γεματο μυστηριο απ την πρωτη στιγμη που ηταν ειδα και ακομα και τωρα με εκανε να τα χανω μερικες φορες….

Ενώ περπατουσαμε μεσα στις σκιες του δασους , δεν μιλουσαμε και αυτό εκανε ακομα πιο αμηχανη την κατασταση. Απλα ηλπιζα να γινει κατι και απλα να αλλαξουν όλα. Η μικρη εδειχνε σοβαρη σε αντιθεση με άλλες φορες , που κυκλοφορουσε με το χαμογελο στα χειλη…
-Θυμασε τιποτα απ όλα οσα σου ειχε πει ο παππους μου για το παρλεθον του νησιου?...ακουστηκε σε καποια φαση η φωνη της μικρης και εσπασε η σιωπη που επικρατουσε…
-Κατι ψηλα θυμαμαι…μην φανταστεις και πολλα…αλλα θελεις να πεις κατι συγκεκριμενο?..ρωτησα με απορριμενο υφος…
-Αυτό το νησι στο παρελθον ηταν φωλια δρακων…και πλεον υπαρχει σαν μυθος…απλα νομιζω ότι δεν είναι τελικα παραμυθι που μου διαβαζε όταν ημουν μικρη ο παππους μου…ειπε ενώ μου εκανε νοημα να κατεβουμε έναν μικρο λοφο…
Αμεσως προσπαθησα να επεξεραστω τα λογια της μικρης. Το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα ηταν να ειχε βρει διαφορες αρχαιες τοιχογραφιες, οι οποιες να περιεγραφαν τον μυθο των δρακων. Στο μεταξυ συνεχησαμε να περπαταμε για αρκετη ωρα και ταυτοχρονα εφτιαχνα διαφορα σεναρια για το τι θα ηθελε να μου δειξει η μικρη. Με ειχε φαει η αγωνια, αλλα και η περιεργεια τελικα….

Υστερα από λιγα λεπτα φτασαμε σε μια στοα που ηταν αναμεσα στους βραχους του βουνου που περπατουσαμε. Κοιταζοντας την στοα ανατριχιασα λιγο στο μεγεθος της, μιας και ηταν τεραστια. Ξεπερνουσε κατά πολύ τα ανθρωπινα μεγεθη και ενοιωθα υπερβολικα μικρη μπροστα της. Η Apiss χαθηκε στις σκιες μιας και μπηκε πρωτη και αφου ξεροκαταπια την ακολουθησα. Στην τελικη την εμπιστευομουν και επρεπε να την προσεχω οποτε δεν το σκεφτηκα δευτερη φορα και μπηκα και εγω μεσα στην στοα…
-Apiss? Που εισαι?
-Εεεε εδώ…μισοο περιμενε να αναψω έναν πασαλο που υπαρχει εδώ….ειπε ενώ η φωνη της να βαζει πιεση στο εαυτο της. Δευτερολεπτα αργοτερα η σπηλια φωτησε σε ένα μικρο σημειο. Τελικα στο εσωτερικο της ηταν ακομα μεγαλυτερη απ ότι θυμιζε να είναι. Αναρωτιεμαι τι υπηρχε εδώ μεσα. Εννοιωσα ένα κυμμα αερα να ερχετε συνεχεια προς το μερος μου, αλλα δεν μπορω να πω ότι μυριζε και ιδιαιτερα ωραια. Αρχικα υπεθεσα ότι θα ηταν λογο της μυροδιας της ιδιας της σπηλιας , αλλα η κινηση που εκανε η Apiss στην συνεχεια με εκανε να θελω να τσιριξω. Κατι ηταν πισω μου και πεταχτηκα αμεσως προς τα μπροστα για να δω καλυτερα….

