[τελος]Lion D. ando vs higuma~Θα γινω πειρατης.

Στην προηγουμενη ιστορια: Ο Lion D. Ando αποφασιζει να ανοιξει το γραμμα και μαθαινει οτι εχει μια αδερφη περιπου 2 χρονια μικροτερη απο αυτον. Στη συνεχεια μπλεκεται σε μια φασαρια οπου παλευει με εναν πειρατη, ο οποιος, μαθαινει οτι εχει συμμαχησει με τον higuma. Οι ανδρες του κανουν γυαλια καρφια το μπαρ της makino και ετσι ο Ando αποφασιζει να βρει τον higuma και να ξεκαθαρισει την κατασταση. Πηγαινει λοιπον στο βουνο corvo, στο δασος midway. Εκει ανακαλυπτει οτι η οικογενεια dadan εχει πεσει θυμα του higuma, ο οποιος χρησιμοποιει το σπιτι τους σαν κρυσφυγετο. Ελευθερωνοι την οικογενεια dadan ομως οι ανδρες του higuma το καταλαβαινουν και τους παγιδευουν, περιμενοντας τον αρχηγο τους. Μετα απο λιγο ο higuma επιστρεφει και οι δυο πλευρες ειναι ετοιμες να δωσουν μαχη.

Ο higuma περιεργαστηκε για λιγο το μερος και την κατασταση και μετα απο λιγο στραφηκε σε εμενα.
-Τι θελεις στο μερος μου σκουληκι?
- Δεν θα δωσω λογαριασμο σε ενα υποκειμενο σαν και εσενα.
- Α! ωστε εχουμε ενα μικρο κακομαθημενο. Ξερεις τι κανω εγω στα κακομαθημενα που μου αντιμιλουν? Τους κοβω το κεφαλι, και το πεταω στα σκυλια.
Οι αντρες του ξεσπασαν σε ηχηρα γελια, αλλα σταματησαν οταν ο αρχηγος τους, τους κοιταξε αυστηρα.
- Για προσπαθησε! Το ειπα με τοσο θαρρος που και εγω ακομα τρομαξα.
- οχοχοχοχοχοχοχοχο! Με εκανες και γελασα σκουπιδι. Πρεπει να εισαι ο πιτσιρικας που τα εβαλες με τον billy. Τωρα που σε βλεπω απογοητευτικα. Δεν τον ειχα για τοσο ανικανο.
- Προξενησες μεγαλες ζημιες στο χωριο μου και στους κατοικους και αυτο δεν στο συγχωρω! φωναξα.
- Και τι θα κανεις ακριβως? Θα με σκοτωσεις? ΟΧΟΧΟΧΟΧΟΧΟΧΟΧΟΧΟ. Εισαι αστειος και ειλικρινα λυπαμε, αλλα πρεπει να σε σκοτωσω. Βλεπεις...προξενησες μεγαλες ζημιες σε εμενα και ανακαλυψες και το κρυσφηγετο μου. Εισαι ατυχος! Ετοιμασου να πεθανεις, φωναξε δυνατα!!!

Εβλεπα τον higuma να ερχεται καταπανω μου και ξαφνικα ενιωσα τις αισθησεις μου να οξυνονται. Τραβαω τα κατανα μου και αμεσως αποκρουω την φονικη του επιθεση. Eκεινος ομως, δεν πτοειτε και συνεχιζει με μενος να μου επιτιθεται. Οι οικογενεια dadan, αν και ταλαιπωρημενοι απο την φυλακιση τους, μαχονταν με τους αντρες του higuma σθεναρα. Τα δινουν ολα για την ελευθερια τους σκεφτηκα. Αυτος ειναι λογος για να πολεμησει ενας αντρας και οχι η κυριαρχια ή η μισαλλοδοξια. Βγηκα αποτομα απο τις σκεψεις μου καθως μια κοφτερη λεπιδα παραλιγο να σχισει τον θωρακα μου. Σταυρωνω τα κατανα μου και μπλοκαρω το ξιφος του.
- Μονο αυτο εχεις? φωναξα με δυναμη.
- οχοχοχοχοχοχοχο. Δεν θα λες το ιδιο οταν αυτη η λεπιδα θα ειναι καρφομενη στο σωμα σου.
Με πολυ δυναμη μου δινει μια κλωτσια με το δεξι του ποδι στο στομαχι και με πεταει στον τοιχο. Επεσα με δυναμη και ζαλιστηκα στιγμιαια.
- Παιζεις βρωμικα, αλλα αυτο δεν θα σε βοηθησει.
Φρεσκο αιμα ετρεχε κατω απο το δεξι μου ματι, οπου κοπηκα οταν επεσα στο εδαφος. Ο higuma σηκωσε το σπαθι του ψηλα και αρχισε να τρεχει προς το μερος μου. Επρεπε να δρασω με το μυαλο μου και οχι με την σωματικη δυναμη. Αρχισα να βαδιζω και εγω προς το μερος του. Ειχα μελετησει τις κινησεις του και ημουν σχεδον σιγουρος οτι θα προσπαθουσε να με χτυπησει στην δεξια μου πλευρα, με πολυ δυναμη. Ειδα το ξιφος να ερχεται καταπανω μου, οπως ακριβως το ειχα μαντεψει. Ενα δευτερολεπτο πριν με κοψει η λεπιδα βαζω το κατανα που κρατουσα στο δεξι μου χερι και μπλοκαρω την παρολιγο μοιραια επιθεση. Επειτα μεσα σε κλασματα δευτερολεπτου με το αλλο μου κατανα του προκαλω μια βαθια πληγη στα πλευρα του. Εκεινος ληγησε απο τον πονο απο τον πονο και επεσε προς τα πισω πιανοντας το τραυμα του. Εκμεταλευτηκα λοιπον, την ευκαιρια και ορμησα πανω του. Καταφερε να αποφυγει δυο επιθεσεις μου αλλα το τραυμα του ηταν βαθυ και ετσι η τριτη επιθεση μου ηταν και η φαρμακερη. Πηδηξα στον αερα και με μια απιδεξια κινιση του καταφερα ενα κοψιμο, που αρχιζε απο τον θωρακα και τελειωνε στο στομαχι. Ο higuma ουρλιαξε και επεσε στο δαπεδο φωναζοντας....ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ, ΘΑ ΠΑΙΘΑΝΕΙΣ! Σκουπισα τον ιδρωτα που εσταζε απο το μετωπο μου και το αιμα που ειχε βγει απο την πληγη μου και ετρεξα να βοηθησω τους dadan. Το μενος και η ορμη της μαχης τους ειχε οδηγησει στο αλλο δωματιο. Τα τσιρακια του higuma ηταν σκληρα καρυδια αλλα με την βοηθεια μου τους εξοντωσαμε.

