[Αρχη] Σαλπαρουμε προς τα ονειρα μας![Τελος]

ΑΡΧΗ



Καταγομαι απο το νησι Toroa της West Blue...

Aπο μικρο παιδι ενδιαφερομουν να επικρατησει το δικαιο σε στερια και θαλασσα. Ετσι στα 14 μου δηλωσα διαθεσιμοτητα στους Marines (οχι κανονικος ναυτης , παιδι για τα θεληματα ημουνα)...
Νομιζα οτι οι Marines ηταν δικαιοι και προωθουσαν το καλο...Δυστυχως η αποψη μου για αυτους αρχισε ολοενα να χειροτερευει...Zητουσαν συνεχεια φορους απο τους λιγοστους κατοικους του χωριου της Toroa...Ηταν αυταρχικοι και αυστηροι..
Η μητερα μου δυσκολευοταν να τα βγαλει περα καθως ειχε εμενα και μια μικροτερη αδερφη.. Οταν μπηκα στα 14 ηλπιζα οτι θα αλλαξουν τα πραγματα..Δυστυχως αυτο δεν εγινε οποτε τρια χρονια μετα (τωρα στα 17 μου ) ο λαος της Toroa αρχισε να επαναστατει και καταλαβα οτι ειχα κανει λαθος επιλογη. Αποφασισα οτι ηρθε η ωρα να ορθωσω το αναστημα μου στον αρχηγο της βασης Irie Shouichi. Ηξερα οτι ηταν παρα πολυ δυνατος και οτι κατειχε μια ισχυρη δυναμη ...Δεν ηξερα ποια ακριβως, αλλα οσοι του ειχαν αντιμιλησει ειχαν χασει την ζωη τους... Εγω ομως ενοιωθα χρεος μεσα μου να αντισταθω. Η φλογα του επαναστατη ειχε φουντωσει για τα καλα μεσα μου και δεν με σταματουσε τιποτα. Θα παραιτουμουν απο τους Marines και θα γινομουν επαναστατης με κοστος της ζωης μου.

Μια μερα πηγα στην βαση . Οι διαδρομοι ειχαν τα χαρακτηριστικα χρωματα του ασπρου-μπλε και σε καποια κεντρικα σημεια ειδα τοιχοκολλημενες αφισες να γραφουν ''Wanted'' Ηταν οι επικυρηγμενοι. Αναμεσα τους ειδα αρκετα γνωστα ονοματα μεταξυ τους και ενα επισης γνωριμο: Kuran Kaname


''''
Kuran Kaname?? σκεφτηκα για λιγο. Καπου το εχω ξανακουσει αυτο το ονομα.. Λιγο αργοτερα μου ηρθε στο μυαλο μια κουβεντα δυο χωρικων ::


--Tι λες θα τα καταφερουμε??

--ΑΑ.. δεν ξερω..,απαντησε με ενα νευμα ο αλλος, Oι Marines δεν ειναι ευκολη υποθεση...Ειναι εξαπλωμενοι παντου και μπορουν να φερουν ενισχυσεις απο παντου...

--Και εμεις εχουμε ενισχυσεις... Ακουσα οτι θα ερθει στην Toroa ο διασημος Kuran Kaname!! Νομιζω οτι με την βοηθεια του εχουμε πολλες πιθανοτητες να κερδισουμε !! ''''




Εμεινα για λιγο να κοιταζω τους επικυρηγμενους στις αφισες....

Οταν επανηλθα στην πραγματικοτητα συνειδητοποιησα οτι επρεπε να βρω τον Irie Shouichi και να του υποβαλλω την παραιτηση μου...Οι διαδρομοι ηταν ασυνηθιστα αδειοι. Ακουγα πολλη φασαρια απο το ισογειο.. Οι ναυτες μαλλον ετοιμαζονταν για την μαχη με τους επαναστατες.Βρηκα ευκαιρια και πλησιασα ανενοχλητος το γραφειο του Irie του αρχηγου της βασης. Ακουμπησα το πομολο αλλα πριν ανοιξω την πορτα ακουσα μια γυναικεια αισθησιακη φωνη απο μεσα να με μαγευει....

Η συζητηση που ακουσα κρυφά ηταν αρκετα ενδιαφερουσα.



---Ενημερωθήκαμε ότι οι επαναστάτες έχουν πολλά κρυφά όπλα….Και ένα από αυτά είναι ένας και μόνο επαναστάτης….Ο καταζητούμενος με 147.500.000 belli Kuran Kaname……

---Έχουμε μήπως πληροφορίες αν έχει εμφανιστεί στην πόλη….

---Δεν είναι καθόλου απίθανο…Οι επαναστάτες κρύβουν πολύ καλά την ταυτότητα τους.. και με αυτό τον τρόπο συλλέγουν πληροφορίες για κάθε νησί….

---Έχω σκεφτεί έναν τρόπο για να σας τον φέρω νεκρό η ζωντανό…Αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνω μονή μου χωρίς καμία βοήθεια και επίσης στην περίοδο που θα βρίσκομαι έξω δεν θα έχω καμία ανάμιξη μαζί σας….



Κοιταξα μεσα απο την κλειδαροτρυπα και ειδα μια εξαιρετικα ομορφη ελκυστικη και γοητευτικη γυναικα που με ξαφνιασε.''Ελεος ρε παιδια!'' σκεφτηκα ''Μην μας τα κανετε αυτα, ειμαστε και σε θερμη ηλικια!''

Μην εχοντας συνελθει απο την ψυχικη (και βιολογικη ;-) ) ευεξια συνεχισα να ακουω



--Θα κάνετε αυτό που σκέπτομαι….?? Είστε σίγουρη ότι θέλετε να μπείτε σε τέτοιο ρίσκο….??
---Καλύτερα να δώσω το σώμα μου για μερικές ώρες παρά να δώσω την ίδια μου την ζωή…..



Ειχα μεινει εμβροντητος εξω απο το γραφειο του Irie εχοντας κολησει το αυτι μου στην πορτα.Aπο τα δεξια μου στην ακρη του διαδρομου ομως εμφανιστηκε ενας ναυτης, ο Najariya ο χαφιεδακος του Irie.

---Tι κανεις εκει ??? με ρωτησε φερνοντας τα χερια του στην μεση. Κρυφακους τον αρχηγο μας?????