Στο θεαμα, μονο που δεν ουρλιαξα, αλλα προσπαθησα να μεινω ψυχραιμη. Αρχισα να κοιταζω από κατω προς τα πανω και τελειωμο δεν ειχε. Εμοιαζε να είναι ένα πτηνο με μεγαλα φτερα. Τουλαχιστον αυτό ηταν το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα μιας και δεν ειχα δει κατι παρομοιο στην ζωη μου και ημουν και μεσα στα μαυρα σκοταδια….
-Apiss δεν νομιζεις ότι αυτό που κανεις είναι λιγο….ειπα διστακτικα ενώ συνεχισα να κοιταζω το “κτηνος” που υπηρχε μπροστα μου. Σκεφτηκα ότι δεν μπορουσα να το διακινδυνεψω και να αφησω ετσι την μικρη για αυτό και πεταξα μια ποσοτητα βαλτου και την επιασα πριν προλαβει να παει πιο κοντα….
-Συγνωμη Apiss αλλα δεν μπορω να ειμαι σιγουρη ότι αυτό το πλασμα εχει καλες διαθεσεις….
-Δεν χρειαζεται να τον φοβασαι….ειπε ενώ προσπαθουσε να με ηρεμησει…
-Τι είναι καταρχας…?ρωτησα γεματη απορια..
-Είναι δρακος…ειπε με ένα χαμογελο ενώ χανοταν αναμεσα στις φωλιδες του και αρχισε να γελασει. Δεν μπορω να πω ότι θα εκανα κατι τοσο τολμηρο στην θεση της μιας και φοβομουν το πλασμα αυτό. Δεν εδειχνε όμως να εχει κακες διαθεσεις απεναντι στην Apiss , αλλα ουτε και σε εμενα όταν με πλησιασε. Περισσοτερο εδειχνε να θελει να με μυρισει σκεφτηκα….

Ηταν κατι που δεν ειχα ξαναδει και παρ ολο που φοβομουν και μονο στο θεαμα ηθελα να το πλησιασω. Ειχα ακουσει και διαβασει αρκετους μυθους περι δρακων αλλα ποτε δεν ειχα φαντασει οτι θα μπορουσε να ειναι ετσι. Λογικα το πλασμα αυτο ειχε συνηθησει αρκετα την παρουσια της Apiss, αοφυ εδειχνε να δειχνει χαρουμενο και μονο στην παρουσια της. Τοτε καταλαβα γιατι η Apiss δεν ηθελε να ερθει κανεις σε αυτο εδω το μερος. Δεν ηταν μονο τοσο οτι ηταν κατι μοναδικο, αλλα και οτι ειχε ακομα εναν φιλο...
-Πλησιασε αμα θες...δεν θα σου κανει κακο....ειπε ενω γυρνουσε το βλεμμα της προς το δρακο. Τη εμπιστευομουν καθως θα ειχε μιλησει στο πλασμα για να με αφησει να πλησιασω...
Δεν ηθελα να κανω σε καμια περιπτωση βιαστικες κινησεις και για να μην το τρομαξω. Δεν ηξερα το πως θα μπορουσε να αντιδρασει παρολο που του ειχε μιλησει η Apiss. Οταν το ακουμπησα εκεινο γυρησε το βλεμμα του προς το μερος μου χωρις να κανει τιποτα αλλο. Το δερμα του ηταν υπερβολικα ζεστο , αλλα ταυτοχρονα σκληρο. Βεβαια ηταν λογικο , μιας και οι φωλιδες του καλυπταν σχεδον ολο του το σωμα...