Η μαχη μολις ειχε τελειωσει και τα σημαδια της ειχαν χαραχθει ανεξητηλα σε ολο το μερος. Κυλιδες αιματος, σπασμενα μπουκαλια απο ρουμι, κατεστραμενα αντικειμενα και μισογκρεμισμενοι τοιχοι ειχαν απομεινει, λες και περασε τυφωνας. Σηκωσα την dadan η οποια ηταν πεσμενη στο εδαφος και ειχε χασει για λιγο της αισθησεις της και συνειδητοποιησα οτι ηταν καπως βαρια.
- Δυσκολη μαχη, ε?
- Μπορεις να το διαπιστωσεις και μονος σου ειπε, δειχνοντας με το χερι της το χαος που επικρατουσε γυρω μας και επειτα σωριαστηκε παλι στο πατωμα. Ηταν ολοι τους σε αθλια κατασταση και επρεπε να τους βοηθησω. Ηξερα οτι αν καθυστερουσα να γυρισω στο χωριο, θα ανησυχουσαν, ομως δεν θα αφηνα αυτους τους ταλαιπωρημενους ανθρωπους αβοηθητους. Αφου εδεσα τα τραυματα με γαζες που βρηκα μεσα στον οικισμο αποφασισα οτι το καλυτερο ηταν να φυγω πριν ξυπνησουν. Ηθελα να αποφυγω τις ερωτησεις τους και επιπλεον ημουν και ο ιδιος τραυματισμενος. Ειχα δεσει βεβαια, καποια μικρα κοψιματα στα χερια και στα ποδια αλλα το σωμα μου πονουσε. Δυστυχως για την πληγη κατω απο το ματι μου δεν βρηκα κατι αλλα στο σπιτι μου σιγουρα ειχα χανζαπλαστ. Βγηκα εξω απο τον κτηριο και συνειδητοποιησα οτι ειχε ξημερωσει. Δεν ειχα ιδεα ποσο ειχε κρατησει αυτη η μαχη, αλλα πρεπει να πηρε αρκετη ωρα, γιατι ο ηλιος ειχε κανει για τα καλα την εμφανιση του στον καταγαλανο ουρανο. Μολις εφτασα στο χωριο, ολα ημερεψαν μεσα μου. Κοιταξα την θαλασσα που απλονονταν μπροστα μου και ενιωσα την ψυχη μου να γαληνευει. Δεν ξερω γιατι, αλλα καθε φορα που κοιταω την θαλασσα νιωθω εναν κομπο στο στομαχι. Σιγουρα ημουν ερωτευμενος με τα κυματα της, τη μυρωδια της, τις φουρτουνες της. Παντα μου αρεσε οτι ειναι μυστηρια. Ποτε δεν ξερεις που θα σε οδηγησει. Η θαλασσα σκεφτηκα ειναι σαν την μοιρα. Καθοριζει πολλες ανθρωπινες ζωες καθημερινα.

Προχωρουσα στα μικρα χωματινα δρομακια του χωριου μου για να φτασω στο πολυαγαπημενο μου μπαρ. Επειτα απο μερικα λεπτα εφτασα στον προορισμο μου. Παρολο που ηταν νωρις,ηταν ανοιχτα. Περασα μεσα και ειδα την makino να ειναι γυρισμενη στον νεροχυτη και να σκουπιζει τα ποτηρια που ειχε πληνει προηγουμεως. Ο δημαρχος καθοταν και αυτος στο μπαρ σκηθρωπος.
- Γιατι αργει δημαρχε; ακουσα να λει makino. Λες να επαθε τιποτα.
- Ελπιζω πως οχι....μα τι βλακεια θεε μου που εκανα....πως αφησα τον Ando να κανει κατι τετοιο;
- Ειναι ξεροκεφαλος, αγυριστο κεφαλι και μπουμπουνας,ειπε η makino με ενα υφος που προδιδε ανησυχια.
- Ειναι και ζωντανος ομως....πεταχτηκα εγω που μου ερχοταν να γελασω ετσι οπως τους ακουγα. Προφανως, δεν με ειχαν καταλαβει την στιγμη που μπηκα.
- Μακαρι δημαρχε, ειπε η makino.
- Mα δεν μιλησα!
Εκεινη την στιγμη γυρισαν και οι δυο με μια εντρομη εκφραση στο προσωπο τους και με αντικρυσαν.
- Τι χαμπαρια; πρεπει να ανησυχησατε λιγο ε;
- Μπα....καθολου, αρχιζε να φωναζει η makino η οποια ειχε βγει απο την μπαρα και ερχονταν προς το μερος μου απειλητικα. Τι σκεφτοσουν οταν πηγαινες εκει. Θα μπορουσες να ειχες σκοτωθει ανοητε.
- Ναι....αλλα δεν σκοτωθ.......
- Σκασε! δεν εχω κοιμηθει ολο το βραδυ απο την αγωνια μου.
Εκεινη συνεχιζε ακαθεκτη την κατσαδα της, με τον δημαρχο να ειναι σαστισμενος απο πισω της και να την ακουει εντρομος. Ηταν πρωτη φορα που εβλεπα την makino τοσο νευριασμενη. Συνηθως ειναι τοσο γλυκια και καλοπροαιρετη, αλλα σημερα εβραζε. Ξαφνικα σταματησε τις φωνες και ριχτηκε στην αγγαλια μου κλαιγοντας. Αν δεν ειχα υποσχεθει οτι δεν εκλαιγα ξανα, σιγουρα θα με επαιρναν τα ζουμια. Ενας ανθρωπος νοιαζοταν για μενα η μαλλον δυο. Ο δημαρχος ηταν πολυ φιλος με τον παππου μου τον γερο-reino.
- Ελα σταματα, ειμαι καλα δεν χρειαζετε να κλαις, ειπα.
Εκεινη απομακρυνθηκε απο την αγγαλια μου και γυρισε παλι στην δουλεια της. Ο woop slap με πλησιασε και αρχισε να μου μιλαει.
- Ειμαι τοσο χαρουμενος που γυρισες παιδι μου. Δεν ξερω τι θα εκανα αν παθαινες κατι. Σε ξερω απο μικρο παιδι ando και με τον παππου σου ειμασταν πολυ φιλοι. Παντως, θελω να σε ευχαριστησω μεσα απο την καρδια μου και να σου πω οτι η οικογενεια σου θα ειναι πολυ περηφανοι απο εκει ψηλα. Τωρα αν δεν σε πειραζει εγω με την makino θα θελαμε να ακουσουμε τι εγινε με τον higuma.
Ημουν κουρασμενος και αυπνος αλλα οφειλαν να γνωριζουν τι εγινε και επιπλεον, επρεπε να αποφασισουμε τι θα καναμε τον higuma, τον οποιο ειχα αφησει αναισθητο στον οικισμο dadan, πανω στο βουνο.
- Θα σας πω ειπα, αλλα πρωτα θελω κατι να τσιμπησω γιατι το στομαχι μου κανει σαν τρενο.
Μου εβαλε λοιπον κατι η makino και αφυυ τελειωσα, αρχισα να τους διηγουμε τα γεγονοτα.