Στο σημειο αυτο σκεφτηκα οτι το καθηκον μου πλεον ηταν σε καθε περιπτωση να προστατεψω τον Kaname και οχι να αναμετρηθω--και ισως σκοτωθω-- με τον Irie. Οποτε επρεπε να μην εμφανιστω στον Irie τελικα.

---ΩΩΩΩωωωω φιλε μου Najariya!!! Ποσο χαιρομαι που θα σου φερω πρωτος τα χαρμοσυνα νεα της προαγωγης σου που μολις εμαθα!!

Ειπα και τον πλησιασα ανοιγοντας τα χερια να τον αγκαλιασω

---Μ..Μ..μ..μα ποια προαγωγη ? Θα παρω προαγωγη??

---Ναι θα παρεις προαγωγη !!! ειπα με ενα ηλιθιο χαμογελο. Παρε την !! Λεγοντας αυτα του εδωσα μια γερη γροθια στο προσωπο ριχνοντας τον πισω και αναισθητοποιοντας τον.Αφου σιγουρευτηκα οτι δεν ερχοταν κανεις απο τους 3 διαδρομους που διασταυρωνονταν εκει, εσυρα τον Najariya ως τις αποθηκες οπου τον αφησα εκει δεμενο και φιμωμενο.

Στις μυτες των ποδιων μου βγηκα ξανα στον διαδρομο οπου τρεχοντας πηγα στις τουαλετες βγηκα απο το μικρο βρωμικο παραθυρακι εξω απο το κτηριο και κρυφτηκα σε κατι θαμνους ωστε να εχω θεα της εξωπορτας του κτηριου αλλα και ωστε να μην με βλεπουν οι συγκεντρωμενοι Ναυτες. Λιγο αργοτερα η πανεμορφη γυναικα βγηκε με ενα αργο και αποφασιστικο περπατημα και με ενα σατανικο χαμογελο στα χειλη...

''ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΚΟ ΣΤΟΝ Kaname!!!

Γρυλλισα μεσα απο τα δοντια μου και αρχισα να την ακολουθαω παντα σαν σκια.

Το βραδυ με βρηκε να πινω μονος μου Ρουμι στο μπαρακι οπου η sexy γυναικα περιμενε τον Kaname....Εριχνα συνεχεια κλεφτες ματιες μην την χασω αλλιως θα κινδυνευε ολη η επανασταση του χωριου μου και το μελλον των αγαπημενων μου ανθρωπων...

Λιγο αργοτερα ενας αντρας κατεφτασε και καθισε διπλα της . Τον ειδα και καταλαβα αμεσως οτι ηταν ο Kaname...Με εντυπωσιασε το βλοσσυρο και γεματο σιγουρια του υφος. Εδειχνε απο τις κινησεις και τον τροπο που συζητουσαν οτι ειχε καταλαβει τον σκοπο της γυναικας και οτι σκοπευε να ριξει την ιδια στην παγιδα της...Αργοτερα καταλαβα οτι το σχεδιο του ηταν να πεσει ο ιδιος στην δικη της παγιδα. Εδω που τα λεμε και εγω θα επεφτα ασυζητητι στην ιδια παγιδα.Συνεχισα να πινω ρουμι μονος μου παραδιπλα τους σκεφτομενος μια ειδυλλιακη νυχτα με αυτην την γυναικα...Οταν επεστρεψα απο τα ονειροπολα καυτα μου σχεδια καταλαβα οτι ειχαν φυγει ... Αφου πληρωσα στα γρηγορα βγηκα στον αδειο σκοτεινο δρομο στο βαθος του οποιου τους ειδα να προχωρουν μαζι. ''Ευτυχως'' σκεφτηκα και τους ακολουθησα παλι διακριτικα....

Η γυναικα τον οδηγησε στο σπιτι της μαλλον . Μεσα απο σκοτεινα υγρα σοκακια κατεφτασαν και μπηκαν μεσα. Εγω νομιζα οτι εκεινος ειχε καταλαβει το κολπο οποτε περιμενα να δω τις κινησεις του. Κρυφτηκα κατω απο εναν γλοιωδη καδο απορριματων απεναντι απο το σπιτι της. Ο υπνος ομως με πηρε... Με ξυπνησαν λιγες ωρες αργοτερα με τα γελακια τους οι ιδιοι, καθως εφευγαν απο το σπιτι της. Γεματος ζηλια προς εκεινον τους ακολουθησα ξανα ωσπου εφτασαν σε εναν λοφο κοντα στην θαλασσα. Εκεινη κοιταζε τα αστερια υπο ενα ρομαντικο κλιμα. Αρχισα να σκεφτομαι μηπως παρακουσα στο γραφειο του Irie και μηπως δεν ηταν σατανικη οπως νομιζα. Η γνωμη μου αλλαξε γρηγορα οταν την ειδα με ενα δρεπανι πανω απο το κεφαλι του Kaname. H μαχη που εκτυλιχθηκε μπροστα μου ηταν θρυλικη για τα δεδομενα μου.

Παροτι η γυναικα --η οποια τελικα λεγοταν Minatsuki Onizuka οπως ακουσα-- ηξερε να χειριζεται τελεια ενα κοφτερο και βαρυ δρεπανι κατι που την εκανε ακομα πιο ακαταμαχητη, με εντυπωσιασε περισσοτερο ο Kuran Kaname . To αγερωχο βλεμμα και η ετοιμοπολεμη σταση του μου φανερωσαν ενα προτυπο επαναστατη . Ηθελα να του μοιασω. Ηθελα να διδαχθω απο αυτον. Εμεινα να κοιταζω με σφιγμενα τα χερια και γουρλωμενα υγρα ματια την μαχη απο την οποια εμεινα εντυπωσιασμενος .Αυτος ο ανθρωπος ηταν ο καλυτερος πολεμιστης που ειχα δει και νικησε αυτην την φαινομενικα ανικητη και σκληρη γυναικα διατηρωντας την ψυχραιμια του και το γαληνιο και αταραχο βλεμμα του...Αποφασισα να τον ακολουθησω στην θαλασσα.Θα μαθαινα πολλα πραγματα απο αυτον αλλα στο τελος θα γινομουν καλυτερος[left]