Σιγα σιγα επαιρνα και περισσοτερο θαρρος και το πλησιαζα. Για μενα ηταν κατι σαν να προσπαθουσα να ημερεψω ενα αγριο σκυλι, παρολο που αυτο το σκυλι παρα ηταν ημερο. Ο δρακος και η Apiss εμοιζαν να διασκεδαζουν αρκετα καθως η μικρη γελουσε συνεχεια και ο δρακος εκανε διαφορες κινησεις με το κεφαλι του. Ηταν ενα πολυ ομορφο θεαμα και ενοιωθα τυχερη που ειχα την ευκαιρια να το δω. Μαλιστα εκεινη την στιγμη σκεφτομουν και κατι ακομα. Τελικα ο κοσμος και γενικοτερα η ζωη δεν ηταν τοσο σκληρη οσο νομιζα στην αρχη. Υπηρχαν ανθρωποι και πλασματα που εδειχναν ακριβως το αντιθετο. Για κατι τετοιο πιστευα οτι καποιος θα επρεπε να ζει και να προσπαθει στην ζωη του....
-Ποσο καιρο τον γνωριζεις?ρωτησα με ενα χαμογελο...
-Ειναι περιπου 2 χρονια...επαιζα με τα ζωα εδω στο βουνο και μια μερα που εβρεχε βρηκα καταφυγειο στην σπηλια του. Δεν με πειραξε και αντιθετα εδειχνε να περναει καλα μαζι μου. Απ τοτε καθε μερα ερχομαι και του φερνω οσο φαγητο μπορω....
-Μαλιστα...ειπα ενω παρατηρουσα το σωμα του δρακου. Κρινοντας απ την ακινησια του και το δερμα του εμοιαζε ειναι αρκετα γερικο πλασμα. Ποιος ξερει ποσα χρονια κρυβοταν εδω μεσα?Απ την αλλη ομως θα ελεγα οτι θα μπορουσε να ειχε πεσει για μεγαλη περιοδο σε ναρκη. Οτι και να ηταν σημασια ειχε οτι δεν εκανε κακο στην Apiss, οποτε οσο μεγαλο και αν ηταν και οσο και τρομακτικο και αν εδειχνε εμενα με καλυπτε το γεγονος οτι η μικρη γελουσε....

Παρ ολα αυτα η ωρα περνουσε και συντομα επρπεε να γυρησουμε πισω γιατι θα ειχαμ προβλημα και δεν ηθελα η μικρη να τα ακουσει απ τον παππους της αδικα. Για αυτο της εκανα νοημα να φυγουμε και εκεινη εδωσε μια τελευταια αγκαλια στον λαιμο του δρακου και αρχισαμε να πηγαινουμε προς την εξοδο της σπηλιας. Ο δρακος εκανε απλα μια κινηση με την ουρα και Apiss τον χαιρετησε εξ αποστασεως. Οταν βγηκαμε απ την σπηλια πηραμε τον δρομο τηης επιστροφης και μεσα στα επομενα 20 λεπτα φτασαμε στο σπιτι της Apiss. Ο παππους της ετοιμαζε το τραπεζι εκιενη την στιγμη και η Apiss εκανε αισθητη την παρουσια μας , κλασικα με φωνες χαρας....
-Αργησατε σημερα...ειστε ενταξει...?ρωτησε με απορριμενο υφος...
-Καθυστερησα λιγο παραπανω απ οτι επρεπε την προπονηση μου σημερα...ισως πιεσα λιγο περισσοτερο τον εαυτο μου απ οτι επρεπε....
-Δεν εχεις μετρο...και αυτο ειναι κακο Anna....τελως παντων, πηγαινετε καντε μπανιο και οι δυο σας και ελατε να φαμε και πειναω σαν λυκος...
-Εσεις τι κανατε σημερα ολη μερα?
-Ειχα παει με εναν φιλο για ψαρεμα...δεν πιασαμε και τιποτα το σπουδαιο αλλα ειναι αρκετο για ολους μας...ειπε με ενα χαμογελο. Εγω πηγα αμεσως για μπανιο με την μικρη και στην συνεχεια ετοιμαστηκαμε για να παμε για φαγητο...

