[Τελος] Hunting Snow και επικυριξη

Αρχισα να βλεπω το νησι μου απο μακρυα.
-Ωραια!! Σε λιγο φτανουμε, σκεφτηκα.
Σε 10 λεπτα βρισκομουν πανω απο το νησι.
-Τωρα παμε προς τα κατω...
Το οδηγησα αποτομα κατω. Τοσο αποτομα που εσκασε με το κεφαλι και πηδηξα τελευταια στιγμη.
-Τωρα κατσε ετσι και ψωφα ειπα. Αν και μετα απο τρια βηματα το μετανοιωσα. Γυρισα πισω και το ελυσα.
-Αντε φυγε πριν μου ερθει ορεξη για κοτοπουλο ψητο. Αφου ξεζαλιστηκε πεταξε για το νησι του. Γυρισε με κοιταξε και ουρλιαξε με μισος
-ΚΑΑΑ ΚΑΑΑ.....!
-Ναι κανε τον μαγκα τωρα που φευγεις!!! Για ελα εδω να μου το πεις αυτο! ΚΟΤΑ..!!! Ημουν αρκετα μεγαλοψυχος αν σκεφτεις οτι το παλιοπουλο πηγε να με φαει ζωντανο.
Κατευθυνθηκα γρηγορα για το εργαστηριο του Snow. Μεχρι να φτασω τα ειχα θυμηθει ολα ξανα και ημουν εξοργησμενος. Πως μπορεσε να χρησημοποιησει τον Lymon για να σκοτωσει τους γονεις μου ετσι ωστε να με παρει μαζι του και να εχει τον ελεγχο των χρηματων μου? Πως μπορεσε να σκοτώσει τον παππου μου και να παρει τον "Κρυσταλλο της Ατλαντιδας"? Snow....

Μπηκα μεσα σπροσχωντας την πορτα δυνατα
-SNOOWWW που εισαι...??? Βγηκε απο μια πορτα.
-Vincent γυρισες? Εισαι Καλα?? Που ειναι οι αλλοι? Πλησιασε προς το μερος μου...
-Οι αλλοι? Του εριξα μια γροθια και τον πεταξα περα
-Vincent... Τι στο διαολο κανεις?
-Οι αλλοι ε? Χμφ.. Ειναι νεκροι. Μας προδωσε ο πολυαγαπημενος σου Lymon..
-Τι..??
-Τι δεν το περιμενες ε? Ο πιστος σου Lymon που δουλευε τοσα χρονια για σενα πριν ακομα γνωρισεις εμας. Αυτος που εμπιστευοσουν τοσα χρονια... Και που τον εβαλες να σκοτωσει την οικογενεια μου!!!
Γουρλωσε να τα ματια και του κοπηκε η ανασα. Σηκωθηκε
-Τ..Τι ειναι αυτα που λες....? Ε..Εγω ποτε δεν..
-ΣΚΑΣΕ..!! φωναξα και του εριξα μια μπαλα φωτιας.

-Τι ηταν αυτο??? Vincent τι εκανες??? Εφαγες το φρουτο? Το Φρουτο μου??
-Higan... του εριξα μια σφαιρα φλογας που του διαπερασε το αριστερο χερι και επεσε κατω ουρλιαζοντας.
-ΑΑΑΑΑααααα...
-Το φρουτο σου...?? ΤΟ ΦΡΟΥΤΟ ΣΟΥ...??? Αυτο το φρουτο ηταν η αφορμη που σε προδωσε ο Lymon. Γι αυτο το φρουτο χαθηκαν τοσες ζωες. Παραλιγο και η δικια μου. Το εφαγα νομιζοντας πως επροκειτο να πεθανω συντομα και ηθελα να το παρω μαζι μου. Και το αποκαλεις φρουτο σου.? Higan Higan... Του πυροβολησα τα ποδια...
-ΑΑΑΑ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ...!
-Ξερω τα παντα πια. Πως εστειλες τον Lymon να σκοτωσει την οικογενεια μου πριν χρονια για να κλεψεις το εργαστηρι του παππου μου και τελικα να με παρεις υπο την εποπτεια σου για να διαχειριζεσαι την περιουσια μου. Πως τοσα χρονια με χρησημοποιουσες για τους δικους σου σκοπους.
-Ο..Οχι... Εγω δεν...
-Μαθε επισης πως ο Lymon τοσα χρονια δουλευε για τον Dr Flunger πισω απο την πλατη σου. Εψαχνε να βρει την ευκαιρια να αποκτησει πολλα απο σενα.