Οταν τελειωσα με την εξιστορηση η makino εμοιαζε εξτασιασμενη και ο δημαρχος σκεπτικος.
- Εισαι τυχερος που εισαι ζωντανος, ειπε η makino.
- Δεν θα το ελεγα. Απλα ημουν πιο εξυπνος και πια δυνατος απαντησα θιγμενος.
- Καλα ολα αυτα, αλλα πρεπει να αποφασισουμε τι θα κανουμε με αυτον τον αδιστακτο και τα τσιρακια του, τωρα που ειναι νωρις και λογικα δεν θα εχουν συνελθει ακομα, ειπε ο δημαρχος καπως ταραγμενος.
- Εγω πιστευω οτι πρεπει να τον παραδωσουμε στους marines, ακουστηκε η γλυκια φωνη της makino.
- Δεν ξερω ισως, αλλα δεν ειναι και ευκολο να τους εμπιστευτεις. Φοβαμαι για σενα ando!
- Τι εννοεις δημαρχε;
- Κοιτα, ο higuma ειναι ενας κακοποιος που τον εχουν πληρωσει οι marines για να ελεγχει τον υποκοσμο του νησιου μας. Αυτο μου το ειπε ενας φιλος μου που ειναι υψηλοβαθμο στελεχος των marines και νοιαζετε για το νησι μας. Δεν θελω να αναφερω το ονομα του γιατι αυτο που εκανε ισουται με ξηλωμα και απολυση.
- Τι? Μα πως ειναι δυνατον...; Τους μπασταρδους φωναξα και κοιταξα την makino η οποια κρατουσε το στομα της ετοιμη να βαλει παλι τα κλαματα.
- Αν ππαραδωσουμε λοιπον τον higuma ο ando θα θεωρηθει σαν εχθρος τους και θα βρουν μια κατηγορια για να τον φυλακισουν.
- Αυτο δεν προκειτε να το αφησουμε να γινει, ειπε η makino.
- Εννοειτε πως οχι, αλλα τι μπορουμε να κανουμε; Αργα η γρηγορα θα μαθουν ποιος τα εβαλε με τον higuma και παλι θα στραφουν εναντιον του ando.
- Και αφου το ηξερες αυτο γιατι τον αφησες να παει; ειπε η makino. Γιατι δεν τον σταματησες.
- Γιατι ηταν ηδη καταδικασμενος, γιατι τα ειχε βαλει με τον billy the snake που ηταν ανθρωπος του higuma. Απο εκει και περα οτι και να εκανε ηταν αναποφευκτο να ερθουμε σε αυτη την κατασταση. Ο higuma θα τον κυνηγουσε ουτως η αλλως.
Μιλουσαν λες και εγω δεν ημουν εκει, λες και δεν τους ακουγα. Αλλα ειχα ηδη παρει την αποφαση μου. Ειχα ηδη παρει αυτη την αποφαση πριν πολλα χρονια μετα απο μια συζητηση που ειχα με τον πατερα μου. Ειχα αποφασισει να γινω πειρατης. Αυτο ελεγα συνεχεια οταν ημουν μικρος. ΘΑ ΓΙΝΩ ΠΕΙΡΑΤΗΣ, φωναξα απο μεσα μου. Μπορει ολα οσα εγιναν με την οικογενεια μου να ειχαν εξαληψει τα ονειρα μου, αλλα πλεον ειχα μια αδερφη. ΘΑ ΒΓΩ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΑΤΗΣΩ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ, φωναξα απο μεσα μου, ετσι θα γινομουν πειρατης που τοσο πολυ ηθελα αλλα θα συναντουσα και το τελευταιο μελος της οικογενεια μου. Με εναν σμπαρο δυο τριγωνια, σκεφτηκα.
- ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ, φωναξα δυνατα και αμεσως σταματησαν να μιλουν. Παρεδωσε τον higuma στους marines και μην σας νοιαζει για μενα.
- Μα εσυ τι θα κανεις; ρωτησε με ανησυχια η makino.
- Αυτο που παντα ονειρευομουν.....θα γινω πειρατης!
Η makino και ο δημαρχος κοιταχτηκαν εντρομοι.
- Εισαι σιγουρος, ειπε τελικα ο δημαρχος.
- Απολυτως. Θα παω στο σπιτι να ξεκουραστω και μετα θα αρχισω να προετοιμαζομαι για το ταξιδι. Εσεις παραδωστε στους marines τον higuma και πειτε τους οτι ηττηθηκε απο τον πειρατη Lion D. Ando.
Συμφωνησαν και οι δυο και ετσι εφυγα για το σπιτι.