Καθως της χτενιζα τα μαλια οπως συνηθιζα να κανω ολο αυτο τον καιρο μιλουσαμε σχετικα για το σημερινο γεγονος και την γνωριμια μου με τον δρακο. Φυσικα μιλουσαμε οσο πιο σιγα μπορουσαμε για να μην ακουσει τιποτα ο παπους της. Βεβαια δεν μπορουσα να πω οτι αποτελουσε απειλη το να το ξερει ο παππους της, αλλα στην ιδεα οτι θα μπορουσε να πει τιποτα καταλαθος σε καποιον , πιστευα οτι ηταν αρκετο για να κανει την Apiss να μην θελει να πει τιποτα σε κανεναν. Δεν το εκανε απο κακια, αλλα πιστευα οτι ηθελε να προστατευσει αυτο το πλασμα οσο περισσοτερο μπορουσε.....
-Ευτυχως που ειπες στον παππου μου οτι εκανες περισσοτερη προπονηση σημερα...
-Σου ειπα οτι δεν ειχα σκοπο να πω τιποτα σε κανεναν. Και εγω οταν ημουν στην ηλικια σου προσεχα οσο περισσοτερο μπορουσα καποια πραγματα για να βρω μπελαδες, παρολο που εμπλεκα συνεχεια και αθελα μου μαλιστα....
Η αληθεια ηταν οτι στο παρελθον ημουν ατιθαση αλλα ηταν λογο ηλικιας και τιποτα περισσοτερο. Στο μεταξυ αν γινοταν γνωστο οτι υπηρχε δρακος στο νησι, σιγουρα το πλασμα θα βρισκοταν σε κινδυνο καθως θα προσπαθουσαν ολοι αν το εκμεταλευτουν για οικονομικους λογους. Γενικα η Apiss οπως και εγω σκεφτομασταν λιγο καχυποπτα, χωρις αυτο να ηταν απαραιτητα κακο....

Πηγαμε στην συνεχεια και φαγαμε μαζι με τον παππου της Apiss το πλουσιοπαροχο γευμα που μας ειχε ετοιμασει. Ειχα μαγειρεψει το ψαρι σε γαστρα με πατατες και αλλα διαφορα λαχανικα και με το φρεσκο ψωμι που υπηρχε ηταν ενας τελειος συνδιασμος για να μας κανει να μην μιλαμε ενω τρωγαμαι. Η σημερινη μερα δεν διεφερε και πολυ απ τις υπολοιπες , αν εξαιρεσει κανεις το τελος της. Παρ ολα αυτα δεν ενοιωθα ακομα ετοιμη και πιστευα οτι ειχα πολλα ακομα να μαθω για το φρουτο μου. Πιστευα οτι πολλα πραγματα θα τα μαθαινα σε ωρα αναγκης και κυριως πανω στην μαχη. Ενοιωθα παρ ολα προετοιμασμενη για να μπορω να αμυνθω ομως και να πολεμησω σε ωρα αναγκης και αντιπαλους μετριας δυσκολιας.
Οταν τελειωσαμε το γευμα μας πηγαμε στα δωματια για να κοιμηθουμε. Το βραδυ πλεον εκανε λιγη ψυχρα, οποτε κουκουλωθηκα αναμεσα στα σκεπασματα και αποκοιμηθηκα σχεδον αμεσως. Ολη η κουραση μου εβγαινε συνηθως στο τελος της ημερας, οταν καθομουν στο κρεβατι για να ξεκουραστω. Οι επομενες μερες κυλησαμε με περιπου τους ιδιους ρυθμους. Στον δρομο της επιστροφης η Apiss και εγω πηγαιναμε στην σπηλια του δρακου για να τον δει και να τον ταισει.Βεβαια προσπαθουσαμε να μην αργουμε πολυ καθε φορα για να μην ανησυχει ο παππους της μικρης....