-Πως...?
-Αυτο που ακους. O Lymon τοσα χρονια σε χρησημοποιουσε.
-Αδυνατον...
-Κι ομως. Ο Lymon ειναι αυτος που μας παραπλάνησε ωστε να λειπουμε απο το νησι οταν σου επιτεθηκαν οι αντρες του Flunger. Ο Lymon ηταν αυτος που σκοτωσε τον Indigo και τον Engard. Δεν εβγαιναν πλεον λεξεις απο το στομα του.
Τωρα πες μου που θα βρω τον Flunger και τον Lymon ειπα και μετετρεψα σε φωτια το χερι μου απειλωντας τον.
-Δεν ξερω, δεν εχω ιδεα. Ο Dr Flunger εχει πολλες βασεις. Τις περισσοτερες στην μεγαλη γραμμη. Στη South Blue εχει 2. Στο Clockwork Island και μια στη Centaurea. Αλλα σιγουρα δεν βρισκεται σ'αυτη τη θάλασσα πλεον. Το πιο πιθανο ειναι να ειναι στη μεγαλη γραμμη τωρα. Η μεγαλυτερη βαση ομως του ειναι στο New World σε ενα νησι που λεγεται Punk Hazard. Αλλα ειναι αδυνατο να φτασεις εκει..
-Οκ, πες μου πως θα παω πιο γρηγορα στη μεγαλη γραμμη τοτε.

-Στην μεγαλη γραμμη? Ειναι πολυ επικυνδυνα εκει ακομα και για σενα.
-Φτανεις στα ορια την υπομονη μου, ειπα και μεγαλωσα τη φωτια.
-Ενταξει ενταξει θα σου πω πως να πας πολυ γρηγορα. Το Bliss Kingdom ειναι σχετικα κοντα αλλα δεν μπορεις να πας απευθειας λογο της Calm Belt. Εκει δεν φυσαει αερας και ειναι αδυνατον να πλευσεις. Επισης εκει ειναι η φωλια όλων των Sea Kings. Ο μονος τροπος ειναι να φτιαξεις ενα πλοιο με την καρινα απο Kairouseki. Ετσι θα περασεις απαρατηρητος απο τα Sea Κings. Τωρα πως θα πλευσεις χωρις ανεμο αυτο δεν το ξερω. Ειναι αδυνατο να περασεις τραβώντας μονο κουπι. Γι' αυτο σου λεω... Απο οποια αποψη και αν το παρεις ειναι σκετη τρελα.
-Ετσι λες? αυτο θα το δουμε. Θα δεις πολυ συντομα τον φιλο σου Lymon.
-Ε...? Τι εννοεις?
-Οταν τον βρω θα του πω να σου δωσει χεραιτισματα οταν θα σε συναντησει στον αλλο κοσμο...