Ειχε ξημερωσει και λιγο αργοτερα η μεγαλη μαχη ξεκινησε στο χωριο . Oι Μarines ηταν πιο πολλοι και ειχαν καλυτερα οπλα, τεχνικη και εμπειρια απο τους περισσσοτερους απο εμας αλλα εμεις ειχαμε την ψυχη και την καρδια!! Βεβαια ηταν εξαιρετικα πολυτιμη η βοηθεια του Kaname του φιλου του Squola και αλλων που ηρθαν να βοηθησουν..... Κανονικα εγω δεν ειχα δικο μου οπλο να τους αντιμετωπισω αλλα εξ αρχης επεσε νεκρος μπροστα μου ενας γειτονας μου που μεγαλωσαμε μαζι, ο Bakayoko. Κοιτοταν κατω με το σπαθι στο χερι και την μπεζ μακο μπλουζα του να εχει βαφτει κοκκινη απο το αιμα του ...Σκεφτηκα οτι ο καλυτερος τροπος να παρω εκδικηση ηταν να χρησιμοποιησω το ιδιο του το σπαθι και να σκοτωσω τον δολοφονο του. Αφου πηρα το σπαθι του και κοιταξα ποιος τον σκοτωσε ειδα την γλοιωδη φατσα του αρχιχαφιε Najariya και η υπαρξη του εκει με εκανε να καταλαβω γιατι οταν ριχτηκα στην μαχη οι πρωην ''συντροφοι'' μου Marines εδειχναν να μην ξαφνιαζονται βλεποντας με στο πλευρο των επαναστατων . Φυσικα και θα ειχε πει τα παντα.....Η μαχη συνεχιστηκε και εληξε υπερ των επαναστατων. Εγω ενοιωσα χαρουμενος γιατι σκοτωσα 2 Marines και αναισθητοποιησα αλλους 3... Ο σιχαμερος Najariya ομως ηταν απο αυτους που υποχωρησαν στο τελος της μαχης που κριθηκε υπερ μας και ετρεξαν να κρυφτουν στην βαση....

''Θα σε εκδικηθω Najariya...'' Σκεφτηκα απο μεσα μου καθως επεστρεφα στο σπιτι. Στην διαδρομη εμαθα απο περαστικους οτι λιγη ωρα αργοτερα θα εφευγε ο Kaname καθως και οτι νικησε τον Irie και την Onizuka ξανα.....Αυτο τον ανεβασε ακομα πιο ψηλα στην υποληψη μου....

Η μητερα μου και η αδερφουλα μου ελειπαν απο το σπιτι οποτε εγω αφησα ενα βιαστικο σημειωμα στο τραπεζι και βγηκα στον κεντρικο δρομο κατευθυνομενος προς το μοναδικο λιμανι του νησιου...Αρχισα να τρεχω με την αγωνια ζωγραφισμενη στα ματια μου...''Θα τον προλαβαινα αραγε??''Σκεφτηκα και αυξησα την ταχυτητα μου.Αρκετα μετρα μακρια ειδα καποιους ανθρωπους συγκεντρωμενους στο λιμανι μαλλον για να τον ευχαριστησουν και να τον αποχαιρετησουν.Εβλεπα οτι το πλοιο σιγα σιγα ξεκινουσε και ισα που προφταινα να προλαβω και να πηδηξω μεσα... Νομιζα οτι τα ποδια μου θα επαιρναν φωτια τοσο γρηγορα που ετρεχα.. το καραβι αποσυνδεθηκε απο την στερια και αργα αργα αρχισε να απομακρυνεται. Εγω προσπερασα τους συγχωριανους μου και πατώντας στην ακρη της προβλητας πηδηξα οσο πιο ψηλα μπορουσα και καταφερα...... μια τρυπα στο νερο....
Κυριολεκτικα το καραβι ειχε απομακρυνθει λιγα μετρα πιο μπροστα οποτε δεν το προλαβα και επεσα στο νερο...Βγηκα σαν βρεγμενη γατα εχοντας γινει ρεζιλι στους συγχωριανους μου. Γυρισα και κοιταξα το καραβι ξανα. Ο λαμπερος ηλιος που εδυε , εντυνε με μια χρυσαφια αποχρωση το καραβι στην ακρη του οποιου καθοταν ο θρυλικος Kuran Kaname. Τον ειδα να εχει κλισει ελαφρα το κεφαλι προς τα δεξια ωστε να με κοιταει ισα ισα με την ακρη του ματιου του. Ειχε ενα χαμογελο σιγουριας και βλεποντας τον καταλαβα οτι εκανε ''Χμμ'' καθως γυριζε ξανα το κεφαλι του για να απομακρυνθει τελειως απο το οπτικο μου πεδιο...

Ειχα μεινει μονος μου να κοιταζω το ηλιοβασιλεμα και την μικρη κουκιδα στο βαθος...

Τοτε ηταν που συνειδηοποιησα οτι ευτυχως που δεν καταφερα να μπω στο καραβι για αρκετους λογους...

Δεν ειχα αποχαιρετησει τους δικους μου ανθρωπους. Την μητερα μου και την μικρη μου αδερφη, τον καλο μου φιλο Sojun Gin αλλα και τον αλλο καλο μου φιλο τον Bakayoko. Αυτον επρεπε να τον αποχαιρετησω οριστικα και να του επιστρεψω το σπαθι του.. Και μιας και αναφερθηκα σε σπαθι, τι θα γινοταν αν εμπαινα στο καραβι του Kaname χωρις οπλο?? Θα εμενα για παντα στα ματια του ως ενας νεαρος αξιος μονο για να σκουπιζει και καθαριζει το πλοιο.. Ειδικα αν ελεγα οτι τοσα χρονια εκανα εξασκηση ξιφομαχιας με την σκουπα της μητερας μου...

Αφου τακτοποιουσα αυτες τις εκρεμοτητες θα εβγαινα στην θαλασσα να τον βρω.... Πηρα ενα αποφασιστικο βλεμμα και στραφηκα προς το χωριο ξανα...