Το επομενο μεσημερι ημουν και παλι στο σημειο προπονησης και προσπαθουσα να τελειωποιησω μερικες τεχνικες μου. Δυστυχως δεν ειχαν το αποτελεσμα που θα ηθελα να ειχαν, αλλα ειχα κανει αρκετα μεγαλη βελτιωση , κρινοντας απο τοτε που ξεκινησα. Βεβαια ηθελα περισσοτερη δυναμη και ηθελα να φτασω σε ακομα μεγαλυτερο επιπεδο τις τεχνικες μου, αλλα στην παρουσα φαση ακομη δεν μπορουσα. Επρεπε να κανω υπομονη αλλα και να μαθω να χρησιμοποιω την δυναμη μου με συνεση. Αυτο που δεν ηθελα σε καμια περιπτωση ηταν να χρησιμοποιω μονο το φρουτο μου στην μαχη. Στην αναγκη θα το εκανα αλλα δεν θα ηθελα αυτο να γινετε καθε φορα.....
Η Apiss βρισκοταν και αυτη μαζι μου και προσπαθουσε να μαζεψει φρουτα για τον δρακο. Αφου ειχα εξαντληθει σκεφτηκα οτι θα ηταν μια καλη ευκαιρια να κανω ενα διαλειμμα και αν μπορουσα να την βοηθησω με το μαζεμα των φρουτων...
-Απ οτι εχω καταλαβει του αρεσουν τα φρουτα...
-Δεν μπορω να δωσω κατι αλλο μιας και θα επρεπε να του δινω τεραστιες ποσοτητες κρεατος...
-Δεν κυνηγαει αλλα ζωα?
-Δεν μπορει να περπατησει...και γενικα δυσκολευεται με την κινηση του. Καθε μερα τον βρισκω στο ιδιο σημειο....ειπε με λυπημενο υφος. Η αληθεια ειναι οτι δεν ηταν καλυτερο περνουσε αυτη την στιγμη ο δρακος. Σιγουρα θα ηθελε να πεταξει.....

Το νησι ολο αυτό το διαστημα δεν ειχε δεχτει επιθεση, αλλα και παλι οι κατοικοι του δεν ειχαν ιδιαιτερα πολλα πραγματα αξιας για τα οποια να αξιζε μια τετοια “επιδρομη”. Ημουν πειρατης στο παρελθον και πανω κατω ηξερα τον τροπο με τον οποιο σκεφτονταν οι πειρατες και δεν θα εκαναν κατι τετοιο αν δεν ηταν σιγουροι ότι θα υπηρχε κατι. Συνηθως οι πειρατες επισκεπτονταν το νησι για να δουν τι υπηρχει και αν υπαρχει. Το Warship Island δεν το ειχε επισκεφτει σχεδον κανεις στο διαστημα των τελειυταιων 2,5 περιπου μηνων, δηλαδη από τοτε που ειχα φτασει εγω στο νησι. Ότι και να ηταν επρεπε οι πολιτες να προετοιμαστουν και να τους αντιμετωπισουν. Το μονο σιγουρο ηταν ότι θα επαιρνα μερος σε αυτή την μαχη, με στοχο την προστασια οσων μπορουσα. Ειχαν αλλαξει πολλα στους τελευταιους αυτους 2,5 μηνες. Ισως η στιγμη που περιμενα να ερθει, ηρθε….
-Παω στο χωριο….εσεις μεινετε εδώ…και Apiss σε παρακαλω μην φυγεις….
-Θα μεινει εδώ μαζι μου…μην ανησυχεις Anna…ειπε με αποφασιστικοτητα ο παππους της Apiss…
Εχοντας εν μερη το κεφαλι μου ησυχο για την προστασια της μικρης πηγα προς το χωριο τρεχοντας. Ηξερα πως η Apiss κατά πασα πιθανοτητα θα πηγαινε στον δρακο για να τον προστατεψει σε περιπτωση αναγκης. Ενώ σκεφτομουν τι θα μπορουσε να γινει , παγωσα για λιγα κλασματα του δευτερολεπτου. Θα μπορουσε οι πειρατες να ηρθαν στο νησι για τον δρακο….?

