[Τέλος] Long ring long land's hero ?? (part 1)

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

Τώρα..

Βρισκόμουν σε ένα ιατρικό τραπέζι..Η κοπέλα που είχα συναντήσει , με είχε μεταφέρει ως τον κοντινότερο καταυλισμό , οπου με παρέδωσε για να φροντίσουν τα τραύματά μου..Οι αισθήσεις μου δεν επανήλθαν παρά μετά απο τέσσερις μέρες

Τέσσερις μέρες μετά
Είχα ξυπνήσει στο ιατρείο μετά από έναν ωραίο ύπνο ..Αυτός ο ύπνος με ωφέλησε πολύ ! Ένιωθα σαν περδίκι !Πάτησα με το χέρι μου το κρεβάτι για να σηκωθώ ώστε να κάτσω. Η αλήθεια είναι οτι το σώμα μου πονούσε απίστευτα αλλά η δύναμη της θέλησής μου με έκανε να αισθάνομαι μια χαρά, σε αυτό βοηθούσε και το γεγονός οτι πλέον είχα φύγει απο αυτό το διεφθαρμένο σώμα των Marines..Αυτοί οι άνθρωποι δεν άλλαζαν με τίποτα..Τώρα σκεφτόμουν το πως θα καθαρίσω τον κόσμο απο αποβράσματα σαν και αυτούς.. Έπρεπε να κρυφτώ λίγο απ τον εξω κόσμο και να προπονηθώ ωστε αν προσπαθήσουν να με πιάσουν , να μην μπορούν..Επίσης είχα στο μυαλό μου , να επέστρεφα στο σώμα , ώντας δυνατότερος

Γι αυτό το λόγο , ίσως έπρεπε να κάνω μερικά ''κατορθώματα'' ωστε μετά να με παρακαλούν να γυρίσω εκεί..Έπρεπε να σκεφτώ προσεκτικά τις επόμενες κινήσεις μου ..
Μόλις άκουσε ο γιατρός τα σκεπάσματα να πέφτουν και εμένα να προσπαθώ να κάτσω , ήρθε προς το μέρος μου.
-Πως αισθάνεσαι νεαρέ?
-Καλά γιατρέ... Πόσες ώρες κοιμόμουν??Έκανα καθώς έτριβα το πονεμένο σώμα μου
-Τέσσερις..
-Τι???? Τέσσερις????
Πρέπει να μου έκανε πλάκα..Δεν είναι δυνατον ... Μα πως γίνεται αυτό?..Σκεπτόμενος για λίγη ώρα , και ψηλαφίζοντας το σώμα μου, είδα πως οι πληγές μου ήταν ακόμα φρέσκες..Τότε θυμήθηκα την μάχη και τους πυροβολισμούς...

-Καλύτερα να μείνεις στο κρεβάτι παιδί μου, είπε ο γιατρός
-Θα ήθελα να κάνω μια βόλτα γιατρέ, του είπα καθώς σηκωνόμουν...Θέλω να πάρω λίγο αέρα
-Μόνο να προσέχεις..Μην κάνεις απότομες κινήσεις για να μην ανοίξουν οι πληγές
-Θα προσέχω γιατρέ, ευχαριστώ..Ανταποκρίθηκα
-Ότι και αν χρειαστείς, πέρνα απο εδώ, μου είπε ενώ με βοηθούσε να φορέσω την μπλούζα μου..
-Σας ευχαριστώ γιατρέ
Πήρα τα πράγματά μου και αποχώρησα απο το ιατρικό δωμάτιο.. Βγαίνοντας έξω, οι απαλές ακτίνες του ήλιου, είχαν πέσει στα μάτια μου τυφλώνοντας με προς το παρόν.

Έφερα το χέρι μου πάνω απ τα μάτια μου ωστε να τα προστατέψω..Δευτερόλεπτα μετά, συνήθισα τον ήλιο και το φως που τόσες μέρες είχα να αντικρίσω ..
Κοίταξα γύρω μου.. Είδα έναν μεγαλούτσικο καταβλησμό..Παιδιά έπαιζαν απο εδώ και απο εκεί ..Οι άνθρωποι φαίνονταν ευτυχισμένοι..Μπορούσε να το επιβεβαιώσει κανείς αυτό απλά κοιτώντας τα πρόσωπά τους ..ήταν όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι..Άλλοι στις δουλειές τους και άλλοι απλά κάνοντας την βόλτα τους..Ξεκίνησα να περπατώ ανάμεσά τους..Το κτήριο του γιατρού ήταν κοντά στο τέλος του καταβλισμού, οπότε κινούμουν σχεδόν περιφερειακά του ..