Την επομενη μερα θαφτηκε ο φιλος μου Bakayoko στο δασος. Οταν πλεον εφυγαν ολοι οι συγγενεις και οι φιλοι του, εγω εμεινα εκει και καρφωσα το σπαθι του με βουρκωμενα ματια στο χωμα που πλεον αποτελουσε το νεο του σπιτι...Πιστευω οτι θα εφυγε χαρουμενος και ικανοποιημενος καθως ειδε το ονειρο του να γινεται πραγματικοτητα..Το χωριο επαναστατησε επιτελους εναντια στους δυναστες του και αυτος βοηθησε πολυ σ'αυτο.Παρεπιπτοντως αναρωτιομουν τι θα εκαναν οι Marines απο δω και περα....Φανταστηκα οτι προς το παρον θα μειωναν τους φορους και θα σταματουσαν τις αυταρχικες συμπεριφορες μεχρι να ανασκουμπωθουν, να ανασυνταξουν τις δυναμεις τους και να ξαναρχισουν τα ιδια...Αυτο που με κραταγε αισιοδοξο ομως ηταν οτι πλεον οι αγαπημενοι μου συγχωριανοι της Toroa ειχαν ποτιστει με τον σπορο της επαναστασης και οτι σε ενδεχομενο αλλης μια τετοιας συμπεριφορας θα επεφταν κατευθειαν στα οπλα κοβοντας τους τον αερα...
Ελπιζω οτι θα δεχθω απευθειας ενα γραμμα που να ζητουν την βοηθεια μου...Επισης ελπιζω οτι θα ειμαι στο πληρωμα του θρυλικου Kuran Kaname καλλιεργωντας τις ικανοτητες μου στην ξιφομαχια και χτυπωντας τους Marines οπου τους βρω...Θα γινομουν ο μεγαλυτερος ξιφομαχος του κοσμου και θα εσπερνα τον φοβο σε Marines, Bounty Hunters, και πολλους πειρατες....Καθως ονειροπολουσα ξεσπασε μια καταρρακτωδης βροχη που με εκανε σουρουδι...Σηκωθηκα αργα, χαιρετισα τον Bakayοko με την υποσχεση οτι μια μερα θα επαιρνα εκδικηση απο τον Najariya και γυρισα στο σπιτι μου.

Οταν εφτασα στο σπιτι η μητερα και η 14χρονη αδερφη μου δεν ειχαν επιστρεψει ακομα....Δεν ξερω που ειχαν παει..Μπορει καπου στο δασος και να παιζουν με τα ομορφα και πολυχρωμα ζωα οπως αρεσει και στις δυο τους.Βεβαια μπορει να ηταν μαζι στην κηδεια του φιλου μου και να μην τις ειδα...Αλλωστε στο μικρο αυτο χωριο ολοι γνωριζονται λιγο πολυ και περνανε μαζι τα συναισθηματα τους.. Ειτε λυπη ειτε χαρα....
Το χαρτακι που αφησα στο τραπεζι βρισκοταν στο ιδιο σημειο με πριν.. το πηρα το τσαλακωσα και το πεταξα απο το παραθυρο....Αρχισα να σχεδιαζω το πως και ποτε θα εφευγα για το απεραντο της θαλασσας....
Λιγο αργοτερα μπηκε μεσα η μανα μου...

--Γεια σου μητερα
--Γεια σου Seto.Πως πηγε η κηδεια??
--Καλα .. ειπα με ενα σκυθρωπο βλεμμα, εσεις που εισασταν?
--Ειχαμε παει για ψωνια με την Ishizu την αδερφη σου...Τωρα ειναι εξω και παιζει με τις φιλες της
--Τι ψωνισατε?
--Τιποτα μωρε...Λιγα λεμονια φρουτα ψωμι και σπιρτα...Τι μπορω να αγορασω εγω μια φτωχη χηρα που για να βγαλω λιγα χρηματα πουλαω τα αυγα απο τις κοτες μου...

''Χμ'' Σκεφτηκα απο μεσα μου στεναχωρημενος

--Γιαυτο ακριβως ηθελα να σου μιλησω μανα ...
--Τι εννοεις?
--Οπως σου ειπα παρατησα τους Marines... Πλεον ειμαι επαναστατης ...Σκοπευω να φυγω απο αυτο το νησι και να βοηθησω στις ανα τον κοσμο επαναστασεις , να γινω ο μεγαλυτερος ξιφομαχος του κοσμου και να πολεμαω στο πλευρο του Kuran Kaname,αυτου που εσωσε το χωριο μας...
--Τι ? ειπε η μανα μου ενω η κουπα με το γαλα που επινε επεσε απο τα χερια της στο ξυλινο τραπεζι που καθομασταν.Παρατηρησα το ασπρο υγρο να γεμιζει τις σχισμες του παλιου ξυλου. Μην με αφησεις και εσυ Seto ! Με αφησε ο πατερας σου μια φορα μην με αφησεις και εσυ!!
--Μανα, ειπα εγω με σοβαρο υφος χτυπωντας ελαφρια το χερι μου στο τραπεζι, εγω δεν θα πεθανω!εκεινη πηρε ενα ερωτηματικο υφος, Εγω εχω σκοπο να γυρισω τον κοσμο και να πολεμησω το κακο! Δεν χαιρεσαι που αφησα τους Marines τους πολεμησα για το καλο του χωριου μας??
--Χμ... ειπε σκυβοντας το κεφαλι αλλα κοιτωντας με επιμονα. Ενας θεος ξερει πoσο αγωνιουσα οταν σε εβλεπα να εντασσεσαι στους Marines ...Πως προσευχομουν καθε μερα να αλλαξεις μυαλα..Πως ηλπιζα μια μερα να καταλαβεις οτι οι Marines δεν προωθουν το καλο αλλα με το προσωπειο της δικαιοσυνης μας καταδυναστευουν! ειπε και σηκωσε το κεφαλι
--Γι'αυτο μητερα θελω την ευχη σου στο ταξιδι που θα ξεκινησω!
--Την ευχη μου την εχεις παιδι μου ..Την εχεις παντα..Χαιρομαι γιατι πλεον γνωριζω οτι θα ακολουθησεις τον σωστο δρομο...Βεβαια εδω εχουμε αλλα τρεξιματα τωρα...πρεπει να σου βρω ζεστα ρουχα, καθαρα φανελακια, και για να φας παξιμαδια, μηλα, λιγο τυρι, Α! Θα χρειαστεις και χαρτι υγειας!
--ΜΑΝΑ !! φωναξα βγαζοντας την απο το παραλυρημα.Αυτα που λες δεν εχουν τοση σημασια ! Χρειαζομαι δυο πραγματα: Μια βαρκα και ενα σπαθι. Μια βαρκα γιατι αλλιως δεν μπορω να μετακινηθω, και ενα σπαθι γιατι προς θεου! δεν μπορω πια να κανω πως πολεμαω με την σκουπα! πως θα γινω ο καλυτερος ξιφομαχος του κοσμου??
--Σου διαφευγει ομως οτι ειμαστε φτωχοι!!
Δεν εχω τοσα λεφτα!! Δεν ειμαι η Mar Jian Vardin o Jian !!!