-Οχιι μη... Ακουσε με...Η αληθεια ειναι οτι χρειαζομουν καποια λεφτα αλλα ηταν ιδεα του Lymon να σκοτωσουμε την οικογενεια σου. Εγω σε νοιαζομουν και σε αγαπουσα σαν παιδι μου. Εκανα τοσα για σενα. Σε εκανα δυνατο, σου εμαθα τεχνικες, καναμε εφευρεσεις και ανακαλυψεις μαζι και αν το καλοσκεφτεις χαρη σε μενα εχεις τωρα δυναμη ενος φρουτου του διαβολου. Δεν μπορεις να με σκοτωσεις ετσι απλα. Δωσε μου μια ευκαιρια να εξηλεωθω να θα σε βοηθησω να πας να βρεις τον Lymon. Λοιπον τι λες? 4 χρονια περασαμε μαζι. Δεν μπορεις να τα ξεγραψεις ετσι.
Το βλεμα μου επεσε στο πατωμα τον πλησιασα αργα.
-Dai Enkai... ψιθυρισα
-εε...???
-ENTEI....!!!!!
Δημιουργησα μια τεραστια μπαλα φωτιας. Ακουστηκε μια τεραστια εκρηξη και το εργαστηριο τυλιχτικε στις φλογες μου.

Περπατουσα μεσα απο τις φωτιες και πηγα στο γραφειο του Snow. Αρχισα να ψαχνω για διαφορα πραγματα που θα μπορουσαν να μου φανουν χρησιμα. Επρεπε να βιαστω ομως γιατι η φωτια οσο πηγαινε και μεγαλωνε και ολο και καποιος θα την εβλεπε. Αν καποιος ανακαλυπτε την βαση και ολα οσα αντιπροσοπευε τοτε σιγουρα θα ημουν σε μεγαλους μπελαδες. Τεσσερα χρονια μεσα στην παρανομοια ηταν αυτα.
Αφου εψαξα πολυ γρηγορα βρηκα αρκετους χαρτες οι οποιοι απεικονιζαν ολες τις θαλασσες του Blue αλλα και καποιους με συγκεκριμενες πορειες στην Μεγαλη γραμμη.
Υστερα εφυγα γρηγορα και ετρεξα προς την γεννητρια που συντηρουσε ολες αυτες τις υπογειες εγκαταστασεις.
Δεν μου πηρε πολυ ωρα αλλα επρεπε να βιαστω καθως σιγα σιγα το εδαφος αρχισε να πεφτει πανω στις εγκαταστασεις...

Οταν εφτασα στην γεννητρια απογοητευτικα. Νομισα πως ο Snow μου ειχε πει ψεματα οτι στην επιδρομη που εκαναν στην βαση μας οι αντρες του Flunger πηραν και το μικρο κομματι του "κρυσταλου της ατλαντιδας". Αλλα τελικα ελεγε την αληθεια. Οντως ελειπε απο κει.
Γαμωτο...αυτο το μικρο κομματι θα μπορουσε να με βοηθησει παρα πολυ. Αφου κλωτσησα την γεννητρια αρχισα να τρεχω γρηγορα μακρυα απο κει καθως η κατασταση γινοταν πολυ επικινδυνη.
Τελικα εστω και οριακα τα καταφερα. Βγηκα εξω στην επιφανεια της γης και λιγο αργοτερα η γη πισω μου αρχισε να καταρεει. Οι φλογες ακομα δεν ειχαν κοπασει.
Αντι ομως η γη να θαψει τις εγκαταστασεις ισια ισια τις φανερωσε. Αυτο δεν ηταν καλο. Σιγουρα καποιος θα ερθει και αν βρει αποδειξεις τοτε μπορει να βγει επικυρηξη στο κεφαλι μου.
Απο την πολη ομως αρχισε να ακουγετε φασαρια οποτε την εκανα οσο πιο γρηγορα μπορουσα απο κει...