Για πρωτη φορα στην ζωη μου ενιωθα τοση σιγουρια για τον εαυτο μου και το μελλον μου. Οταν εμεινα μονος μου πριν απο δυο χρονια περιπου ημουν ανασφαλης και για αυτο επινα καθε μερα ακραιες ποσοτητες αλκοολ, για να μην σκεφτομαι. Βεβαια, τωρα τελευταια ειχα αρχισει να ξεπερναω το τραγικο τελος της οικογενειας μου, η οποια αναγεννηθηκε μεσα απο της σταχτες της οπως ενας φοινικας, με αυτο που ειχα μαθει διαβαζοντας το γραμμα του πατερα μου. Ειχα μια αδερφη και αυτο μου εδινε χαρα, με εκανε να σκεφτομαι οτι δεν ειμαι μονος μου....θετικες εικονες πλημυριζαν το μυαλο μου καθε φορα που ανεφερα την λεξη <<αφερφη>>. Η μαυριλα της μοναξιας, που με σκεπαζε μετα τον θανατο του παππου μου ειχε φυγει και μπορουσα να σκεφτω πιο λογικα για τον εαυτο μου και το μελλον. Ηθελα οπωσδηποτε να γινω πειρατης και σιγουρα ειχα καποια πειρατικα στοιχεια απο τον πατερα μου και τον παππου μου. Ειχα ακουσει πολλες ιστοριες απο τον πατερα μου πριν σταματησει να ειναι πειρατης. Μου ελεγε παντα για εναν πειρατη ονοματει Gol D. Roger ο οποιος τα ειχε κατακτησει ολα και θεωρουνταν ο βασιλιας των πειρατων. Εγω βεβαια, δεν ηθελα να γινω ο βασιλιας των πειρατων αλλα σιγουρα σκοπευω να γινω ενας απο τους μαγαλυτερους πειρατες. Ο πατερας και ο παππους μου, μου ειχαν αναφερει και αλλες ιστοριες για μεγαλους πειρατες που μερικοι ζουν και σημερα. Whitebeard, red hair shanks, big mama, kaido, golden lion shiki, silvers rayleigh ηταν μερικα απο τα ονοματα αυτων. Θελω να γινω ενας απο αυτους, ψυθιρισα. Οι σκεψεις με ειχαν αποροφησει και χωρις να το καταλαβω ειχα φτασει εξω απο την πορτα του σπιτιου μου. Αχ! Θα μου ελειπε το σπιτακι μου. Εδω εχω και τις τελευταιες αναμνησεις της οικογενειας μου. Αλλα αν ηθελα να κανω μια καινουργια αρχη θα επρεπε να κανω θυσιες. Μπηκα μεσα, ανοιγοντας την καγκελοπορτα που οδηγουσε στην αυλη και αντικρυσα τον κηπο του σπιτιου μου. Το θεαμα ηταν αποκρουστικο. Ειχα 2 χρονια να ασχοληθω με την αυλη μου και υπηρχαν μαραμενα λουλουδια και νεκρα φυλλα δεντρων παντου. Σιγουρα ειχα παραμελησει το σπιτι μου οπως ειχα κανει και με την εμφανιση μου. Το μουσι μου ηταν πλεον αρκετα μεγαλο και ατημελητο και τα μαλλια μου πολυ μακρια και απεριποιητα. Επρεπε να ξυριστω και να κουρευτω επιγοντως. Μπηκα μεσα στο σπιτι και ετρεξα πανω στο δωματιο μου να ετοιμασω τα τελευταια πραγματα που ηταν απαραιτητα για το ταξιδι και να ξυριστω.

Ειχα μολις ξυριστει και κοιταζα τον εαυτο μου στον καθρεφτη χωρις να μπορουσα να αναγνωρισω τον ανθρωπο που εβλεπα ακριβως μπροστα μου. Ειχα να κοιταξω το ειδωλο μου στον καθρεφτη σχεδον δυο χρονια. Τα χαρακτηριστικα μου ηταν πιο αγρια και πιο αντρικα και οταν ειχα και το μουσι φαινομουν πολυ μεγαλυτερος. Αν και απορω γιατι η dadan με ειχε αποκαλεσει παιδι. Αλλα δεν νομιζω οτι εχει και τοσο σημασια. Κοιταξα μια τελευταια φορα το ειδωλο μου στον καθρεπτη και επειτα γυρισα στο δωματιο για να ξαπλωσω. Οταν ξυπνησα ειχε μεσημεριασει για τα καλα. Ακομα ειχα να κανω σημαντικες δουλειες. Επρεπε να αγορασω το πλοιο με το οποιο θα ταξιδευα. Ευτυχως ειχα αρκετα χρηματα ακομα και ετσι ξεκινησα για την αγορα του πλοιου μου. Ξεκινησα λοιπον για τον δημαρχο, ο οποιος θα ηξερε που να με στειλει. Εφτασα στο σπιτι του και τον ειδα να ποτιζει τα λουλουδια.
- Woop slap...θα μπορουσα να σου ζητησω μια χαρη; Εκεινος αφησε το ποτηστηρι και ηρθε κοντα μου σκουπιζοντας τα χερια με μοια πετσετα μου κρατουσε.
- Βεβαιως αγορι μου, τι θα ηθελες;
- Αρχικα, θελω να μου πεις τι εγινε με τον higuma.
- Ενταξει κανονιστηκε. Πηγαμε στο βουνο μαζι με καποιους κατοικους και τον φεραμε, μαζι και τα τσαρακια του. Τους εχουμε κλειδωμενους στο υπογειο του σπιτιου μου, δεμενους, και περιμενουμε να ερθουν οι marines. Eυτυχως ετυχε να παιρναει ενα πλοιο απο εδω κοντα και ετσι δεν θα αργησουν. Για αυτο ειμαι εδω....τους περιμενω. Και το αλλο που θα ηθελες;
- Θα ηθελα ενα πλοιο για τα ταξιδια μου και δεν ξερω που αλλου να απευθυνθω.
- Μην ανησυχεις ειπε, στην goa city εχω εναν γνωστο που πουλαει πλοια. Θα του πεις οτι εισαι απο εμενα. Το ονομα του ειναι chani.....σιγουρα θα τον ξερουν αν ρωτησεις. Και κατι ακομα ando. Οταν θα ερθουν οι marines πρεπει να κρυφτεις η να εχεις φυγει απο εδω γιατι αν μαθουν οτι εισαι αυτος που τα εβαλες με τον higuma θα σε κηνυγισουν.
Ευχαριστησα τον δημαρχο για την βοηθεια του και τις πληροφοριες του και ξεκινησα για την goa city.