Στρέφοντας το βλέμμα μου σε μια παρέα αντρών, είδα πως ανάμεσά τους ήταν και άντρες εκείνου που είχα πολεμήσει πριν απο τέσσερις μέρες, του Foxy.. Αν και γνώριζα πως το σώμα μου δεν το επέτρεπε, πλησίασα κρυφά για να κρυφακούσω το τι λένε, όμως το σίγουρο ήταν πως θα τους έδιωχνα απ το χωριό
Αν δημιουργούσα όμως φασαρία , πιθανόν να έστελναν τους Marines εδώ..Αλλα τι λέω? πειρατές να καλέσουν τους Marines για να τους προστατέψουν?
Αποφασισμένος για τα χειρότερα(προς αυτούς ) κρύφτηκα πίσω απο μια τέντα - σκηνή .Απο εκεί προχωρούσα κρυμμένος προς το μέρος τους..
Τα αυτιά μου έπιασαν μια συνομιλία ανάμεσα σε έναν μεγαλόσωμο άντρα και άλλους 3 απ τους 5..
-Πρέπει να τον έχουν εδώ, χοχοχοχο! έκανε ο μεγαλόσωμος..Πιθανολογούσα οτι απευθυνόταν σε μένα..

-Μα ψάξαμε παντού! Πουθενά δεν βρήκαμε στοιχεία του..Ουτε αυτού , ούτε της κοπέλας.
-Ψάξτε καλύτερα, αποκρίθηκε ο μεγαλόσωμος
-Μάλιστα Hamburg San, είπαν οι άλλοι και ξεχύθηκαν ανάμεσα στον καταυλισμό..
Βγήκα απ την κρυψώνα μου και κατευθύνθηκα προς το μέρος του αφου βεβαιώθηκα πως οι σύντροφοί του είχαν απομακρυνθεί.
Ξερόβηξα ωστε να τραβήξω την προσοχή του.Εκείνος γύρισε σαν τρομαγμένος, και μόλις με αντίκρισε , ένα γέλιο του ξέφυγε..
-Εσύ είσαι αυτός που σκότωσε τον Foxy?? Χεχεχεχε!
-Ναι! Γιατί δεν σου γεμίζω το μάτι?
-Δεν θα το λεγα! Χιχιχιχι! έκανε πνίγοντας το γέλιο του με το χέρι του

-Δεν βρίσκω κάτι αστείο...Του είπα τραβώντας το κατανα απ την θήκη του..Αν βρίσκεις κατι αστείο, σημαίνει οτι πρέπει να γελάει παραπάνω απο ένας ωστε να είναι πραγματικά αστείο, αλλιώς πρόκειται περι ηλιθιότητας..
-Το ξέρω,. είπε συνεχίζοντας εκείνο το εκνευριστικό γέλιο
-Κόφτο! Φώναξα κάνοντάς του με το σπαθί μου
-Χοχοχο! όχι τοσο γρήγορα! είπε αποκρούοντας την επίθεση με ένα ατσάλινο ρόπαλο-Μην με αναγκάσεις να χρησιμοποιήσω κι άλλη βια.Φύγε με το καλό.είπα απελπισμένα προσπαθώντας να αποφύγω τα χειρότερα οσο για το σώμα μου, όσο και για αυτόν..
Άρχισε να γελα..

-Νομίζω πως τα έχεις χάσει ασπρομάλλη!!!χιχιχιχιχι...
-Οπότε καταφεύγουμε στην λύση της βιας ε? ...εντάξει τοτε
Πήγε να με χτυπίσει με το ροπαλο του, όμως τον χτύπησα με την δεξιά μου γροθιά...Αυτή η γροθιά , αποτύπωνε ολα μου τα νεύρα..Τον χτύπησε με τοση δύναμη, που τον εστειλα σε ένα δέντρο, το οποίο έσπασε
Περπατούσα αργά αργά προς το μέρος του..Εκείνος κρατούσε το κεφάλι του και το έτριβε ..
-Ομολογώ πως σε υποτίμησα ασπρομάλλη..Άλλα αυτό δεν θα επαναληφθεί ..Σηκώθηκε στηριζόμενος στο ρόπαλο του, πέταξε το δεντρό από πάνω του (δεντράκι) και ετοιμάστηκε για μάχη ..
-Μαϊμού, θα σου πρότεινα να φύγεις από εδώ..Δεν είμαι στις καλές μου..
Χωρίς να με ακούσει, έτρεξε προς το μέρος μου
'HAMBURG BAT!'
''Itturiu iai-rouga no kamae''