Κρυφτηκα γρηγορα μεσα στο δασος και εξαφανιστηκα απο το σημειο. Δεν ειχα ιδεα τι να κανω ομως. Δεν ειχα που να παω...Επρεπε να βρω ενα καραβι και η ετσω να φτιαξω ενα και να το εξοπλισω ετσι ωστε να μπορεσω να περασω μεσα απο την Calm Belt. Δεν ειχα πραγματικα πουθενα να παω ομως. Απο τοτε που σκοτωσαν τους γονεις μου εμενα σε αυτες τις τπογειες εγκαταστασεις.
Αν ηταν ο παπους μου ακομα ζωντανος αυτος σιγουρα θα μπορουσε να με βοηθησει. Θυμαμαι οτι παλια οταν εφτιαχνε καραβια για τους Μαρινς και ειχε αποθεματα καιρουσεκι αλλα τοτε δεν μου φαινοταν χρησιμο...
Σωστα...το εργαστηρι του παπου μου. θυμαμαι οτι ειχε παρει φωτια τοτε με την εισβολη των πειρατων αλλα ισως να υπαρχει κατι.
Αποφασισα λοιπον να περασω απο εκει να δω μιας και δεν ειχα και τιποτα να χασω.

Μολις εφτασα στο σημειο η αληθεια ειναι το συγκινηθηκα. Ειχα τοσες ανμνησεις απο δω. Εδω μαζι με τον παπου μου ειχαμε κανει τοσα πολλα. Κατασκευασαμε τοσα καραβια...τοσα μηχανηματα...!!
Χτυπησα την ηδη διαλυμενη και καμμενη πορτα του συνεργειου με δυναμη καθως ημουν αρκετα εκνευρισμενος.
Το μερος ηταν οπως το θυμμαμαι τοτε. πριν 4 χρονια. Το αφησαν στην τυση του. Κανενας δεν ενδιαφερθηκε να το επισκευασει. Μπηκα μεσα και αρχισα να ψαχνω τριγυρω. Παντου ηταν παλιοσιδερα και διαφορα καμμενα αντικειμενα.
Απολυτως τιποτα. Τιποτα δεν μου ηταν χρησιμο απο εδω μεσα. Επισα ενα αμωνιο και το πεταξα παραπερα με δυναμη καθως ειχα εξοργιστει.
Το αμωνιο εσκασε στο εδαφος και ανοιξε μια τρυπα.
-Τι στο...εχει και υπογειο το εργαστηρι??? Δεν θυμαμαι κατι τετοιο...Πηγα προς την τρυπα να δω...

Αρχισα να χτυπαω με το ποδι μου την τρυπα και την ανοιξα περισσοτερο. Ισια ισια να χωρεσω να μπω μεσα. Αφου μπηκα κοιταξα γυρω μου. Η αληθεια ειναι οτι δεν εβλεπα και πολλα. Το μονο φως που εμπενε μεσα ηταν απο την τρυπα που ειχα φτιαξει εγω.
Δημιουργησα μια μεγαλη φλογα για να φωτισω το μερος και τοτε εμεινα αναυδος.
Μπροστα μου ηταν ενα τεραστιο καραβι πανω σε δυο ραγες. Αρχισα να ψανωμαι λιγο και τελικα βρηκα κατι μεγαλους διακοπτες. Πατησα το κουμπι και αμεσως φωτιστηκε το υπογειο. Ηταν πελωριο. Ενας τεραστιος χωρος. Ενα εργαστηρι κατω απο το παλιο εργαστηρι...
Μα δεν γινοταν αυτο...!Θυμαμαι πολυ καλα οτι δεν ειχαμε υπογειο. Και επιπλεον ολα εδω μεσα ειναι στην εντελεια. Δεν μου φαινεται σαν να ηταν εγκαταλελημενο για 4 χρονια. Καποιος συνεχιζει να δουλευει κρυφα εδω μεσα, δεν υπαρχει αλλη εξηγηση.