Περασα παλι απο τα γνωστα μερη, αρχικα απο το βουνο corvo, οπου περασα με πολυ προσοχη, γιατι δεν ηθελα να συναντησω τους dadan- βιαζομουν- και μετα απο το δασος midway οπου εκει ημουν προσεκτικος για να μην φαγωθω απο τα θηρια που ζουσαν σε αυτο. Αφου λοιπον, διεσχυσα το δασος, εφτασα στο grey terminal και απο εκει πηγα στην gao city. Ηταν σιγουρα πολυ ομορφη πολη αλλα δεν ηταν για μενα. Παντου εβλεπες ξυπασμενους πλουσιους, που το μονο πραγμα που τους ενδιεφερε ηταν ο πλουτος και η εικονα που περνουν στους αλλους. Τους κοιταζα και αηδιαζα. Απο την μια πλευρα του τοιχους ηταν μεσα στα πλουτη και απο την αλλη μερια υπηρχαν ανθρωποι που πεινουσαν. Τι τραγικο σκεφτηκα. Πρεπει να ειχα φτασει στο κεντρο αυτης της πολης με τα μεγαλα και επιβλητικα κτηρια, γιατι βρεθηκα σε μια πλατεια με γεματη κοσμο και μαγαζια. Εκει αποφασισα να ρωτησω για τον chani.
- Κυριε....μπορω να σας κανω μια ερωτηση; ειπα σε εναν ηληκιωμενο, παχουλο κυριο που βρεθηκε μπροστα μου.
- Ναι...βεβαιως. Απαντησε ξαφνιασμενος. Τι θα θελατε;
- Μηπως ξερετε που θα μπορουσα να βρω εναν ναυπηγο ονοματει chani;
- μμμμμ.....ναι ειναι αυτος εκει ειπε, και μου εδειξε εναν εκεντρικα ντυμενο, κοκαλιαρη ηλικιωμενο.
Τον ευχαριστησα και κινησα να συναντησω τον chani.
- Συγνωμη ειστε ο chani; ρωτησα τον ηλικιωμενο αντρα που ειχε υποδειξει ο περαστικος.
- Και αν ημουν....τι θα με ηθελες;
- Αν ησουν ο chani, θα σου ελεγα οτι ερχομαι συστημενος απο τον δημαρχο του χωριου windmill, woop slap. Ειπα με στομφο και υφακι.
- σι σι σι σι σι σι!!!!!!! Μου αρεσεις νεε μου! Γι αυτο θα σε βοηθησω με το πλοιο που ψαχνεις. Ακολουθησε με χωρις να μιλας. Ο χρονος ειναι χρημα για αυτο κανε γρηγορα.
Ακολουθησα λοιπον αυτον τον περιεργο γερο αν και σκεφτομουν οτι εχω να κανω με τρελο. Ειχε περασει αρκετη ωρα και ειχα αρχισει να απογοητευομαι οταν ξαφνηκα αντικρυσα μποστα μου την θαλασσα. Εδω ειμαστε ειπε και μου εδειξε 2 αγκυροβολημενα πλοια και μια σχεδια που ηταν εκει γυρω.
Σχεδια δεν ηθελα οποτε την απεριψα κατευθειαν και επειδη τα χρηματα που ειχα δεν ηταν πολλα αποφασισα να αγορασω το πιο φθνηνο απο τα δυο αυτα πλοια.
- Ποσο κοστιζει αυτο εδειξα το μικροτερο απο τα δυο πλοια;
- 10.000 beli μου απαντησε γρηγορα.
- Εγινε του ειπα, και κλεισαμε την συμφωνια.
- Θα στο φερω εγω στο λιμανι του χωριου σου.
- Οχι, οχι στο λιμανι του χωριου μου. θελω να το φερεις λιγο εξω απο το χωριο...μακρια απο το λιμανι.
Παραξενευτηκε λιγο αλλα τελικα συμφωνησε. Μου ειπε οτι σε 2 περιπου ωρες θα ειναι στο σημειο που του εδειξα και ετσι εφυγα για το χωριο μου.