--Θα δουμε τι θα κανουμε...ειπα και βγηκα εξω να κανω μια βολτα...
Kαθως περπατουσα σκεπτικος ειδα απο τα δεξια μου να ερχεται ο φιλαρακος μου ο Sojun Gin

--Γεια σου Seto-oniki !
--Γεια σου Sojun Gin ! Τι κανεις? Ξεκουραστηκες αρκετα?Η μαχη ηταν για ολους μας εξαντλητικη...
--Ναι φιλε... απαντησε και αυτος σκυθρωπος... Σκεφτομομασταν και οι 2 τον φιλο μας τον Bakayoko...
--Sojun Gin , θα φυγω απο την Toroa..Θα ταξιδεψω σε ολον τον κοσμο..θα βρω τον Kaname και θα πολεμαμε μαζι τους Marines και οποιον αλλον μας αντισταθει...θα γινω ο μεγαλυτερος ξιφομαχος του κοσμου...

--Αληθεια?? Και εγω σκεφτομουνα να κανω ενα ταξιδι...
--Το θεμα ομως ειναι οτι δεν εχω λεφτα... Ξερω οτι στα μαγαζια μπορω να βρω μια μικρη βαρκα με 5000 αλλα χρειαζομαι και ενα σπαθι που εδω δεν πουλανε.. πουλανε στην Cytherea...αλλα κοστιζουν πανω απο 30.000 belli...Και πρεπει να κανω και εξασκηση σαν ξιφομαχος...
--Τι να σου πω .. Νομιζω οτι το κυριοτερο ειναι να αγορασεις μια βαρκα ...Απο κει θα μπορεις να βρεις τον δρομο σου σιγα σιγα.. και σου εχω μια παρα πολυ καλη λυση!! Στην Cytherea υπαρχουν πολλοι δασκαλοι ξιφομαχιας... Αν πας εκει με βαρκα νομιζω οτι θα κανεις ευκολα εξασκηση με καποιον δασκαλο και μπορει να βρεις και φτηνο σπαθι!!
--Φιλε μου ευχαριστω παρα πολυ !! Δεν το ειχα σκεφτει!Πιστευω οτι κουτσα στραβα θα τα βρουμε τα 5000 belli για την βαρκα και απο κει και περα θα βρω τον δρομο μου...Θα παω σημερα το απογευμα κιολας να την αγορασω και αυριο σαλπαρω! Οποτε πρεπει να σε αποχαιρετισω!
--Γεια σου φιλε μου και να προσεχεις στην θαλασσα...
--Θα προσεχω.. ;)--Και μην ξεχνας οτι σε λιγο θα βγω και εγω στην θαλασσα ... Ισως συναντηθουμε καποτε...

--Μακαρι!! ισως βρεθουμε και σε αντιπαλα πληρωματα! Βεβαια παλι θα στις βρεξω αλλα....
ο Sojun Gin πηγε να μου ριξει μια σφαλιαρα αλλα το ειχα ηδη βαλει στα ποδια κουνοντας το χερι μου αποχαιρετιστηρια...

Ωστοσο η μανα μου ειχε μαζεψει οσο το δυνατον περισσοτερα μπορουσε να μου διαθεσει... 4260 belli . Πεταξε ενα μικρο μπογο με τα χρηματα στο τραπεζι. Εγω ειχα απο μονος μου 600 belli , αρα στο συνολο 4860....καπου θα τα εβρισκα μωρε!!

Καθομουν στο τραπεζι και σκεφτομουν πως θα βρω αλλα 140 belli ....Λιγο αργοτερα ηρθε η αγαπημενη μου αδερφη φορωντας ενα μακρυ λευκο καθημερινο φουστανι μοιαζοντας με ιέρια και κραταγε στα χερια της 140 belli που μου τα εδωσε....

--Αυτα ειναι για σενα... Ειναι απο τον προσωπικο μου κουμπαρα... Τα αξιζεις και με το παραπανω...
Εγω ετοιμος να βουρκωσω παλι την φιλησα και αφου μαζεψα τα 5000 belli βγηκα τρεχοντας προς την αγορα...

H αγορα του Toroa ηταν στο ιδιο επιπεδο με ην πολη-χωριο του Toroa...Hταν φτωχη με λιγα μαγαζια συγκεντρωμενα περιπου στο κεντρο...Επισκεφτηκα φουριοζος το μοναδικο απο αυτα που πουλουσε βαρκες.Αυτο δεν ηταν στο κεντρο του χωριου αλλα στην ακρη του κοντα στο λιμανι.....

--Χαιρετε ! ειπα οσο πιο ευγενικα μπορουσα
--Γεια σου oniki
--Ξερετε...Σκοπευω να κανω ενα μεγαλο ταξιδι.Θα γυρισω πολλες θαλασσες και ωκεανους. Θα γνωρισω πολυ κοσμο και θα κανω το νησι της Toroa ξακουστο και φημισμενο!!
O καταστηματαρχης δεν μου φαινοταν και τοσο θετικος.. Με κοιταζε πισω απο τα χοντρα μυωπικα γυαλια του σκεπτικος
--Απο εμενα τι θες?
--Θελω να αγορασω ενα Raft σας, ξερω οτι κοστιζει 5.000 belli και τα εχω ακριβως... οριστε.. ειπα και αφησα με δυναμη τα χρηματα στον παγκο πισω απο τον οποιο με κοιταζε αυτος ο μισο-καραφλος γερος
--Λυπαμαι νεαρε..Γυρνα σπιτι σου..
--Γιατι ??Ρωτησα εγω εξαφνος.
--Γιατι αυξηθηκαν οι τιμες των βαρκων απο 5000 σε 30.000 belli--μιλαμε παντα για εκεινη του ενος ατομου ...

Εγω παραξενευτηκα αρκετα, γυρισα προς τις βαρκες που ηταν στιβαγμενες στον υπολοιπο χωρο του καταστηματος και οι τιμες ελεγαν ακομα 5.000 belli
--Μα τί λετε?? Οι τιμες λενε ακομα 5.000 belli !!
--Σε παρακαλω πολυ νεαρε! Οι τιμες αυξηθηκαν σημερα το πρωι και δεν προλαβα να αλλαξω τις ταμπελες τους...
--Τι? ρωτησα εγω μενοντας με ανοιχτο το στομα


--Ακουσες τι ειπα μικρε, ασε τις βαρκες ,τα ταξιδακια και τις βολτες, μην νομιζεις οτι η ζωη στην θαλασσα ειναι παιξε γελασε! Σου προτεινω να γυρισεις σπιτι σου και να σταματησεις να ονειρευεσαι...