Αρχισα να επεξεργαζομαι το καραβι. Ηταν ενα πραγματικο εργο τεχνης. Εμοιαζε παρα πολυ με την δουλεια του παππου μου. Οποιος το κατασκευασε σιγουρα θα δουλευε μαζι του στο παρελθον.
Το καραβι ηταν αρκετα μεγαλο ωστε να χωρεσει ανετα 10 ατομα. Ειχε 10 διαφορετικα υπνοδωματεια, μια μεγαλη κουζινα, δυο αλλα μεγαλα δωματια και ενα χωρο ο οποιος ηταν σαν ενα μεγαλο κελι. Κατεβηκα κατω και κοιταξα στον πατο αυτου. Μολις τον ακουμπησα ενοιωσα τις δυναμεις μου να εξαφανιζονται. Ζαλιστηκα και πηγα να πεσω κατω αλλα τελευταια στιγμη μου εκοψε και τραβηξα το χερι μου. Το καραβι ειχε καιρουσεκι στον πατο του.
Μα ποιος στο καλο κατασκευασε ενα τετοιο καραβι και για ποιο λογο? Μονο Οι Μαρινς χρησιμοποιουν τετοιου ειδους πλοια.
Κοιταξα στο πλαί την μεγαλη λευκη επιγραφη....Atlantis...
Με το που διαβασα το ονομα του καραβιου αμεσως αναμνησεις κατεκλεισαν το μυαλο μου....

Αυτο το ονομα...Ηταν ενα ονειρο του παππου μου...ενα δικο μου ονειρο επισης. Τοσες και τοσες ιστοριες ειχα ακουσει...για τον κρυσταλλο της Ατλαντιδας. Ενας κρυσταλλος ο οποιος εχει την δυναμη να συντηρει ενα ολοκληρο νησι με απεριοριστη ενεργεια. Μονο ενα μικρο θραυσμα αυτου ηταν αρκετο ωστε να κραταει σε λειτουργεια τις εγκαταστασεις που ζουσαμε μαζι με τον Snow τοσα χρονια.
Τωρα ημουν σιγουρος οτι οποιος κατασκευασε το καραβι αυτο ηταν συνεργατης του παππου μου. Η τουλαχιστον ειχε σχεση μαζι του. Ημουν σιγουρος οτι το ονομα βγηκε για αυτο ακριβως το λογο.
Δεν υπηρχε νοημα ομως σε αυτο που εκανα. Οσο και να προβληματιζα το μυαλο μου δεν υπηρχε περιπτωση να βγαλω ακρη.
Αποφασισα λοιπον να βγαλω τα παντα απο το μυαλο μου και να χρησιμοποιησω τις ικανοτητες μου ως μηχανικος και να ολοκληρωσω την κατασκευη αυτου του πλοιου ωστε να με παει στην μεγαλη γραμμη με ασφαλεια. Δεν χρειαζοταν πολυ δουλεια. Απλα ηθελα να βαλω και εγω το προσωπικο μου στοιχειο σε αυτο. Χωρις να χανω χρονο λοιπον χρησιμοποιησα οτι υπηρχε στην διαθεση μου μεσα στο εργαστηριο ωστε να το διαμορφωσω.
Το σιγουρο ηταν πως θα χρειαζομουν μια μηχανη η οποια θα μου εδινε ωθηση οταν θα βρισκομουν μεσα στην Calm Belt.