Θα μπορουσα να ειχα παρει το πλοιο μου απο εδω και να ειχα ανοιχτει στις θαλασσες, αλλα δεν ηθελα να φυγω χωρις να χαιρετησω την makino και τον δημαρχο που μου ειχαν σταθει ολον αυτον τον καιρο. Βγαινοντας απο την goa city αντικρυσα το grey terminal και για αλλη μια φορα η αηδια μου για τους nobles εκανε την εμφανιση της. Εβλεπα γυρω μου τοση εξαθλιωση, ανθρωπους που πεινουσαν και σερνονταν στο εδαφος και κλεφτες που εψαχναν τα σκουπιδια των πλουσιων της goa city μηπως και βρουν καποιο αντικειμενο αξιας. Κορακια, ειπα απο μεσα μου. Συνεχισα ευθεια και ειδα μπροστα μου εναν κακοποιο να ταλαιπωρει εναν καημενο ανθρωπακο, ο οποιος απ οσο καταλαβα αργοτερα του ειχε ζητησει να τον βοηθησει να σηκωθει. Ο αδιστακτος ομως κακοποιος οχι μονο δεν τον βοηθησε αλλα αρχισε να τον βριζει και να τον κλωτσαει. Δεν αντεξα και μπηκα στην μεση.
- Αν δεν θες να παθεις τα ιδια φυγε απο την μεση. Δεν ειναι αυτο το μερος για σενα, μου ειπε.
- Αν σταματησεις να κλωτσας αυτον τον ανθρωπο θα φυγω.
- χαχαχαχα. γιατι αλλιως τι θα κανεις; συνεχισε να γελαει και αυτο με εκνευρισε απιστευτα. Χωρις να βγαλω λεξη ορμησα πανω τους και του εριξα μια γροθια στην μουρη. Εκεινος εφυγε προς τα πισω πιανοντας την μυτη του και επεσα στο χωμα σφαδαζοντας απο τον πονο. Οταν καταφερε να σηκωθει αρχισε να με βριζει αλλα εγω ειχα ηδη απομακρυνθεi. Mετα απο καμια ωρα εφτασα στο χωριο μου. Εκει αντικρυσα ενα πλοιο με μια ασπρη σημαια που εγραφε << marines >> με μπλε γραμματα. Ωστε ηρθαν σκεφτηκα. Ετρεξα γρηγορα στο μπαρ να βρω την makino και να την χαιρετησω. Εξω απο το μπαρ στεκονταν 3 marines, λες και το φρουρουσαν. Μπηκα μεσα χωρις να τους δωσω σημασια και βρηκα την makino πισω απο την μπαρα, καπως ανησυχη.
- Ηρθα να σε χαιρετησω...
- Τι κανεις εδω παιδακι μου, εισαι τρελος.
- Γιατι; Τι εκανα;
- Οι marines σε ψαχνουν παντου. Μολις ο δημαρχος παρεδωσε τον higuma και του ειπε οτι ηττηθηκε απο τον πειρατη Lion D. Ando, οι marines εγιναν αξαλλοι. Στο πλοιο ειναι ενος lieutentant-δεν ξερω ονομα- ο οποιος διεταξε τους αντρες του να ψαξουν ολο το χωριο, να σε βρουν. Ρωτησαν και εμαθαν που ειναι το σπιτι σου και εχουν στειλει μερικους να το ψαξουν.
- ΤΙ; φωναξα δυνατα....αυτοι οι αθλιοι ψαχνουν το σπιτι μου;
- Απ οτι φαινετε τους χαλασες τα σχεδια για τον ελεγχο του υποκοσμου, του νησιου.
- Δεν με ενδιαφερει τιποτα....δεν θα τους αφησω να βεβηλωσουν το σπιτι απο εζησα τις τελευταιες ωραιες στιγμες με την οικογενεια μου ειπα, και πεταχτηκα εξω απο το μπαρ. Αρχισα να τρεχω προς το σπιτι μου. Δεν το ειχα καταλαβει οσο ετρεχα αλλα οταν εφτασα εξω απο την πορτα του σπιτιου μου ειδα τους marines που ηταν εξω απο το μπαρ να τρεχουν προς το μερος μου.

Πρεπει να με ειχαν ακολουθησει, οταν πεταχτηκα εξω απο το μπαρ. Οταν εφτασαν κοντα μου σταματησαν και ο ενας εβγαλε ενα den den mushi απο την τσεπη τοου πουκαμισου του και μιλησε με καποιον.
- Νομιζω οτι εχουμε στριμωξει τον Lion D. Ando.....ταιριαζει απολυτα στις περιγραφες των κατοικων
- Πιαστε τον και φερτε τον μου ζωντανο, ακουστηκε μια παγερη φωνη.
- Οπως διαταξετε ειπε ο marine και εβαλε παλι στην τσεπη του το den den mushi. Επειτα γυρισε σε εμενα.
- Ε εσυ, ξερουμε οτι εισαι ο Lion D. Ando....συλαμβανεσαι, ελα γρηγορα μαζι μας.
Χωρις να βγαλω λεξη εβγαλα τα κατανα μου και ορμησα πανω τους. Δεν ηταν προετοιμασμενοι για μαχη και ετσι η λεπιδα μου τρυπησε τα σωματα τους. Σωριαστηκαν κατω και οι 3 και εγω μπηκα στην αυλη του σπιτιου μου οπου ηταν καμποσοι marines οι οποιοι ειχαν δει την σκηνη. Εβγαλαν τα σπαθια τους και αρχισαν να τρεχουν προς το μερος μου. Με επιδεξιες κινησεις απεφευγα η απεκρουα την λεπιδα τους ενω η δικη μου τους χτυπουσε μανιασμενα οπου εβρισκε, στομαχι, θωρακα, ποδια, χερια. Οταν επεσε και ο τελευταιος marine καταφερα επιτελους να παρω μια ανασα. Ηταν τουλαχιστον 15. Η πορτα του σπιτιου μου ηταν ανοιχτη και ετσι γλυστρισα στο εσωτερικο του. Στο σαλονι δεν υπερχε κανενας....προχωρησα ευθεια για την κουζινα οπου βρηκα 2 marines να ψαχνουν τα ντουλαπια. Εφτασα κοντα τους απο πισω, χωρις να με καταλαβουν και τους χτυπησα στο κεφαλι με τα κατανα μου ωστε να χασουν τις αισθησεις τους. Επειτα ανεβηκα τα σκαλια και κατευθηνθηκα προς το δωματι μου, με προσοχη και εχοντας τα κατανα σε ετοιμοτητα. Εβαλα το κεφαλι μου πρωτα και ειδα ακομη 2 marines να κρατανε εναν κιτρινο φακελο. Βρηκαν αυτο που δεν ηθελα να βρουν, σκεφτηκα. Το γραμμα του πατερα μου που το ειχα βαλει στο συρταρι μου πριν παω να βρω τον higuma. Την ωρα που πηγαν να το ανοιξουν πεταχτηκα απο πισω τους και τους χτυπησα τα κεφαλια μεταξυ τους. Πηρα το γραμμα και πεταχτηκα εξω απο το σπιτι.

