[Αρχή] Ο Higuma [Τέλος]

Ήξερα ότι αυτό το μαχαίρι όχι απλά θα με τραυμάτιζε, αλλά θα με σκότωνε.
Παίζονται πιο πολλά από μια απλή εκδίκηση, παίζεται η ζωή μου και ποιος ξέρει τι θα κάνει στο χωριό μου μετά απ'αυτό.
Όλα πρέπει να τελειώσουν εδώ. Για ακόμα μια φορά όρμησα στον Higuma.
Ήξερα ότι ήταν πιο έμπειρος ξιφομάχος από έμενα... ίσως αυτές να ήταν οι τελευταίες μου στιγμές.

Συγκρούστηκαν τα σπαθιά μας, μα όπως προσπάθησα να βγω από πίσω του για να τον καρφώσω,
εκείνος πρόβλεψε την κίνησή μου αυτή και με χαράκωσε στο μπράτσο με το μαχαίρι από Sea Stone.
Αίμα έτρεξε απ'το μπράτσο μου, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν ένιωσα πόνο. Ένιωσα οργή.
Πλημμύρισα από συναισθήματα. Το σώμα μου αφυδατώθηκε και η επιδερμίδα μου έγινε υγρή.
Το αίμα έγινε νερό και κύλισε πάνω στο Tsunami Sword, το οποίο έλαμψε.

Αισθάνθηκα μια τεράστια δύναμη, μια δύναμη που ποτέ μου δεν είχα ξανανιώσει. Η λάμψη ήταν τεράστια και εκτυφλωτική.
Είδα μια σειρά από χιλιάδες ογκόλιθους και διάφορα άλλα τοπία στον ουρανό, στην θάλασσα, στην έρημο και στην κόλαση την ίδια.
Όλα αυτά διήρκεσαν για μια στιγμή. Όταν ξανάνοιξα τα μάτια μου το Tsunami Sword είχε γίνει νερό
και παρά τη θέλησή μου το απορρόφησα. Κάτι μέσα μου είχε αλλάξει...
δημιουργήθηκε μια έκρηξη νερού με εστία το σώμα μου και ένας δράκος βγήκε από μέσα μου που γέμισε το δωμάτιο με την παρουσία του. Ο Higuma κι ο J. είχαν παγώσει μπροστά σ'αυτό το θέαμα.

Εγώ τα είχα χαμένα. Δεν ήξερα τι να κάνω, αλλά ευτυχώς ήξερα τι ήταν.
Έτσι λέω στον Higuma "Από εδώ το κατοικίδιό μου... 'Η Καρδιά Του Νερού'."
Με αφορμή αυτά, πήρα φόρα και πήγα να τον χτυπήσω με μία μπουνιά, αλλά όταν έφτασα κοντά του,
παρατήρησα ότι και ο δράκος ήταν έτοιμος να επιτεθεί.
Έτσι σκέφτηκα και είπα "Θα δεις ένα δράκο να σου επιτίθεται!Χα!Χα!"...
"Mizu Mizu no....... DRAGON!!!"
Ο δράκος εκείνη την στιγμή όρμησε με εκπληκτική ακρίβεια και ταχύτητα. Ο Higuma με το ζόρι ξανασηκώθηκε.
Ύστερα απ'την επίθεση, ο δράκος ήταν πάλι πίσω στο σώμα μου και το Tsunami Sword στο έδαφος.

Σηκώθηκα και κοίταξα τα αποτελέσματα τις επίθεσης. Ήταν τρομερό θέαμα, ένα μέρος του πατώματος είχε καταστραφεί,
ενώ ο Higuma στεκόταν με μεγάλη δυσκολία όρθιος.
"Gost, αρκετά!" είπα και γύρισε να με κοιτάξει."Πολύ πολέμησες. Φύγε απ'το οπτικό μου πεδίο!".
Κοιταχτήκαμε για λίγο και ύστερα γύρισε και κατευθύνθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε προς την έξοδο του κτηρίου.
Ο Higuma δεν έχασε ευκαιρία και προσπάθησε να τον μαχαιρώσει με το στιλέτο.
Την ίδια στιγμή η σκιά μου επεκτάθηκε και τον ακινητοποίησε.
"Τι πας να κάνεις παλιοξεφτίλα;"Ο Higuma γύρισε και με κοίταξε οργισμένα· του ανταπέδωσα το βλέμμα.
"Ανόητο παιδί, το στιλέτο μου είναι φτιαγμένο από Sea Stone. Όποιος χρησιμοποιεί devil fruit abilities, δεν έχει ισχύ πάνω μου!"
είπε με ένα μοχθηρό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.
"Μάλλον ο ανόητος είσαι εσύ." η σκιά μου επέστεψε στο κανονικό της σημείο και συνέχισα
"Βλέπεις, για να έχει αποτέλεσμα το μέταλλο σου, πρέπει έστω να με ακουμπήσει.
Ποιος σου είπε ότι θα καταφέρεις να έρθεις έστω και στα δύο μέτρα από μένα!!!".