Μετα απο οσα ειχα περασει το οτι ειχα την ευκαιρια να ασχοληθω με κατι που αγαπουσα με εκανε να ξεχαστω. Επι 4 ημερες δουλευα σκληρα πανω σε αυτα που ηθελα πανω στο καραβι. δεν με πειραζε ομως γιατι το ευχαριστιομουν. Με εκανε να ξεχαστω για λιγο. Το μονο αγχος που ειχα ηταν να μην ερθει κανενανς και ζητησει το καραβι. Δεν ξερω ποιανου ηταν η για ποιον ειχε φτιαχτει αλλα ηξερα οτι θα το επαιρνα οποτε επρεπε να βιαστω και να τελειωσω γρηγορα.
Την τεταρτη μερα τελειωσα με ολες τις εργασιες. Εγκατεστησα μια μεγαλη τουρμπινα στο πισω μερος η οποια θα εδινε ωθηση στο πλοιο οταν δεν θα υπηρχε ανεμος να πλευσει. Αυτο θα με βοηθουσε να περασω σε χρονο ρεκορ απο το Calm Belt. Το καιρουσεκι στον πατο ηταν μια χαρα και με αυτο δεν αντιμετοπισα κανενα προβλημμα.
ετσι αφου ετοιμασα τα παντα ανοιξα την μεγαλη πυλη η οποια οδηγουδε πανω στην επιφανεια της γης. Ηταν εξυπνα κατασκευασμενο το εργαστηρι καθως απο εξω δεν μπορουσες να παρατηρησεις οτι εδω υπαρχει χωρος να κατασκευαστει ενα ολοκληρο καραβι.
Η πορτα ανοιξε και οι ραγες επεκταθηκαν ως την θαλασσα η οποια ηταν λιγο πιο κατω. Εθεσα τον μηχανισμο σε λειτουργια και το καραβι αρχισε να κυλαει πανω στις ραγες μεχρις ωτου μπηκε στην θαλασσα.
Αυτο ηταν. Ημουν σχεδον ετοιμος.

Τωρα το μονο που εμενε ηταν να παρω καποιες προμηθειες και υστερα να ξεκινησω. Εριξα την αγκυρα λοιπον και κατευθυνθηκα προς την αγορα να παρω αυτα που ηθελα.
Η αγορα ηταν γεματη απο κοσμο. Ηξερα ομως σε ποια μαγαζια να παω και ετσι κατευθυνθηκα γρηορα σε αυτα. Τυχαια ομως ακουσα απο καποιους να συζητανε για το περιστατικο που εγινε με την φωτια.
Μολις ακουσα κατι για δραστες αρπαξα απο ενα μαγαζι μια καπαρντινα και καλυφθηκα για να μην φαινομαι.
Επρεπε να φυγω γρηγορα απο κει. Ποιος ξερει τι ανακαλυψαν και αν με ειχε δει κανενας. Τελειωσα γρηγορα τις αγορες μου και ξεκινησα προς το καραβι.
Στο κεντρο υπηρχαν πολλες περιπολιες και ετσι αργησα λιγο να βγω απο κει. Αθελα μου επεσε το ματι μου σε εναν τοιχο με αφισες. Εκεινη την στιγμη κρυβομουν απο μια περιπολια και ετσι κοιτουσα τα ποστερ. Συτο που ειδα ομως με παγωσε για μια στιγμη.
Αναμεσα σε ολες αυτες τις αφισες ειδα και το προσωπο μου...
Ηταν ενα Wanted Poster και ειχε επικυρηξη λιγο πανω απο 10.000.000 μπελι.
Γαμωτο. Αυτη ειναι φωτογραφια απο οπτικο ντεν ντεν Μουσι. Νομιζα οτι ειχαν καταστραφει ολα. Πως καταφεραν να βρουν αυτες τις εικονες???
Δεν ηταν ασφαλες πλεον εκει για μενα. Βρηκα ελευθερο χωρο και εφυγα γρηγορα για το καραβι. Ηταν αρκετα μεγαλη επικυρηξη αυτη...δεν το περιμενα...
Μετα απο λιγο ημουν ετοιμος να ξεκινησω. Κοιταξα πισω μου το νησι και αναστεναξα για τα οσα περασα...αλλα και για τα οσα επροκειτο να περασω. Ημουν αποφασισμενος ομως. θα επαιρνα την εκδικηση μου. θα εβρισκα τον Flunger παση θυσια...


Τελος Ιστοριας. Η συνεχεια στην μεγαλη γραμμη.

Όνομα: Vincent D. Koul
Haki Points:-
Player of the Month Points:8
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points:1.000.000
Παρατηρήσεις: Εντάξει τις ιστορίες σου τις απολαμβάνω πραγματικά,είναι λίγο μικρές αλλά πολύ καλές.