Ηταν θεμα χρονου να καταλαβουν τι ειχε γινει στο σπιτι μου και να στειλουν μια νεα ομαδα marine να με βρουν και για αυτο επρεπε να δρασω γρηγορα. Δεν ηθελα να σκεφτω τι θα γινοταν αν αυτο το γραμμα επεφτε στα χερια των marines. Το γραμμα περιεχει πληροφοριες για την αδερφη μου και πως να την βρουν. Θα με κρατουσαν στο χερι για μια ζωη. Δεν πρεπει να πεσει ποτε σε χερια εχθρων μου ειπα. Εφτασα στο μπαρ και μπηκα γρηγορα μεσα. Την ωρα που εμπαινα ειδα marines να τρεχουν με κατευθηνση το σπιτι μου. Καταλαβαν πως κατι δεν παει καλα αλλα ειναι πλεον αργα. Ειχα παρει αυτο που ηθελα.
- makino.....φευγω. Ηρθα να σε χαιρετησω. Δεν θα ξεχασω ποτε αυτα που εκανες για μενα.
Την αγγαλιασα και συνειδητοποιησα ποσο σαστισμενη ηταν. Δεν με ειχε δει να μπαινω και μαλλον την αιφνιδιασα σκεφτηκα.
- Να προσεχεις, ειπε τελικα. Θα μου ληψεις.
Της εδωσα ενα φιλι στο μαγουλο και ετρεξα να φυγω. Εκεινη την ωρα μπηκε ενας marine λαχανιασμενος.
- Μakino βαλε νερο στον κυριο ειπα και ετρεξα εξω απο το μπαρ.
- Α! σε ευχαριστω ειπε και σηκωσε το κεφαλι....ει ει εσυ, στασου. Αρχισε να τρεχει προς το μερος μου, αλλα ηταν καπως αργα. Ημουν ηδη πολυ μακρια και ετρεχα προς την ελευθερια μου.

Ετρεχα προς το μερος που ειχαμε συμφωνησει να φερει το πλοιο ο chani. Κοιταξα πισω και ειδα καμποσους marines να με κυνηγανε και να φωναζουν να σταματησω, στριψα δεξια σε ενα δρομακι και περιμενα. Εστριψαν και αυτοι οπως το ειχα υπολογισει και ετσι βρεθηκα να τρεχω απο πισω τους.
- ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ; φωναζαν, ΠΟΤΕ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ; και συνεχιζαν να τρεχουν.
Εγω ετρεχα απο πισω του και το διασκεδαζα
- Οι οι, ψαχνετε για καποιον φωναξα; Και εκεινοι γυρισαν και με κοιταξαν με την απορια ζωγραφισμενη στα προσωπα τους.
- ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΝ! ουρλιαξε ο αρχηγος της ομαδας.
Αρχισαν να ερχονται καταπανω μου. Ο ενας απο αυτους μου καταφερε ενα κοψιμο στο αριστερο μου μπρατσο. Πολεμουσα μανιασμενα και ορμητικα, αλλα οι αντιπαλοι μου ηταν υπεραριθμοι και εξισου ικανοι. Το παραμικρο λαθος θα μου στοιχιζε την ζωη μου. Επιπλεον επρεπε να φτασω γρηγορα στο σημειο οπου θα βρισκοταν το πλοιο μου να βρω τον chani. Ειχα κατατροπωσει τους περισσοτερους αλλα ειδα απο πισω μου να τρεχει ακομη μια ομαδα απο αυτος. Μα ποσοι ειναι επιτελους, φωναξα και βλαστημησα την τυχη μου.
- ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΑΘΛΙΕ! φωναζαν και ετρεχαν προς το μερος μου. Ηταν περιπου 15 marines, αν ειχα υπολογισει σωστα. Αρχισα να τρεχω παλι. Δεν γινεται να τους νικησω σκεφτηκα. Εμφασιζονται συνεχεια και πεταγονται απο παντου. Το μονο που μπορω να κανω ειναι να τρεξω. Ξαφνηκα ειδα να πεταγεται μπροστα μου, απο ενα δρομακι στα δεξια μου, ακομη μια ομαδα με 20 περιπου marines.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, φωναξα.

Ετρεχα και ταυτοχρονα παλευα αυτους τους λυσασμενος marines. Ειχα κοψιματα σε ολο μου το σωμα και ο πονος αρχισε να γινεται αφορητος. Ημουν απελπισμενος, αλλα δεν θα σταματουσα. Σε ενα ξεσπασμα αρχισα να χτυπαω με μανια οποιον εβρισκα μπροστα μου και με οτι μεσο διεθετα. Εμπηγα τα κατανα μου στα σωματα των εχθρων μου και τους χτυπουσα με τα ποδια και με το κεφαλι μου. Μπορει να ηνουν αρκετα τραυματισμενος αλλα επρεπε να δρασω γρηγορα, πριν ερχονταν και αλλοι απο αυτους τους ασπρους δαιμονες. Σταθηκα για λιγο και ισιωσα το κορμι μου.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ LION D. ANDO KAI ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΘΑΝΩ ΣΗΜΕΡΑ!!! Το φωναξα με οση δυναμη μου ειχε απομεινει. Επειτα, τεντωσα τα χερια μαζι με τα κατανα και ετρεξα προς το μερος τους....KKKANJIKI...φωναξα και οι marines τυναχτηκαν στον αερα και επεσαν στο εδαφος. Ημουν σιγουρος οτι αν δεν κρυβομουν γρηγορα θα με ακολουθουσαν και αλλου marines, και ετσι κρυφτηκα σε ενα στενο λιγο πιο διπλα. Ειχα παντου πληγες και κοψιματα και φρεσκο αιμα ετρεχε σχεδον σε ολο μου το σωμα. Θα ηταν δυσκολο να τα βαλω και με αλλα σκυλια της κυβερνησης σκεφτηκα. Ξαφνηκα ακουσα φωνες απο τα δεξια μου και ποδοβολητα απο ενα τσουρμο ανθρωπων που ετρεχαν. Παρα τριχα σκεφτηκα και εριξα την πλατη μου στον τοιχο του σπιτιου που βρισκοταν πισω μου. Ομως επρεπε να συνεχισω. Αν αργουσα και αλλο ο chani μπορει να εφευγε και τοτε θα ημουν εκγλοβισμενος σε ενα νησι στο οποιο με κυνηγουν δεκαδες marines και υπαρχει και ενας lieutenant, που δεν θα ηθελα να συναντησω μετα απο τοσες πληγες που εχει υποστει το σωμα μου. Μαζεψα οση δυναμη μου ειχε απομειναι και αρχισα να τρεχω παλι μιας και ημουν πολυ κοντα στον προορισμο μου.