Τα όπλα μας συγκρούστηκαν κάνοντας αρκετή φασαρία.Έσπρωχνα το όπλο του με δύναμη, όμως η σωματική μου κατάσταση δεν μου επέτρεπε και πολλά , έτσι τον κλώτσησα στο γόνατο με δύναμη.Αυτό σαν αποτέλεσμα είχα να σπάσει το δεξί του πόδι..
-Πως σου φαίνεται το καινούριο σου πόδι? Είπα χαιρέκακα
-Temmeee
-Ώρα να τελειώνει αυτή η μάχη, είπα προχωρώντας αργά προς το μέρος του..Με μια απελπισμένη κίνηση σήκωσε το ρόπαλο του ώστε να αμυνθεί η να προσπαθήσει να με απωθήσει, όμως με ένα δυνατό χτύπημα απ το κατανα μου το όπλο του πετάχτηκε μακρυά..
Φέρνοντας το κατάνα μου κάθετα πάνω απ την καρδιά του , έτοιμο να χτυπήσει του είπα ''αντίο'' και αμέσως μετά, έμπηξα το ξίφος μου στην σάρκα του
Μετα απ το περιστατικό αυτό, κέρδισα την συμπάθεια των πολιτών..

Ο Foxy και οι άντρες του τυραννούσαν τους χωρικούς εδώ και καιρό,έτσι με καθόρισαν ως τον τοπικό ήρωα..Αυτό το γεγονός με βοήθησε στο να γνωριστώ με τον κόσμο και να γίνω ένας απο αυτούς.Εκτός αυτού, μου έδωσαν ένα μικρό σπιτι για να μένω, λιγο πιο μακρυά απ το χωριό, όπως επίσης και δουλειά.
Στο χωριό αυτό πέρασα 2 μήνες..2 απο τους καλύτερους μήνες της ζωής μου, μακρυά απο καθήκοντα , μάχες , θανάτους και εγκλήματα.. Ευτυχώς για μένα, δεν πάτησαν marines η άντρες της κυβέρνησης στο χωριό εκείνο , κατα την διάρκεια που εγώ βρισκόμουν εκεί...Μια ακολουθία γεγονοτων όμως άλλαξε τα πράγματα..Μετά το πέρας 2 μηνών παραμονής μου στο νησί, έφτασαν κάποιοι έμποροι, οι οποίοι έδειχναν τρομαγμένοι όταν με αντίκριζαν..Αυτό με παραξένεψε αρκετά, όμως δεν έδωσα παραπάνω σημασία ..

Δυο μέρες μετά--

Καθως η μέρα κυλούσε κι έφτανε το σούρουπο, ανυπομονούσα να έρθει η το βράδυ..Τοτε θα έβγαιναν οι τροβαδούροι , για να μας αφηγηθούν ιστορίες και να κάνουν τα κόλπα τους ..Μου άρεσε να ακούω για περιπέτειες γνωστών ναυτών, πειρατών και περίεργες συνήθειες και ιστορίες αγνώστων και μακρινών τόπων
Το χωριό αυτό, είχε και τον δικό του αφηγητή, τον Lucian, έναν άντρα (55+ χρονών)με τον οποίο γίναμε φίλοι .
Μόλις είχα διαλύσει έναν παγοκρύσταλο που κρεμόταν στην κάτω πλευρά της βεράντας στην οποια καθόμουν, όταν το μάτι μου έπεσε στον αντιπαθέστατο χασάπη του χωριού.Ευτυχώς δεν με είχε δει, αλλιώς θα πιάναμε την γνωστή κουβέντα για την δικαιοσύνη, η οποία θα κατέληγε σε καυγά..

Ο χασάπης αυτός(Gazza) ήταν πρώην πειρατής και απεχθανόταν τους Marines, και εγώ, οντάς marine που παρατηρήθηκε του αξιώματος του,. υποστήριζα την παλιά μου παράταξη.Αρχισα να φεύγω απ την βεράντα , κατευθυνόμενος προς την ταβερνα του Bull.. Μέσα στην αίθουσα,. έκανε ζέστη και παντού υπήρχε καπνός απο το ζωικό λιπος των κεριών που σκορπούσαν τριγύρω το αχνό φως τους τσιτσιρίζοντας..Τα γυαλιστερά μαύρα κερατα κάποιου ζώου, στριφτά και τεράστια σαν απλωμένα χερια, τα είχαν στερεώσει πάνω απ την πόρτα.Ο παγκος ήταν μακρυς και χαμηλός, μα μια σειρά απο στόχους στη μια πλευρά, για να περνούν την ώρα τους οι πελάτες παίζοντας.