--Ακου να σου πω γερο, θελω μια βαρκα ΤΩΡΑ. Εχω τα 5.000 belli .Δεν καταλαβαινω για ποιον λογο δεν θες να μου πουλησεις... Και αυτο που ειπες να μην το ξαναπεις ποτε...Τα ονειρα μας δεν πρεπει ποτε να τα εγκαταλειπουμε αλλα να τα κυνηγαμε!!!

--Με εχεις κουρασει μικρε σε παρακαλω...Τον κοιταξα με μεγαλο μισος...εδειχνε λιγο στεναχωρημενος. Αναρωτιομουν γιατι μου ελεγε αυτες τις αηδιες για τα 30.000...Απο το μυαλο μου περασε μηπως νομιζε οτι ειμαι πλουσιος και οτι με το να ανεβαζει την τιμη θα καταφερνε να με κανει να δωσω 30.000 για κατι που παντου αξιζει 5 !!
Συνεχισα να τον κοιταω επιμονα κρατοντας τα χρηματα ωσπου στο τελος σηκωθηκε απο την καρεκλα πισω απο τον παγκο ,δεν πηρε τα χρηματα απο το χερι μου και προτου γυρισει βιαστικος να μπει στο πισω μερος του μαγαζιου μου ειπε
--Παρε μια βαρκα του ενος και φυγε ντε!

Δεν καταλαβα την αιτια της συμπεριφορας του αλλα σε καθε περιπτωση με ειχε εκνευρισει. Ειχα νικησει ομως και ειχε δεχθει να παρω μια βαρκα...Ενω αυτος ηταν ακομα μεσα, πλησιασα τις βαρκες του ενος. Χτυπησα την καθε μια με το χερι μου να δω μηπως καποια ηταν απο πιο καλο ξυλο αλλα δεν ειδα καποια διαφορα... Ηταν ολες ιδιου τυπου ξυλινες βαρκες.Ο τροπος για να οδηγησει ενας πελατης την βαρκα του στο λιμανι ηταν να την σπρωχνει πανω σε κατι μακριους ξυλινους κορμους ωσπου να καταληξει στην θαλασσα...Ενω εγω αρχισα να σπρωχνω την βαρκα που διαλεξα πανω στους ξυλινους κυλινδρους και ενω βρισκομουνα στην εισοδο/εξοδο του μαγαζιου ειπα χαμηλοφωνα


--Αντε στο δι@0λ0 κ0λ0γερε !!
Εκεινη την στιγμη μια ψηλη τροφαντη γυναικα με πορτοκαλι μακρια σγουρα μαλλια εμπαινε στο μαγαζι. Βαστουσε αρκετες τσαντες και εμπαινε χαμογελαστη και ανετη στο μαγαζι οποτε σκεφτηκα μηπως ηταν η γυναικα του αντιπαθητικου γερου.Τελικα καταλαβα οτι ηταν:
--Τι ειπες για τον αντρα μου???Ειχε παρει ξαφνικα ενα αρκετα σοβαρο και φοβιστικο υφος....
Αφου της εξηγησα την ιστορια και αφου μου εκανε καποιες διευκρινιστικες ερωτησεις πανω στα ακριβη λογια που του ειπα στην αρχη, η γυναικα πηρε ενα αμηχανο μικρο χαμογελακι...
--Αχ παλι... ειπε και ανεπνευσε βαρια....προχωρα νεαρε την βαρκα σου και θα ερχομαι διπλα σου να σου πω μια ιστορια....
Αλλο που δεν ηθελα...Θα εκανα καμμια εκατοστη μετρα σπρωχνωντας μια βαρκα πανω σε κορμους οποτε χαρηκα που θα ειχα καποιον να μου κανει παρεα και ειδικα να μου πει την ιστορια αυτου του γερου που με ειχε προβληματισει τοσο πολυ....
--Λοιπον? ρωτησα εγω ανυπομονώντας

--Λοιπον νεαρε, ο πατερας του αντρα μου ηταν ο αρχηγος της βασης των Marines στην Toroa πριν αρκετα χρονια..Απο τοτε μεχρι τωρα εχουν περασει 4 αρχηγοι με τελευταιο τον Irie Shouichi που πεθανε προχθες ...Οταν ο αντρας μου ηταν στην ηλικια σου περιπου, ηθελε να γινει πειρατης. Ειχε και αυτος μεγαλα ονειρα να οργωσει τις θαλασσες και να κυνηγησει τον μεγαλο θυσαυρο του One piece...Οταν μια μερα ανακοινωσε στον πατερα του το ονειρο του και το οτι σκοπευε να βγει στην θαλασσα λιγες μερες μετα, ο πατερας του δεν το πηρε τοσο θετικα... Σε καμμια περιπτωση δεν ηθελε να μαθευτει οτι ο γιος του αρχηγου της βασης των Marines στην Τoroa, θα γινοταν πειρατης...

Ετσι αποφασισε να αποτρεψει με καθε μεσον τον πατερα σου να βγει στην θαλασσα...Τον εδερνε καθημερινα , τον ειχε κλειδωσει 2 μερες στο δωματιο του, δεν του εδινε χρηματα ποτε, οποτε ερχονταν πειρατες στο νησι ο πατερας του εβαζε Marines να τον παρακολουθουν κρυφα..Αργοτερα αναγκασε τον αντρα μου να μπει κιολας στους Marines με σκοπο να μην μπορει ποτε να ακολουθησει το ονειρο του...

--Και τελικα??? Το ακολουθησε το ονειρο του??? ρωτησα εγω γεματος ενδιαφερον . Ειχαμε φτασει στο λιμανι και η βαρκα μου αρμενιζε στα γαλαζοπρασινα νερα της Toroa....