Δεν ειχαν εμφανιστει marines για καμποση ωρα και ετσι πιστευα οτι τα ειχα καταφερει και με ειχαν χασει. Ειχα κανει ομως λαθος. Οταν εφτανα κοντα στο σημειο που θα ηταν προσδεμενο το πλοιο μια πενταμελης ομαδα που ηταν μαλλον κρυμενη πισω απο τα δεντρα που υπηρχαν στην περιοχη, πεταχτηκε μπροστα μου και μου εφραξε τον δρομο. Γυρισα πισω για να προσπαθησω να το σκασω αλλα το θεαμα που αντικρυσα μου εκοψε τα ποδια. Μια ακομα ομαδα με επικεφαλη τον lieutenant βρισκονταν ακριβως πισω μου. Επρεπε να σκεφτω κατι γρηγορα αλλα τι; Ακομη και να ειχα δυναμεις να τα βαλω με μια ομαδα δεν θα καταφερνα κατι. Δυο ομαδες και ο lieutenant. Eλα τωρα ειπα....... και κοιταξα τον ουρανο. Το μυαλο μου σκεφτοταν πυρετοδως, τοσο που πιστεψα για μια σιγμη οτι θα καει. Το βρηκα φωναξα. Ο lieutenant με κοιταξε νευρικα.
- Σε εχουμε στριμωξει. Προκαλεσες μεγαλες ζημιες στο σωμα μας και δεν θα σε αφησω να το σκασεις.
- Δεν εξαρτατε απο εσενα, απαντησα και αρχισα να τρεχω προς τους marines που ηταν μπροστα μου.
- ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΝ.....Τσιριξε ο lieutenant.
Θα επαιζα το τελευταιο μου χαρτι. Αν κατι πηγαινε στραβα θα επεφτα στα χερια αυτων των αθλιων. Ετρεχα προς το μερος της πρωτης ομαδας και απο πισω μου ετρεχαν ο lieutenant μαζι με την δευτερη ομαδα. απεκρουσα τις επιθεσεις των τεσσαρων πρωτων marines μολις εφτασα στον πεμτο επεσα πανω του και τον εριξα στο εδαφος. Σηκωθηκα γρηγορα και ειχα το ενα μου κατανα περασμενο στο λαιμο του.
- Καντε πισω αλλιως θα τον σκοτωσω, φωναξα.
- ΜΠΑΣΤΑΡΔΕ ουρλιαξε ο lieutenant και εβγαλε μια πιστολα απο την θηκη που ειχε κρεμασμενη στην ζωνη του.
Οι υπολοιποι marines κοιτουσαν σαστισμενοι και εντρομοι, τον αρχηγο τους.
Εγω εκανα μικρα βηματα προς τα πισω και ειχα φτασει διπλα στον γκρεμο. Απο κατω μου απλονονταν η θαλασσα και τοτε το ειδα. Το πλοιο μου ηταν εκει, μαζι με τον chani. Hταν καπως ψηλα αλλα δεν ειχα επιλογη. Επρεπε να πηδηξω. Κλωτσαω τον ομηρο μου και πηδαω στην θαλασσα, κρατωντας τα κατανα μου στα χερια, ελπιζωντας οτι δεν θα τσακιστω σε κανενας βραχο. Ακουσα εναν πυροβολισμο και ενιωσα το δεξι μου μπραστο να καιει......και μετα βυθιστηκα στην καταγαλανη θαλασσα.

Ξυπνισα με μια σουβλια στο δεξι μπρατσο, φτυνοντας θαλασσινο νερο απο το στομα μου.
-Εισαι καλα; ακουσα μια φωνη.
- chani! τι εγινε ακριβως; θυμαμαι που επεσα στην θαλασσα και μετα......δεν θυμαμαι μετα.
- Σε ειδα να πεφτεις απο ψηλα και επεσα να σε σωσω.
Ειχα δει τους marines πιο πριν και οταν επεσες καταλαβα οτι εσενα εψαχναν.
- Σε ευχαριστω. Μηπως ξερεις γιατι ποναει τοσο πολυ το δεξι μου χερι;
- Οταν σε εφερα στο πλοιο ειχες μια σφαιρα στοδεξι σου μπρατσο. Το πλοιο εχει ιατρικα συνεργα και ετσι αποφασισα να σου την βλαγω και να σου ραψω την πληγη. Βεβαια, ο πονος δεν θα περασει τοσο ευκολα.
- Που ειμαστε τωρα;
- Φτανουμε στην goa city. Εκει θα αφησεις εμενα και εσυ θα συνεχισεις το ταξιδι σου.
Οταν φτασαμε τον ευχαριστησα και αφου τον πληρωσα για το πλοιο, τον χαιρετησα. Ευτυχως τα λεφτα τα ειχα βαλει μεσα σε μια σακουλα και ετσι δεν ειχαν βραχει απλα ειχαν νοτιστει λιγακι.
Καθομουν στο καταρτι και σκεφτομουν αλα αυτα που ειχα περασει και τον παρολιγο πνιγμο μου. Τελικα ειχε δικιο ο πατερας μου. Ειναι δυσκολο να εισαι πειρατης. Εστριψα τσιγαρο και κοιταξα τον οριζοντα. ΦΥΓΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ SHELL TOWN!!!!!!!

Όνομα:Lion D. Ando
Haki Points: 0
Player of the Month Points:7
Beli: 25.000
Bounty/Fame Points:+5.000.000
Παρατηρήσεις: Έκανες πολύ καλή η ιστορία αλλά στο τέλος το χάλασες με τις μάχες των Marine,ήταν λίγο υπερβολικό.