Ο Bull έστεκε πίσω απ τον πάγκο με τα μανίκια σηκωμένα ως τους αγκώνες.Το κάτω μισό του προσώπου του ήταν μικροκαμωμένο και έμοιαζε πολτοποιημένο, σαν να είχε ακουμπήσει το σαγόνι του σε μυλόπετρα..Οι θαμώνες κάθονταν στριμωγμένοι στα βαριά δρύινα τραπέζια και άκουγαν με προσοχή δυο πραματευτές που είχαν τελειώσει νωρίς τις αγοραπωλησίες τους και είχαν έρθει για μια κρυα μπύρα
Ο Bull σήκωσε το βλέμμα του απο το κύπελο που καθάριζε
-Vergil! χαίρομαι που σε βλέπω!
-Γεια σου Bull, αποκρίθηκα..Αυτοί εδώ οι δυο ποιοι είναι? ρώτησα δείχνοντας τους πραματευτές
-Αγοραστές γεννημάτων..Αγόρασαν τα γεννήματα όλων σε εξευτελιστικές τιμές και τώρα μας λένε ιστορίες για αγρίους περιμένοντας να τις πιστέψουμε ..

Καταλάβαινα γιατί ο Bull ήταν τόσο εκνευρισμένος..Οι κάτοικοι εδώ έβγαζαν πολύ δύσκολα τα χρήματα και τα χρειάζονταν πραγματικά, και εκτός αυτού, οι πραματευτές, δεν ήταν επίσημοι έμποροι της κυβέρνησης οπότε μπορούσαν να έχουν ότι τιμές ήθελαν στα προϊόντα τους, καθώς και να αγόραζαν σε ότι τιμές ήθελαν, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των πολιτών ..Αν τους λείψουν, δεν θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα, σκέφτηκα..Σαν τις ιστορίες που τις ακούν για να τους εμψυχώνουν
Ο Bull ξεφύσισε
-Λένε πως οι επαναστάτες τα βρήκαν με πολλές κυβερνήσεις που ανήκουν στην World govenrment και σχεδιάζουν να ετοιμάσουν στρατό και να επιτεθούν προς κάθε βασίλειο που δεν τους ακολουθά....Υποτίθεται οτι αυτό που έχει διακόψει τα σχέδιά τους είναι η 5 αιμοβόροι πειρατές που μπήκαν στην γραμμή και σφάζουν χωρίς να τους σταματούν οι επαναστάτες[/color]
-Άντε να τους ακούσεις με τα δικά σου αυτιά.Εγώ αρκετά πράγματα έχω να κάνω, δε χρειάζεται να δίνω και εξηγήσεις για τις ψευτιές τους..
Το παχύ σώμα του πρώτου πραματευτή ξεχείλιζε απο το κάθισμά του.Κάθε του κίνηση το έκανε να τρίζει έντονα. Στο κεφάλι του δεν υπήρχε ίχνος μαλλιών, τα κοντόχοντρα χέρια του ήταν απαλά σαν μωρού και τα χείλη του σουφρωμένα σε μια κατσούφικη έκφραση καθώς έπινε απο μια κανάτα.

Ο δεύτερος άντρας είχε χαρωπό πρόσωπο.Το δέρμα γύρω απο το πιγούνι του ήταν στεγνό και κρεμασμένο, γεμάτο σκληρά εξογκώματα που θύμιζαν ταγκό, παγωμένο βούτυρο.Σε αντίθεση με το λαιμό και τα προγούλια του , το υπόλοιπο σώμα του ήταν αφύσικα αδύνατο.
Ο πρώτος πραματευτής προσπαθούσε μάταια να βολέψει στο κάθισμα τα κρέατα που ξεχείλιζαν
-όχι όχι, δεν καταλαβαίνεται..Οι πειρατές αυτοί τους κατέστρεψαν τα σχέδια, χωρίς να είναι συνεννοημένοι βέβαια.Αυτοί έσωσαν τις ζωές μας..Χάρη στις σφαγές τους μπορείτε και διαφωνείτε μαζί μας με ασφάλεια ..Αν οι επαναστάτες βρίσκονταν τώρα εδώ, θα εκτελούσαν όποιον μιλούσε ενάντιά τους.
-Καλά, τότε καιρός είναι να μας πεις και οτι οι πειρατές έγιναν και οργάνωση σαν τους Marines και προστατεύουν εμάς και τα συμφεροντά μας.

τέλος 1ου μέρους

» After long time,alone again….[ΤΕΛΟΣ]
» [Τέλος] A Long-Awaited Reunion! The Destroyed Bonds!
» Best is yet to come...[PART 2][ΤΕΛΟΣ]
» Best is yet to come...[PART 3][ΤΕΛΟΣ]
» Best is yet to come...[PART 1][ΤΕΛΟΣ]