--Τελικα ο αντρας μου οσες προσπαθειες εκανε να ξεφυγει απο την αυταρχικοτητα του πατερα του δεν τα καταφερε... Εγινε Marine στα 19 του (οπου και γνωριστηκαμε) και εφυγε απο τους Marines στα 48 του... Τοτε ο πατερας του ηταν βαρια αρρωστος και δεν μπορουσε να ελεγχει τον αντρα μου παρα την δυναμη του φρ...... Η γυναικα σταματησε αποτομα την προταση της.
Εγω εμεινα να την κοιταζω ..Εδειχνα να κρεμομαι απο τα χειλη της..
--Τι? Γιατι σταματησατε??
--Τιποτα παιδι μου τα γεραματα με κανουν πολλες φορες να ξεχναω την διηγηση μου... Τι ελεγα?? ΑΑ ναι! Ο πατερας του αντρα μου ηταν βαρια αρρωστος και αδυναμος για εναμιση χρονο οποτε ο αντρας μου βρηκε αφορμη να φυγει απο τους Marines..Τοτε ηταν που ανοιξαμε το μαγαζι τουτο με τις βαρκες...Ο πατερας του μετα απο 1μιση χρονο αρρωστιας πεθανε αλλα ο αντρας μου ποτε δεν τον συγχωρεσε....Δεν πηγε καν στην κηδεια του....Εμεινε με την πικρα αφου στα 48 σου δεν μπορεις να βγεις στην θαλασσα και να γινεις πειρατης....
Εγω ειχα μεινει με ενα ερωτηματικο ακομα
--Θα αναρωτιεσαι τωρα μικρε πως επηρεαζουν ολα αυτα εσενα....
Ο αντρας μου ποτε δεν ξεπερασε το κομπλεξ του..επειδη ο ιδιος δεν καταφερε να αψηφισει τον πατερα του και να ταξιδεψει στην θαλασσα, ζηλευει και φερεται ασχημα πολλες φορες σε νεους που βλεπει να ειναι προσηλωμενοι στον στοχο τους..Οσους βλεπει παθιασμενους να γινουν πειρατες ή να φυγουν απο τον τοπο τους για να ακοουθησουν τα ονειρα τους φερεται ετσι παραξενα..... Λυπαμαι αν σε εκανε να νοιωσεις ασχημα.. ελπιζω να καταλαβαινεις...
Αφου σταματησε να μιλαει εγω εμεινα σκεπτικος. Βεβαιωθηκα οτι η βαρκα μου ηταν δεμενη και αρχισα να τρεχω πισω στον γερο. Η γυναικα κουτσα στραβα με ακολουθουσε...Μπηκα μεσα και σταθηκα στην εισοδο.
--Γερο! φωναξα
--Van Ki Moung λεγεται! ακουσα λαχανιασμενη την γυναικα απο πισω
--Van Ki Moung-chan !! ξαναφωναξα και ο γερος βγηκε εξω αυτη την φορα.
Βλεποντας το ερωτηματικο στο βλεμμα του του απαντησα:
-- Εμαθα την ιστορια σου! Εμαθα για το απραγματοποιητο ονειρο σου και τα βασανα που τραβηξες εξαιτιας του καταραμενου πατερα σου!! Θελω να σου πω οτι συμμεριζομαι απολυτα τον πονο σου αλλα ο μονος τροπος να πλησιασεις πιο πολυ το ονειρο σου ειναι να βοηθησεις αυτους που κυνηγουν το δικο τους! Αυτος ειναι ο μονος τροπος να κλεισεις την πληγη που ανοιξαν αλλοι σε εσενα, να κλεισεις τους παλιους λογαριασμους, να ταξιδευσεις μαζι με ολα τα παιδια που ακολουθουν τον δρομο τους να ταξιδευσεις μαζι μου!!!! Δωσε μου την ευχη σου γερο ! Αυριο ταξιδευω! Πατερα δεν γνωρισα ποτε και εχω αναγκη απο μια δευτερη ευχη... Ευοδωσε με και ελα και εσυ πνευματικα μαζι μου!!!!!!
Οταν ξεκινησα να μιλαω στεκομουν στην εισοδο μιλοντας γρηγορα και αποφασιστικα.Τωρα ειχα πλησιασει τον γερο και ειχα ακουμπησει τα γονατα μου στο εδαφος μιλώντας αργα και τα ματια μου ειχαν μουσκεψει......
Εκεινος σηκωθηκε χωρις να βγαλει κανεναν μορφασμο και πηγε ξανα στο πισω μερος του μαγαζιου. Μετα απο λιγα δευτερολεπτα που μου φανηκαν ωρες, επεστρεψε κρατώντας ενα μικρο σεντουκι. Μου το εδωσε ακουμπωντας και αυτος τα γονατα του στο εδαφος και αφου αρχισε να δακρυζει και αυτος μου ειπε:


--Σου ευχομαι να τα καταφερεις στην θαλασσα νεαρε μου.Αυτο το μικρο σεντουκι ανοιξε το καποια στιγμη στην θαλασσα.... να ξερεις οτι η ψυχη μου θα ταξιδευω και εγω στην θαλασσα πλεον.. πότε στο δικο σου καραβι και πότε αλλων νεαρων που θα κανουν πραξη τα ονειρα τους...Α! Παρε και το σακουλι με τα 5.000 belli σου...Η βαρκα ειναι δωρο απο μενα

Πηρα το μικρο σεντουκι και το σακουλι με τα χρηματα στα χερια μου και αφου φιλησα το χερι του Van Ki Moung σηκωθηκα να γυρισω σπιτι μου.Τα λεμε στην θαλασσα!! Βγαινοντας χαιρετισα και αυτον και την γυναικα του με ενα νευμα... Πλεον ετρεχα προς το σπιτι μου. Που να το εβαζα με τον νου μου οτι λιγα δευτερολεπτα μετα που βγηκα απο το μαγαζι του, ο Van Ki Μοung θα κειτοταν στο εδαφος χωρις να αναπνεει πλεον, αλλα με ενα χαμογελο ολοκληρωσης αποτυπωμενο στο προσωπο του.....

Εφτασα στο σπιτι.Στο τραπεζι της κουζινας με περιμενε ενας μπογος με διαφορα πραγματα που φανταζομαι οτι εβαλε μεσα η μητερα μου...
--Μανα! φωναξα, γυρισα!

--Καλως τον, φανηκε και εκεινη στην κουζινα
--Μαντεψε ;) Μολις αγορασα την βαρκα μου!! Δυσκολευτηκα λιγο στην αρχη βεβαια, αλλα καταφερα και την πηρα!! Τα 5.000 που με τοσο κοπο μαζεψαμε μετατραπηκαν στο ομορφο ξυλο της βαρκας μου :)

--Πως την ονομασες?
Η ερωτηση επεσε σαν κεραυνος στο κεφαλι μου.Ειχα ξεχασει να δωσω ονομα στην βαρκα μου λογω των γεγονοτων με τον γερο...