Οργισμένος ο Higuma, όρμηξε κατά πάνω μου, αλλά οι πληγές του ήταν πολλές και ήταν αρκετά αργός.
"Ο Gost έχει απομακρυνθεί! Ωραία! Δεν έχω τελειοποιήσει την τεχνική αυτή ακόμα και δε ξέρω για το τι είναι ικανή να κάνει!".
Χαμήλωσα λίγο την πλάτη μου και γονάτισα. Είχα μια στάση σαν να κάθομαι σε καρέκλα·
σήκωσα τα χέρια στο ύψος των ώμων μου ώστε να είναι παράλληλα με τα γόνατα μου.
"Έφτασε η ώρα σου.Το bounty poster σου λέει είτε ζωντανός είτε νεκρός.
Επίσης το κεφάλι σου αρκεί για να πάρουν οι χωρικοί τα λεφτά. Μην ρωτήσεις λοιπόν τι θα γίνει με το σώμα σου."

Ακούγοντάς τα αυτά, ο Higuma, (ο οποίος είχε σταματήσει για να με ακούσει) έτρεξε πάλι προς τα πάνω μου.
Η σκιά μου άρχισε να χάνει την μορφή της και στη συνέχεια διαμελίστηκε σε περίπου δέκα κομμάτια,
τα οποία έμοιαζαν με πλοκάμια. Ο Higuma είχε παγώσει μπροστά στο θέαμα.
Πλέον, στην κυκλική διάμετρο γύρω μου, υπήρχε η σκιά μου, η οποία δεν ήταν σταθερή, αλλά...
κουνιόταν, δίχως όμως να φεύγει απ'το σημείο της.

Κοίταξα με μίσος το Higuma. Το μοχθηρό χαμόγελο και υπερεκτίμηση του είχαν χαθεί και το μόνο που αισθανόταν,
ήταν φόβος και τρόμος. "Τι είστε;;;" ούρλιαξε.
"Kage.... Moji Retsu!!!"
Η σκιά που μέχρι τώρα βρισκόταν στην κυκλική διάμετρο γύρω μου άρχισε να διαστέλλεται.
Τα 'πλοκάμια' άρχισαν να κινούνται άτακτα προς όλες τις κατευθύνσεις και με τεράστια ταχύτητα.
Σε μερικά δεύτερα, τα 'πλοκάμια' είχαν περάσει πάνω απ'όλες τις σκιές του δαπέδου και ύστερα επέστρεψαν στη θέση τους.
Οι σκιές άρχισαν να ενώνονται και να ξαναπαίρνουν τη φυσιολογική μορφή της σκιάς μου.
Όποια σκιά διαπερνάει η δική μου σε αυτή την μορφή, η ζημιά που θα επιφέρει αργότερα είναι σαν αυτή του σπαθιού.

Τη στιγμή που η σκιά μου βρέθηκε στο φυσιολογικό της σημείο και μορφή, κάθε αντικείμενο στο δωμάτιο διαμελίστηκε.
Το κτήριο κατέρρευσε. Τα μάτια μου είχαν θολώσει και ένιωθα ασταθής.
Με την άκρη του ματιού μου είδα το κεφάλι του Higuma. Το σώμα του είχε αποκοπεί απ'τα υπόλοιπα μέλη και είχαν διαμελιστεί όλα.
Το θέαμα ήταν απαίσιο για τον κάθε άνθρωπο, αλλά όχι για μένα.
Ένα θριαμβευτικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου και την επόμενη στιγμή, λιποθύμησα.

Είδα το κτήριο να γκρεμίζεται. Φοβήθηκα για τη ζωή του J., ήταν καλά;
Έπρεπε κάτι να κάνω, μα ήμουν πολύ αδύναμος. Σιγά σιγά πλησίασα στα συντρίμμια και ευτυχώς ο J. ήταν έξω.
Τον σήκωσα, τον φόρτωσα στην πλάτη μου και με την λιγοστή δύναμη που μου είχε απομείνει μας πήγα μέχρι το χωριό.
Τα πόδια μου δεν με βαστούσαν άλλο. Επιτέλους έφτασα στο χωριό μας που μετά από τόσα χρόνια ξαναείδα.
Πήγα στον πατέρα μου, ο οποίος συγκινημένος με πλησίασε και του είπα "Πάρε τον J.".
Αφού του έδωσα το σώμα του παιδικού μου φίλου, λιποθύμησα.

Μετά δε θυμάμαι τίποτα άλλο

[Τέλος]

Όνομα:Gost-FonikoKriari
Haki Points:0-10
Player of the Week Points:10-10
Beli:25.000 (και οι δύο)
Bounty:+10.000.000(και οι δύο)


Υ.Γ Από τις καλύτερες που έχω διαβάσει