Βασανιζα για αρκετα λεπτα το μυαλο μου με όλα αυτά τα περιεργα ενδεχομενα για τα οποια θα μπορουσε να εχουν ερθει στο νησι οι πειρατες, μεχρι να φτασω στο χωριο. Οι πειρατες ειχαν φτασει ηδη στη παραλια και το χωριο βρισκοταν στο ποδι. Τα γυναικοπαιδα πηγαιναν προς το βουνο και ολοι οι ανδρες του χωριου και γενικα οσοι ηταν σε θεση να πολεμησουν βρισκονταν στην πλατεια. Ηταν η δευτερη φορα σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα που ημουν μερος καποιας μαχης. Πολλα μπορει να ειχαν αλλαξει, αλλα το συναισθημα της μαχης, του αιματος και του θανατου ηταν κατι που δεν μου αρεσε, ειτε αυτος που χανοταν ηταν με το μερος μου ειτε ηταν αντιπαλος μου. Ολοι αξιζαν να ζησουν ότι και να ειχαν κανει στην ζωη τους, μονο που καποιες απλα φορες δεν ειχες επιλογες. Ή θα ησουν εσυ στο χωμα…ή αυτοι…
-Παιδια δεν περιμενω να νικησουμε αυτή την μαχη. Αν απειλουνται οι ζωες πολλων, απλα τους αφηνουμε να παρουν ότι θελουν…ειπε ενας από τους κατοικους του χωριου, που ειχε παρει την κατασταση στα χερια του.
Ολοι ειχαμε έναν κοινο στοχο και αυτος ηταν η προστασια του χωριου. Αν θελαμε να το προσταυτευσουμε επρεπε να συνεργαστουμε αναλογα και δεν υπηρχαν περιθωρια για λαθη……

Οι χωριατες δεν ειχαν στην κατοχη τους καποιο ιδιαιτερο εξοπλισμο για να πολεμησουν. Θα πολεμουσαν με ότι ειχαν και δυστυχως δεν ειχαν τιποτα παραπανω από αγροτικα εργαλεια. Παρολο που ηταν αιχμιρα και μπορουσαν να κανουν ζημια σε καποιον, δεν θα μπορουσαν σε καμια περιπτωση να συγκριθουν στον εξοπλισμο των πειρατων. Οι πειρατες δεν ξεπερνουσαν τα 40 ατομα, βλεποντας τους να ερχονται από την παραλια προς το μερος μας. Εβγαλα το ξιφος από την θηκη του και πηρα θεση μαχης. Σκεφτηκα ότι θα μπορουσα να χρησιμοποιησω την δυναμη του φρουτου χωρις καν να χρειαστει να πολεμησω με σπαθι, αλλα ηταν μια μαχη που απλα εβλεπα τις ικανοτητες που ειχα….
-Ειμαστε περισσοτεροι απ αυτους αλλα εχουνε καλυτερο εξοπλισμο…
-Μπορουμε να τους κρατησουμε….
-Anna εισαι σιγουρη ότι θελεις να πολεμησεις?
-Μενω εδώ αρκετο καιρο και νομιζω ότι ειμαι πλεον μερος του νησιου…ειπα με ένα αχνο χαμογελο στα χειλη….οποτε εχω λογο να πολεμησω για το μερος αυτό….ειπα με αποφαηστικοτητα ενώ γυρνουσα το βλεμμα μου προς το μερος των πειρατων, οπου ειχαν καλυψει μεγαλη αποσταση σε αυτά τα λιγα λεπτα….