--Εε... ξεχασα να δωσω ονομα στην βαρκα μου...Προς το παρον γραφει πανω ''Raft''
Εξηγησα στην μανα μου τα γεγονοτα με τον Van Ki Moung.Τον ηξερε εκεινον τον γερο και παραδεχθηκε οτι ηταν καπως παραξενος γενικα...
--Ακου να σου πω Seto-oniki Πες μου μερικους διασημους πειρατες, ξιφομαχους, κυνηγους επικυρηγμενων και γενικα ανθρωπους της θαλασσας..

Εγω ανεφερα εκει μερικα ονοματα μεταξυ των οποιων ο Roger και ο Κaname φυσικα ;)
Μαλλον δεν ακουσε το ονομα που περιμενε και συνεχισε την κουβεντα.Εγω δεν ηξερα που ηθελε να καταληξει...
--Παιδι μου ο πατερας σου δεν εχει πεθανει. Ζει και γυριζει στην θαλασσα....

Η ειδηση επεσε σαν κεραυνος εν αιθρια. Δεν περιμενα ποτε να ακουσω κατι τετοιο
--Ο πατερας σου ειναι ενας διασημος ξιφομαχος που ειχε ερθει πριν αρκετα χρονια στο νησι μας.Γνωριστηκαμε ερωτευτηκαμε και καναμε εσενα...Απο τοτε ηρθε αλλη μια φορα οταν ησουν 2, μια αλλη οποτε και καναμε την αδερφη σου, και απο τοτε δεν εχει ερθει καθολου....Ειναι πολυ γνωστος αλλα το βρισκω λογικο να μην τον ξερεις καθως το νησι μας ειναι αρκετα απομονωμενο...
Ειναι τοσο διασημος που κυκλοφορουν πολλοι που υποδυονται οτι ειναι αυτος για να κλεψουν την φημη του...

--Πως τον λενε? Ρωτησα με περιεργεια
--Δεν εχει σημασια...Οταν τον δεις θα καταλαβεις..Θα καταλαβεις γιατι ειστε ιδιοι...Απο μικρος εβλεπα οτι εχεις παρει την μαχητικοτητα και το πεισμα του...Αν ακουσεις το ονομα του θα καταλαβεις επισης...
--Μα...
--Παψε! Ξεχασε το αυτο...Θελω να σου πω να μην με αφησεις και εσυ για τοσα χρονια...
--Φυσικα μανα! Δεν θα λειπω για πολυ καιρο! Θα ερχομαι να βλεπω εσενα και την αδερφουλα μου!!
Καταβαθος ηξερα οτι αυτο δεν θα συνεβαινε..Επισης ηξερε και η μανα μου οτι δεν θα συνεβαινε αλλα δειξαμε και οι δυο οτι το πιστεψαμε...Επεσα για υπνο...Με τον πρωτο κοκορα το πρωι θα ξυπναγα και θα εφευγα...

Τελικα δεν κοιμηθηκα καθολου..Διαφορα πραγματα βασανιζαν το μυαλο μου..Απο τον πατερα μου που ειναι γνωστος ξιφομαχος μεχρι το οτι δεν ειμαι σιγουρος αν ξερω να τραβαω κουπι και το τί φαι θα τρωω στο καραβι...
Anyway...Μολις η πρωτη αχτιδα ηλιου τρυπωσε στο δωματιο και μολις λαλησε ο πρωτος κοκορας σηκωθηκα.Πηγα στο δωματιο της αδερφης μου.Κοιμοταν τοσο γλυκα...Την παρατηρησα .Ειχε μεγαλωσει αρκετα και νομιζω οτι θα γινοταν μια πανεμορφη oneki...Την φιλησα απαλα ενω κοιμοταν και απεξω χαιρετισα την μανα μου που με ξεπροβοδισε με λυγμους και διαφορες συμβουλες και σχολια του τυπου ''Οταν εχεις πυρετο να πινεις τσαι'' ή ''Αν πας στο νησι Βarrie βαστα μου κατι καινουργιες βελονες που κυκλοφορουν στην αγορα εκει...Ακουσα οτι βοηθουν πολυ στο πλεξιμο!''
Αφησα πισω μου με χαμογελο τις αλλοτε εκνευριστικες συμβουλες και σχολια και εφτασα στο λιμανι. Πηρα μια πετρα για να χαραξω το ονομα της βαρκας μου. Αναρωτιομουν πως να την ονομασω..Τελικα θα την βαφτιζα ''πρωτη βαρκα '' στα ελληνικα(ενας γειτονας μου, μαθαινε ελληνικα και ηξερα οτι το πρωτος ειναι proto)
Στην γραφη ομως μπερδευτηκα βαζοντας το 'R' μετα το 'Ο' οποτε αυτο που τελικα βγηκε ηταν ''Porto Raft'' . Cool ! Σκεφτηκα και μπηκα μεσα. Σαλπαρουμε για Cytherea!! Φωναξα με ενθουσιασμο. Ο ενθουσιασμος αντικατασταθηκε απο αγχος γιατι συνειδητοποιησα οτι δεν ειχα χαρτη μαζι μου...Τα μονα πραγματα που βρισκονταν στην βαρκα μου ηταν ο μπογος της μανας μου , τα 5000 Belli και η πετρα που χαραξα το ''Porto Raft'' ...Δεν πειραζει.. σκεφτηκα. Ελυσα την βαρκα και αφεθηκα στον απαλο ανεμο να με οδηγησει στην Cytherea oπου θα μαθαινα καλυτερη ξιφομαχια και ισως εβρισκα φτηνο σπαθι...Αν παλι δεν εβρισκα φτηνο σπαθι , ολο και καποιος θα βρισκοταν να εκτιμουσε τα ταλεντα και τα προσοντα μου ανταμοιβοντας με με καμποσα Belli.......



''H θαλασσα δεν ειναι παιξε γελασε...''

ΤΕΛΟΣ

Όνομα:Roronoa Seto
Haki Points: -
Player of the Month Points: 10
Beli: 29.000
Bounty/Fame Points: +1.000.000
Παρατηρήσεις: Φοβερός πραγματικά!
Έβαλες στοιχεία από την ιστορία του Kuran Kaname και τα ταίριαξες πολύ ωραία,μπράβο σου!Η ιστορία σου επίσης πολύ καλή και φυσικά και κατάλαβα το υπονοούμενο