Ειχα ορκιστει να χρησιμοποιησω τις δυναμεις μου για καλο σκοπο και όχι για να εξαπατησω τους αδυναμους, σκεφτηκα από μεσα μου ενώ στριφογυριζα την λαβη του σπαθιου μου στα χερια μου. Οι πειρατες στα επομενα 2 λεπτα ειχαν μπει ηδη μεσα στο χωριο και ερχονταν προς το μερος μας. Τα κορμια ξεχηθηκαν το ενας προς το άλλο και η μαχη ξεκινησε με πολύ επιθετικους σκοπους. Ουτε οι πειρατες ουτε οι χωρικοι θελησαν να μιλησουν. Η αληθεια ηταν ότι οι χωρικοι δεν τους εδωσαν και πολλες επιλογες με τον τροπο που τους ειχαν υποδεχτει στο νησι, οποτε ηταν επομενο να γινει….
Ηρθαν προς το μερος μου δυο πειρατες εχοντας σηκωσει τα σπαθια τους απειλιτικα προσπαθοντας να με χτυπησουν. Φυσικα δεν περιμεναν ότι θα εκανα κατι για να τους σταματησω. Μου αρεσε πολύ το γεγονος ότι θεωρουσαν μια γυναικα ανυπερασπιτη και ότι δεν θα μπορουσε να τους κανει κατι. Εκανα μια κολοτουμπα προς τα μπροστα για να αποφυγω τον πρωτο και καρφωσα τον δευτερο στην γαμπα κανοντας μια αποτομη κινηση στο τελος καθως εσκιζα την σαρκα, αφηνοντας τον κατω να κυλιεται στο εδαφος. Γυρισα προς τον αντιπαλο μου με κοιταζε με γουρλωμενα ματια. Εβγαλε μια κραυγη σηκωνοντας το σπαθι με τα δυο χερια θελοντας να με κοψει στα 2 ή τουλαχιστον προσπαθοντας. Πριν προλαβει να κατεβασει την λεπιδα με εκρικτικη ταχυτητα βρεθηκα ακριβως μπροστα του και τον καρφωσα στην κοιλια….

Τραβιξα την λεπιδα ενω επεφτε ο πειρατης προς το εδαφος και γυρισα το βλεμμα μου προς το υπολοιπο πεδιο μαχης. Βρισκομουν στην μεση μιας αιμοβορας μαχης, η οποια αναθεμα και αν ειχε καποιο νοημα. Να το σταματησω ηταν λιγο δυσκολο. Τοσες ζωες χανοντουσαν διχως να μπορω να κανω τιποτα. Δεν ηταν λογος να πεθαινει καποιος επειδη εκανε λαθος επιλογη και προτειμησε την πειρατικη ζωη ή αντιστοιχα επειδη θελει να προστατευσει τους κοπους του και τα υπαρχοντα του….
Κορμια επεφταν στο πεδιο της μαχης διχως σταματιμο και απ τις δυο παραταξεις και κανεις δεν εδειχνε να θελει να υποχωρησει. Αν επρεπε καπου να χρησιμοποιησω το φρουτο μου πιστευα ότι ηταν η καταλληλη στιγμη. Δεν ηξερα αν αυτό που θα εκανα θα εκανε καλυτερα τα πραγματα και απλα ηθελα να σταματησει ολο αυτή η παραλογη αιμοτοχυσια…
-Swamp….Whirlpool….ειπα ηρεμα ενώ εκτελουσα την τεχνικη.Τα ποδια μου εγιναν βαλτος και αρχισε να καλυπτει σχεδον ολο το πεδιο της μαχης. Ολοι σταματησαν να πολεμουν όταν παρατηρησαν αυτό το φαινομενο και κοιταζαν δεξια και αριστερα λες και ηταν καθυστεριμενοι. Αμεσως κατι σαν ρουφιχτρα δημιουργηθηκε και ρουφιξε τους παντες. Κλασματα δευτερολεπτου αργοτερα κορμια πεταγοντουσαν σε 2 μεριες. Ο βαλτος δεν τους εκανε την παραμικρη σωματικη ζημια γιατι απλα δεν ηθελα να τους κανω ζημια….
-Liberation…..ειπα εξισου ηρεμα όταν η τεχνικη ειχε ολοκληρωθει και πειρατες και χωριατες ηταν χωρισμενοι….